Zo'n wijf met ballen staat al jaren aan het roer bij het Amerikaanse Benedictum. Het moge bekend zijn dat Veronica Freeman qua volume en bereik niet onderdoet voor klassieke zangers als Dio en Jorn Lande. Met de power van een atoombom zingt ze zo'n beetje alle concurrentie aan gort. Op het derde album Dominion doet ze dat opnieuw. Vurig, gepassioneerd en grandioos geeft ze de sterke US power metal van het gezelschap een enorme dosis kracht. Ze krijgt bovendien steun van een scala aan vette riffs en solo's, zodat liefhebbers van 'goeie ouwe' metal blind tot aanschaf over kunnen gaan.
De kracht van Benedictum schuilt naast de geweldige voordracht van Freeman in de goede songs. Alle elf eigen songs klinken uitstekend en krijgen door de goede (en ietwat rauwe) productie extra glans. Het heeft niet echt zin om losse nummers aan te wijzen, want zwakke songs heb ik niet kunnen ontdekken. Wat mij betreft had de band zich niet hoeven wagen aan de opening van het Rush epos 2112 (dat doe je toch niet beter), maar het is zeker een originelere keuze dan voor de zoveelste Dio of Black Sabbath te eren. Nee, Benedictum weet precies hoe het moet. De band beschikt over een zangeres met een wereldstrot, schrijft sterke nummers en werkt z'n platen altijd prima af als het gaat om artwork en productie. Dat is nu niet anders, gelukkig.
Tracklist:
1. Dominion
2. At The Gates
3. Seer
4. Grind It
5. Prodigal Son
6. The Shadowlands
7. Beautiful Pain
8. Dark Heart
9. Bang
10. Loud Silence
11. Epsilon
12. Sanctuary*
13. Overture/The Temples Of Syrinx*
*bonus tracks
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
