Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    28 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Doodseskader
  • Embrace Your Punishment, Diaroe, Subvergence en Man As Plague
  • Reformist, Abyss Above en Zubzero
  • 29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
    28 april:
  • Blasphemy, Wrok en Kerberos
  • FemME IX - Female Metal Event
  • Warkings, Hammer King en Victorius
Kalender
Vandaag jarig:
  • Ari Nissilä (Catamenia) - 52
  • Daniel Cardoso (Anathema) - 43
  • Douglas J. Sylvia (Fear Of God) - 59
  • Enrico Canu (Heimdall) - 38
  • Erick Avila (Six Magics) - 45
  • John Evan (Jethro Tull) - 76
  • Nathanaël "Nath" (Anachronia) - 40
  • Ol Drake (Evile) - 40
Review

The Devil's Blood - III: Tabula Rasa Or Death And The Seven Pillars
Jaar van release: 2013
Label: Ván Records
The Devil's Blood - III: Tabula Rasa Or Death And The Seven Pillars
Consummatum Est. Met die woorden is een punt gezet achter een zestal bewogen jaren. Door The Devil’s Blood telde Eindhoven weer even mee als rockstad en hebben we als toeschouwer kunnen genieten van prachtige en memorabele rituelen. Ik hoor sommigen nog morren over een overhypte band. Toch gek dan dat deze ‘hype’ in eigen land nauwelijks kleine zalen wist uit te verkopen. In ieder geval: het is dus volbracht en de band is klaar voor de status als legendarische band. In de komende tijd zullen we daar weinig van merken, maar over een aantal jaren kunnen we terugkijken over hoe Selim Lemouchi (ongewild) een groot aantal prima occulte rockbands in zijn kielzog liet meevaren.

Er zullen verschillende redenen zijn om met een goed gevoel terug te kijken naar wat The Devil’s Blood ons gebracht heeft. Ik noemde al de optredens van de band die steevast vrij intens waren. Daarnaast zijn alle platen en EP’s stuk voor stuk de moeite waard geweest. Inmiddels heb ik deze laatste langspeelplaat ontvangen. Hoezeer sommige mensen hebben gemopperd over de demokwaliteit van de opnames, met het laten zakken van de naald op de plaat voelde ik niets dan tevredenheid. III: Tabula Rasa Or Death And The Seven Pillars is zonder meer een interessant document geworden.

Het is onmogelijk om goed inhoudelijk op III: Tabula Rasa Or Death And The Seven Pillars in te gaan. In de eerste plaats omdat het niet voltooid is. Dat hoor je gewoon. De drums komen tenminste voor het grootste deel uit de computer. Het geluid is kaal en op een bepaalde manier voelt het onvolledig aan. Voor het eerst is er wel voor een titel gekozen die ik zelf nog enigszins begrijp. Tabula Rasa is Latijn voor ‘onbeschreven blad’. Het is een term uit de klassieke oudheid die staat voor de mate van karaktereigenschappen die een pasgeboren mens heeft. De ‘dood en de zeven pilaren’ is mij dan weer onbekend. Het zou kunnen verwijzen naar de zeven pilaren der wijsheid, maar de link met Aristoteles kan ik niet maken. Wellicht dat Selim ooit nog een tipje van de sluier zal lichten. Ik zou in elk geval wel willen weten in hoeverre deze plaat een conceptalbum is.

De muziek zet de lijn van The Thousandfold Epicentre voort. Dat meesterwerk eindigde met een duistere, psychedelische finale en het epische I Was Promised A Hunt borduurt op lichtere wijze voort. Het is een epische track van ruim 22 minuten. Naar mijn idee is het de minst voltooide song van dit album. Het neemt niet weg dat een van de interessantste is. Ik betrap mezelf er vaak op dat ik fantaseer over wat men met dit epos daadwerkelijk had willen maken. Mijn gedachten lijken het al te willen aanvullen met rijke orkestraties en vlammende gitaarpartijen waar Selim zo bedreven in is. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken dat we hier te maken hebben met demo’s. Tenzij je echt iets hebt met The Devil’s Blood, moet je dit product links laten liggen. Datgene wat de naam III: Tabula Rasa Or Death And The Seven Pillars heeft gekregen is vooral een blauwdruk van wat het had moeten worden. Met de juiste insteek, zal kan het de (luister)ervaring nog best interessant maken, maar ondanks dat sommige nummers goed wegluisteren (White Storm Of Teeth bijvoorbeeld), zal je van een koude kermis thuiskomen wanneer je een volledig product verwacht.

