Hoewel dat drietal nog niet te horen is op The Age Of Hell, met uitzondering van Wrestler op het instrumentale Samsara, komen ze terecht in een gespreid bedje. Dit album is met minimale bezetting een van de beste albums van Chimaira geworden, misschien zelfs wel het beste. Het start furieus met de titeltrack en knijpt je strot zodanig dicht dat je pas bij de instrumentale afsluiter weer naar adem kan snakken. De snoeiharde groovende riffs, de drumpartijen, het gebrul van Hunter en de vele interessante tempowisselingen; alles klopt gewoon aan dit album. Er zit veel variatie tussen de nummers en met name in het speeltempo. Langzame tracks als Beyond The Grave en Powerless doen qua kracht niet onder voor grote snelle brokken agressie als Born In Blood en Year Of The Snake.
Het absolute hoogtepunt van deze plaat is Losing My Mind, dat een heerlijke groove herbergt en constant spannend blijft. Maar eigenlijk is het woord 'absolute' is ook maar relatief met de aanwezigheid van zoveel kwalitatief hoogstaande tracks op deze plaat. Door de jaren heen heeft Chimaira een ijzersterke sound weten te ontwikkelen die nog lang niet verveelt. Er blijft zoveel potentie in de band zitten waardoor ik niet het gevoel heb dan ze al de van de berg hebben bereikt. The Age Of Hell is absoluut jaarlijstmateriaal geworden en daar mogen ze zeker trots op zijn.
Tracklist:
1. The Age Of Hell
2. Clockwork
3. Losing My Mind
4. Time Is Running Out
5. Year Of The Snake
6. Beyond The Grave
7. Born In Blood
8. Stoma
9. Powerless
10. Trigger Finger
11. Scapegoat
12. Samsara
