Agalloch - Marrow Of The Spirit | Metalfan.nl Review

Review

Agalloch - Marrow Of The Spirit

Jaar van release: 2010
Label: Profound Lore Records

Het Amerikaanse Agalloch behoort niet tot de meest productieve bands die er rondlopen, maar levert wel met ieder album kwaliteit af. De met grote tussenpozen verschenen eerste drie albums van deze atmosferische folk/dark metal-sensatie kenden namelijk één constante: het muzikale vakmanschap, waaruit liefde voor muziek en oog voor detail spreken. Het in 2006 verschenen Ashes Against The Grain was wat mij betreft een van de absolute muzikale hoogtepunten van dat jaar: een briljant album waarin folk metal, dark metal, post-rock en ambient tot een naadloos geheel verwerkt werden. De verwachtingen voor het eind vorig jaar verschenen Marrow Of The Spirit waren dus op zijn zachtst gezegd hooggespannen.

Het album begint vertrouwd met een prachtig intro, waarin natuurgeluiden van vogels en een kabbelende beek samensmelten met een weemoedig klinkende cello. Al bij het eerste nummer, Into The Painted Grey, zullen veel luisteraars even moeten slikken bij de op het eerste gehoor chaotisch overkomende blastbeats. Al snel wordt duidelijk dat het tempo op dit album een stuk hoger ligt dan voorheen. De bezwerende riffs in combinatie met de voortratelende drums roepen bij vlagen zelfs een soort Wolves In The Throne Room-achtige 'vibe' op. Toch blijkt dat het album na meerdere aandachtige luisterbeurten veel minder chaotisch is dan een oppervlakkige eerste kennismaking doet vermoeden. Na verloop van tijd vallen dan ook steeds meer details op hun plek.

In zekere zin doet Marrow Of The Spirit mij denken aan het album The Gathering Wilderness van Primordial. Net als dat album is ook hier de sound rauwer en minder gepolijst dan normaal gesproken bij beide bands het geval is. Hoewel de typische, adembenemende, melancholische schoonheid van de vorige albums ook op Marrow Of The Spirit terug is te vinden, moet je er als luisteraar ditmaal wel iets meer moeite voor doen.

Een goed voorbeeld daarvan is het bijna twintig minuten klokkende Black Lake Nidstång, een op het eerste gehoor redelijk ontoegankelijk nummer dat veel zwaarder en ‘doomier’ klinkt dan de andere nummers (met een grote rol voor beklemmende ambientpassages). Het epos ontpopt zich echter tot het mooiste nummer op dit album. Een aparte vermelding verdient ook de tranentrekkend mooie afsluiter To Drown, die naar een zinderende climax opbouwt en door zijn schitterende cellowerk herinnert aan de sublieme, hartverscheurende postrock van Mono.

Gelukkig is er ook veel hetzelfde gebleven. De prachtige, uitgesponnen composities, bijvoorbeeld, of het sublieme melodieuze gitaarwerk, maar vooral ook de algehele klasse die de band uitstraalt. Marrow Of The Spirit is net als zijn voorgangers – en misschien nog wel meer - een album voor muzikale fijnproevers. Het album geeft zich niet makkelijk gewonnen, maar er valt genoeg fraais te ontdekken. Wat mij betreft blijft het album net iets achter bij zijn voorganger Ashes Against The Grain, maar desondanks staat Agalloch in vergelijking met veel andere bands op eenzame hoogte.

Tracklist:
1. They Escaped The Weight Of Darkness
2. Into The Painted Grey
3. The Watcher's Monolith
4. Black Lake Nidstång
5. Ghosts Of The Midwinter Fires
6. To Drown

Score: 89 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 19 januari 2011

Meer Agalloch:

[ Terug naar de Albumreviews ]

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van scorpion op 19-01-2011 om 22:58u
Score: 95 / 100

top album weer!

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Metal Meepy op 19-01-2011 om 23:01u
Score: 100 / 100

Ik had - moet ik tot mijn schaamte bekennen - tot 2e kerstdag 2010 nog nooit van Agalloch gehoord. Daarom konden mijn verwachtingen ook niet hooggespannen zijn. Ik had die kerstdag niks anders te doen, dus ik typte in Google maar eens de zoekterm "best metal albums of the decade" in. Komt daar tot mijn verbazing toch wel erg vaak de naam Agalloch naar boven borrelen. Interessant was ook dat 'Marrow of the Spirit' net uit bleek te zijn, en dat stond ook nog eens verdacht vaak in de top 10 van wel heel veel jaarlijstjes op internet. En ook nog eens heel vaak op de eerste plaats...