Verwacht hoe dan ook geen makkelijk verteerbare rocksongs. III: Tabula Rasa Or Death And The Seven Pillars is vooral traag en psychedelisch. Regelmatig laat de band je dwalen in soundscapes zonder einde. Het loont om bijvoorbeeld In The Loving Arms Of Lunacy's Secret Demons te beluisteren met een koptelefoon wanneer je alleen in een kamer zit. Wanneer je je volledig op de muziek concentreert, zal je er snel allerlei prachtige accenten ontdekken. Details die met een globale luistersessie nooit zullen opvallen. The Devil’s Blood levert op de valreep nog erg sterke psychedelische muziek af met veel neigingen naar spacerock. Dance Of The Elements, het eerder genoemde White Storm Of Teeth en het afsluitende titelnummer luisteren met even groot gemak weg. Is dit een meesterwerk die zelfs het vorige werk opzij zou kunnen zetten? Ik durf daar geen uitspraken over te doen. De potentie van III: Tabula Rasa Or Death And The Seven Pillars mag wel duidelijk zijn.

Alsof het voorbestemd lijkt te zijn, mag gezegd worden dat The Devil’s Blood geëindigd is waar ze begonnen zijn. Wie heeft nog de The Graveyard Shuffle 9” EP met daarop twee groezelige opnames. Wie op de hoogte is, weet dat ze in de eigen huiskamer zijn opgenomen. Opvallend genoeg kunnen we hetzelfde zeggen over III: Tabula Rasa Or Death And The Seven Pillars. Het is jammer dat het hier bij demo’s gebleven is. De plaat zal geen promotie krijgen en daarmee vermoedelijk maar weinig reviews. Een tour zit er uiteraard al helemaal niet in. Toch is dit album een mooi afscheid. Het artwork is weer eens weergaloos. Ditmaal geen uitgebreid boekwerk, maar een schitterend kunstwerk op gatefold en een extra poster. Het mag op voorhand duidelijk zijn dat de vinyluitgave een stuk mooier is dan de cd. Muzikaal is het, zoals ik hierboven al vermeldde, een stuk lastiger te beoordelen. Een cijfer vind ik daarom niet gepast. Ik geloof ook niet dat daar iemand op zit te wachten. De plaat zelf is vooral een mooi gebaar voor de echte fans.

Tracklist:
1. I Was Promised A Hunt
2. The Lullaby Of The Burning Boy
3. …If Not A Vessel?
4. In The Loving Arms Of Lunacy's Secret Demons
5. Dance Of The Elements
6. White Storm Of Teeth
7. Tabula Rasa

Reviewer: Ruud
Toegevoegd: 3 juni 2013

Meer The Devil's Blood:

The Devil's Blood - III: Tabula Rasa Or Death And The Seven Pillars
Reactie van appie op 03-06-2013 om 22:48u

ja ruud overhypen dat krijg je met dit soort reviews
het lijkt wel of je een symfonie van beethoven in 150 actes aan het beschrijven bent
begrijp me niet verkeerd als oudere rocker vond ik the devil's blood helemaal te gek en ook deze cd heeft naar mijn mening bestaansrecht, ook al is die niet af hij is goed te beluisteren
dat het genre niet op grote schaal doorbreekt is niet zo gek als je naar de eerste stroming bands begin jaren 70 kijkt, welke de occult rock destijds op de kaart hebben gezet.
even een hype toen de hippies het bloemetjes en bijtjes gezeur zat waren maar al snel weg gedrukt door opkomende genres die een stuk agressiever waren zoals acid rock, heavy psychedelic , protopunk en hardrock.
Nu blijft het in de schaduw van genres die de jeugd meer aanspreken omdat die alle concerten nog aflopen
zonde dat het de jeugd niet echt aanspreekt , ik ben bang dat het over een paar jaar weer helemaal over is met deze stroming nieuwe occult rock bands

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.