Nadat hij zanger Mario Santos Ramos (Demonoid) in 2010 ontmoette, is Ola zeer productief geweest met het schrijven van materiaal voor Feared. Synder is namelijk al weer het zesde album van deze formatie. De platen bleven tot op heden vaak onbesproken. Voorganger Vinter (2013) liet een lichte verbetering horen ten opzichte van eerdere platen, maar wist ook geen potten te breken. Waarschijnlijk zal Synder dat ook niet doen, al is de stijgende lijn wederom doorgezet en verdient deze de nodige aandacht. Waar Vinter veel kenmerken had van Lamb Of God, Meshuggah, Machine Head en Gojira, is er op het nieuwste album veel meer variatie te bespeuren. Zo zijn de atmosferische en progressieve (Opeth-)elementen nadrukkelijker aanwezig en doen ze bovendien het luisterplezier toenemen.
Het levert ook nog eens pakkende songs op, al duurt het even voordat deze zich aandienen. Vanaf Caligula gaat het niveau omhoog met vette, groovy headbangriffs, waarbij je moeilijk stil kunt blijven zitten. My Grief, My Sorrow bevat ook wel veel groove, maar is atmosferischer en melodieuzer, evenals de mooie, sfeervolle en relatief rustige afsluiter Godless Devotion. By Silent Screaming bevat alle voorgenoemde componenten plus ideeën vanuit de progressieve hoek en werkt mooi toe naar een climax.
Het is vooral het gitaarwerk dat in positieve zin opvalt. Zowel de (trage) groovy riffs als de snelle thrash (à la Sepultura) en de melodische deathvariant bevatten veel ideeën die goed blijven hangen. Ook de melodieuze leads en solo’s zijn van een zeer behoorlijk niveau en veelvuldiger aanwezig dan op de voorganger. De hees-agressieve vocalen van Mario zijn toereikend, maar vallen niet echt op. Totdat My Own Redemption (met een Pantera-vibe) zich aandient, het enige nummer waarin hij clean zingt. Dat gaat hem goed af en wat mij betreft mag hij dat op toekomstig plaatwerk vaker doen.
De niet genoemde tracks zijn wat meer recht voor je raap en vakkundig bij elkaar getimmerd door Kevin Talley (Suffocation, ex-Dying Fetus, ex-Black Dahlia Murder). Het geheel klinkt hierdoor zowel krachtig, energiek als warm en zwaar (dat laatste vooral dankzij het basgeluid van Jocke Skog (ex-Clawfinger), maar neigt tevens naar overproductie. Wat minder compressie had de plaat beslist sterker gemaakt. Op Vinter had de energieke, agressieve aanpak wat dat betreft meer impact.
In eerste instantie denk je met een middelmatig album te maken te hebben, maar als je de plaat zijn draaiuren gunt, scheidt het kaf zich van het koren en blijven er toch behoorlijk wat aangename nummers over. Synder is geen topplaat, maar is wel gevarieerd, weet stijlwisselingen vloeiend te laten verlopen, bevat goede ideeën en aangename verrassingen. Ondanks zijn overvolle agenda is het Ola Englund gelukt om met Feared een plaat te maken die gefocust klinkt en het beluisteren meer dan waard is.
Tracklist:
1. Synder
2. Your Demise
3. Of Iron And Ashes
4. Caligula
5. My Grief, My Sorrow
6. Dygder
7. By Silent Screaming
8. Wolf At The End Of The World
9. My Own Redemption
10. Dying Day
11. War Feeding War
12. The Narcissist
13. Godless Devotion
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
