Fransen gaan natuurlijk al sinds de introductie van de term in 1916 prat op hun ‘avantgardisme’ in allerlei kunstsoorten, maar ook in de black metal is avantgarde een geliefd adjectief van bands om hun sound mee te omschrijven. Ook Decline Of The I staat te boek als ‘post black metal’ en lijkt – afgaande op het artwork en de thematiek - vooral te opereren in het straatje van Blut Aus Nord en Deathspell Omega. Met leden van Merrimack, Olc Sinnsir en Vorkreist in de gelederen, wordt eveneens al snel duidelijk dat we hier niet met een stel beginnelingen te maken hebben.

Toch moet ik bij de eerste luisterbeurten vooral aan een andere (en zeer onderschatte) band denken: Love Lies Bleeding. Dat komt met name door de zang van A.K., die in een grijs verleden in deze symfonische blackmetalband speelde. Hoewel Decline Of The I in een heel ander subgenre valt, is de vergelijking niet zo vergezocht voor degenen die de ontwikkelingen van Love Lies Bleeding hebben meegemaakt. Ook Decline Of The I experimenteert namelijk met industrial-invloeden, beats en krakende ambient. Alle middelen zijn geoorloofd om Inhibition van een lekker naargeestig sfeertje te voorzien.

En het moet gezegd worden: daar slaagt deze band heel aardig in. Ieder nummer bevat wel een aantal verrassende ‘twists’: van plots opduikende, dissonante riffs en bevreemdende effecten tot vet beukende beats en een erg cool dubstep-gedeelte (aan het eind van Art or Cancer? – spijtig dat de band dit deel niet wat verder heeft uitgebouwd). Deze wendingen komen het beste tot uiting in de lange, overtuigende nummers The End Of A Sub-Elitist Addiction en het dynamische Static Involution (dat met verrassende orkestrale elementen begint en vol met beklemmende effecten zit). Op andere momenten lijken de nummers echter nog iets te zeer te ‘zweven’, in de zin dat de hoeveelheid interessante ideeën nog niet altijd tot een even coherent geheel wordt omgesmeed. The Other Rat is daar een goed voorbeeld van.

Ook qua lyrische thematiek weet de band zich te onderscheiden van de standaard. Inhibition is het eerste deel in een drieluik waarin drie menselijke reacties op ‘de agressie jegens het subject’ centraal staan: lijden, rebellie, en ontwijking. Bij Inhibition staat de eerste reactie centraal, wat volgens de band resulteert in een zwaar, beklemmend en neurotisch album. Hoewel Decline Of The I daardoor ook wel wat pedant en pretentieus overkomt, biedt Inhibition een intrigerend uur aan eigenzinnige black metal. Inhibition is een zeer degelijk debuutalbum waarvan de originele insteek mij erg nieuwsgierig maakt naar de eventuele stappen die op de vervolgalbums gezet gaan worden.

Tracklist:
1. Où Se Trouve La Mort?
2. The End Of A Sub-Elitist Addiction
3. Art Or Cancer?
4. The Other Rat
5. Mother And Whore
6. Static Involution
7. L'Indécision D'Être
8. Keeping The Structure