Originaliteit is ver te zoeken in een periode waar alles ‘retro’ moet zijn. Ook metal en hardrock zijn hier de laatste jaren onderhevig aan. Gelukkig zijn er binnen deze genres ook bands die niet klakkeloos een ouderwets geluid met dito imago overnemen. Deze muzikanten kijken ook naar het verleden, maar beperken zich niet tot één periode. Elementen uit verschillende muzikale era’s en hedendaagse invloeden worden samengevoegd tot een authentiek geheel. Binnen deze stroming vinden we New Keepers Of The Water Towers.
Met een zodanige illustere naam weet deze Zweedse band direct al een sfeer van mistige onvoorspelbaarheid te creëren. Wat voor muziek maakt New Keepers Of The Water Towers? Op de twee voorgaande albums een mix van sludge, stoner en grunge, met hier en daar wat progressieve elementen. De Zweden mochten dan ook gerust gedefinieerd worden als het Scandinavische antwoord op Mastodon.
Gaat deze definiëring nog steeds op voor de derde langspeler, The Cosmic Child? Ja en nee. De hardcore-achtige elementen uit de sludge zijn helemaal verdwenen. We horen nu grootse, majestueuze riffs, begeleid door meeslepende zanglijnen. Ja, u raadt het misschien al: deze Zweden plaatsen zich in de traditie van hun vaderlandse epische doom metal. In de stijl van Leif Edling-bands als Candlemass en Krux, maar nog veel meer in het verlengde van het niet onverdienstelijke Isole. Vooral de bombastische en weemoedige klaagzang in het fantastische The Great Leveller vertoont veel gelijkenis met die andere obscure band uit Zweden.
Met de langzame tempo’s en plechtige melodieën is New Keepers Of The Water Towers niet meer te vergelijken met Mastodon ten tijde van Leviathan en Blood Mountain. Toch zijn er nog steeds duidelijke overeenkomsten met deze Amerikanen. Zo doet het kabbelende gitaarspel op The Cosmic Child sterk denken aan dat van Mastodon’s Brents Hinds en Bill Keliher op Crack The Skye. Vloeiend, maar ook breekbaar. Alsof het gespeeld wordt in een gigantisch kristallen paleis. Rasmus Booberg en Victor Berg, de gitaristen van New Keepers Of The Water Towers, laten op de harde stukken een duidelijk eigenzinniger geluid horen. Luister maar naar de virtuoze solo’s die halverwege Pyre For The Red Sage plotseling het luchtledige in worden geknald: hier hebben we te maken met een excellent en vindingrijk gitaartandem.
Het album heeft momenten van keiharde actie, maar daarnaast is er meer dan genoeg ruimte voor introspectie in de vorm van uitgesponnen kalme passages. Deze worden gekenmerkt door sterk-aanwezige invloeden van progressieve en psychedelische rock uit de jaren zeventig. Vooral Pink Floyd’s The Dark Side Of The Moon valt niet weg te denken bij het beluisteren van deze toepasselijk getitelde plaat. Net als zijn grote inspirator vormt The Cosmic Child één geheel, zonder ook maar een moment te vervelen.
Hoewel de overeenkomsten met Mastodon, Isole en Pink Floyd evident zijn, heeft New Keepers Of The Water Towers een absolute doorbraakplaat afgeleverd. Door de geslaagde mix van psychedelische- en progressieve rock met epische doom wordt de luisteraar van begin tot eind gegrepen. The Cosmic Child is niet voor pure retro-liefhebbers. Dit album is voor escapisten die willen ronddwalen in nieuwe muzikale regionen.
Tracklist:
1. The Great Leveller
2. Visions Of Death
3. Pyre For The Red Sage
4. Cosmosis
5. Lapse
6. The Cosmic Child
