Alcatraz Pitfest
Enquête

Wat is tot dusver jouw favoriete studio-album, dat in juni 2025 werd uitgebracht?

After Taste - Hungry For Life
Alestorm - The Thunderfist Chronicles
Austere - The Stillness Of Dissolution
Buckcherry - Roar Like Thunder
Ceremony - Solitary Bleed
Cryptopsy - An Insatiable Violence
Fallujah - Xenotaph
Fragmentum - Warriors Of Chaac
Gaahls Wyrd - Braiding The Stories
Gruesome - Silent Echoes
Heaven Shall Burn - Heimat
Hellevaerder - Fakkeldragers
Inhuman Condition - Mind Trap
Katatonia - Nightmares As Extensions Of The Waking State
King Witch - III
Lord Belial - Unholy Trinity
Malevolence - Where Only The Truth Is Spoken
Neil Young & The Chrome Hearts - Talkin’ To The Trees
Shadow Of Intent - Imperium Delirium
Sodom - The Arsonist
Turnstile - Never Enough
Volbeat - God Of Angels Trust
White Snake Of Blackened Maze - The Ocean Of Truth
Winterblind - Ego
een ander album uit juni 2025

[ Uitslag | Enquêtes ]

    12 juli:
  • Pitfest
  • 13 juli:
  • Cradle Of Filth en Nervosa
  • Valley of the Sun, Earth Tongue
  • 15 juli:
  • Battlesnake
  • Carach Angren
  • 16 juli:
  • Anal Vomit en Total Annihilation
  • Battlesnake
    12 augustus:
  • Dark Angel en Inherited
  • Hatebreed
  • Obituary
  • Trivium en Defects
Kalender
Vandaag jarig:
  • Eric Adams (Manowar) - 73
  • Eric Carr (Kiss)† - 75
  • John Petrucci (Dream Theater) - 58
  • Samer El Nahhal (Lordi) - 50
  • Sharon Den Adel (Within Temptation) - 51

Vandaag overleden:
  • Jeremy Lammas (One Step Beyond) - 2006
Review

Hammers Of Misfortune - 17th Street
Jaar van release: 2011
Label: Metal Blade Records
Hammers Of Misfortune - 17th Street
Eind 2011 kwam 17th Street uit, de meest recente plaat van Hammers Of Misfortune. In het huidige popmuzieklandschap is deze band uit San Fransisco een vreemde eend in de bijt. Hun eclectische, moderne versie van theatrale hardrock a la Queen, Meat Loaf en Genesis is voor de doorsnee metalhead te soft en te exotisch. Voor de gemiddelde indieliefhebber waarschijnlijk te hard en te bombastisch. Daarmee blijft een nichepubliek over van brede muziekliefhebbers.

Het sextet onder leiding van frontman en componist John Cobbett weet zich in de eerste instantie te onderscheiden door knap gearrangeerde nummers die klinken als ouderwetse klassiekers. Een beetje van het niveau ‘de hardere liedjes van Radio 2’. Op 17th Street treffen we bijvoorbeeld The Day The City Died aan: een uitbundig theatraal nummer waarin Genesis met ELO samensmelt. En dan is daar Summer Tears, een fantastische ballade. Echte seventies Queen, met een melancholisch snufje Pink Floyd en de teneur van Phantom Of The Opera. Met het nummer The Grain laat Hammers Of Misfortune een andere kant van zichzelf horen. Een schitterende compositie die associaties oproept met bands als Arcade Fire en Kings Of Leon.

Het geluid van de band blijft uniek: het gitaarspel van Cobbett valt technisch te omschrijven als een mix van jazzachtige riffs en harmonieën in de stijl van Thin Lizzy. Van niet te onderschatten belang is de melodie en dreiging van het Hammondorgel, bedient door Sigrid Sheie. Het drumwerk van Chewy Marzolo is bij vlagen bigbandachtig en geeft de muziek een nog exotischer karakter. Maar bovenal wordt het geluid van 17th Street gekenmerkt door de gepassioneerde baritonzang van Joe Hutton. Op de vorige langspeler Fields/Church Of Broken Glass overheerste zangeres Jess Quattro. Dit maal is de (nieuwe) zanger dominant, met hier en daar sfeervolle achtergrondzang van gitarist(e) Leila Abdul-Rauf. De dynamiek tussen de vocalen van de twee geslachten is niet zo sterk als op de vroegere Hammers Of Misfortune-albums. Jammer, want dit gaf de muziek toch een zinderend erotisch randje.

17th Street is tekstueel gezien een los conceptalbum over teloorgang en verandering op verschillende niveaus. Bijvoorbeeld de transformatie van metropolen, waarin de centra hun unieke, rommelige karakter verliezen. Kraakpanden en oude flats met lage huren worden gesloopt om plaats te maken voor high-tech kantoorgebouwen. Het leven in de steden wordt duurder en de romantiek die Parijs, Berlijn en New York eens zo aantrekkelijk maakten voor beginnende kunstenaars gaat verloren. John Cobbett beschrijft deze zwaarmoedige thema’s op fantasierijke wijze. De abstracte metaforen die hij daarbij gebruik zullen niet iedereen aanspreken, maar velen zullen getroffen worden door hun poëtische aard.

Met 17th Street levert Hammers Of Misfortune wederom een bijzonder sfeervol album af dat je meevoert naar verschillende plaatsen en gemoedstoestanden. Met de grote variatie tussen de nummers doet deze nieuwe langspeler denken aan de theatrale hardrockplaten van weleer, zoals Queen’s A Night At The Opera. Vooral degenen die veel affiniteit hebben met verschillende rockgenres uit de jaren ’70 hebben met 17th Street het beste en meest essentiële album van 2011 in handen.

Tracklist:
1. 317
2. 17th Street
3. The Grain
4. Staring (The 31st Floor)
5. The Day the City Died
6. Romance Valley
7. Summer Tears
8. Grey Wednesday
9. Going Somewhere

Score: 92 / 100

Reviewer: Kees
Toegevoegd: 30 mei 2013

Hammers Of Misfortune - 17th Street
Reactie van Quarlon op 06-06-2013 om 18:10u
Score: 55 / 100

Dat is wel heel retro een cd van nog geen 2 jaar oud. Opheffen deze rubriek! Voegt niets toe zo

Hammers Of Misfortune - 17th Street
Reactie van Erik op 07-06-2013 om 14:24u
Score: 95 / 100

Het leuke van deze rubriek vind ik juist dat er albums onder de loep worden genomen die wellicht in de tijd dat ze uitkwamen niet de aandacht kregen die ze verdienden. En hoe oud die platen zijn vind ik niet zo boeiend.

Battle Beast @ Effenaar, Eindhoven Dynamo Metalfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.