Goed, 'Marrow of the Spirit' maar eens illegaal gedownload... en eens aan een flink luisteronderzoek onderworpen...

Ik kan heel kort zijn: vanaf die 2e kerstdag staat mijn 'muziek'-leven helemaal op z'n kop. Ik was totaal - maar dan ook TOTAAL - overdonderd! Nooit gedacht dat ik meer dan 15 jaar na Anathema's Pentecost III nog eens zo'n muzikale mep op m'n kop zou krijgen. Geweldig! Twee weken lang, de hele dag, soms tot diep in de nacht, niets anders meer geluisterd. Woorden schieten simpelweg te kort.

In 'Marrow' hoor ik zo ontzettend veel dat het me nog steeds duizelt. Veel van mijn favoriete bandjes lijken plots langs te dobberen in de brouwsels van Agalloch: ik hoor Bathory, wat hele oude Dark Tranquillity, Elend, The 3rd And The Mortal, Enslaved, uiteraard Anathema, en soms ook wat Phlebotomized ten tijde van Skycontact. En dan niet als een soort simpele plagiaat, maar op elk moment beter dan al die bandjes (voor mij althans) ooit geweest zijn... En dan voegen ze er ook nog een geheel eigen 'gevoel' aan toe. Wat een schok!... Wat geweldig!

Inmddels ligt zo'n beetje de hele discografie van Agalloch hier als legale CDs naast me, inclusief 'The White EP', en zelfs 'The Compendium Archive'. Echt, ik ben verslaafd! En de hier besproken CD 'Marrow' steekt zomaar nog eens meters boven al Agalloch's eigen genialiteit uit! Wat een schok... Wat geweldig...!

Conclusie: voor mij is een her-ijking van mijn CD collectie vereist. Marrow of the Spirit staat fier op nummer 1 - en het zou me verbazen als dat ooit nog eens gaat veranderen.

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Jeroen op 19-01-2011 om 23:14u
Score: 80 / 100

Ik vind het een aardige plaat, maar de blastbeats en het gebrek aan echt memorable momenten doen mij toch beslissen dat dit veruit het minste Agalloch album tot nu toe is. En ja, ik heb er vaak naar geluisterd.

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Rein op 20-01-2011 om 22:32u
Score: 82 / 100

Best aardig album maar mijlen verwijderd van hun meesterwerk The Mantle.

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Bakema NL op 21-01-2011 om 16:46u

Ik kan er nog niet helemaal over oordelen, heb slechts de eerste 2 nummers kunnen beluisteren.....intro is weer sfeervol en daarna gaat het inderdaad behoorlijk los, zeer stevig voor Agalloch's doen zeg maar, maar het bevalt me prima. The mantle vind ik zelf tot nu toe hun allerbeste werk, wat een weergaloze cd is dat.....sowieso een van mijn favorieten ooit. Eens kijken wat deze cd gaat doen als ik hem ettelijke malen geluisterd heb. Goed zal hij zeker zijn, want Agalloch staat echt op eenzame hoogte met hun muziek.

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Jeroen op 22-01-2011 om 12:44u

Wat mij nog het meest stoort is het totale gebrek aan strakheid tijdens de hardere stukken. Als je dan blastbeats gebruikt, speel ze dan op z'n minst strak en niet zo ongecontroleerd en zwabberend. Op zich heb ik niets tegen wat meer black metalinvloeden, maar Agalloch blinkt gewoon uit in het scheppen van sfeer en niet zozeer in strak spel. Maak van die sterke punten dan iets gaafs. Hoewel Agalloch de concurrentie nog wel achter zich laat, blijf ik van mening dat er veel meer in had gezeten.

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Metal Meepy op 22-01-2011 om 15:06u
Score: 100 / 100

V.w.b. die blastbeats, en het wat rauwere geluid van Marrow of the Sptirit t.o.v. bijvoorbeeld Ashes en The Mantle: ik vermoed echt dat dat precies de bedoeling is geweest. De nieuwe drummer Aesop weet absoluut van wanten, dus daar ligt het niet aan.

Voor mij is het allemaal vrij eenvoudig: als ik alleen de full-length studio-albums van Agalloch beluister, dan is elk nieuw album weer een enorme stap vooruit - in diepte, atmosfeer, en overall kwaliteit. In tegenstelling tot vele Agalloch fans heb ik ook geen 'zwak' of 'nostalgisch plekje' voor om het even welk album, simpelweg omdat ik de afgelopen maand hun gehele discografie pas voor het eerst - in een klap - heb gehoord.

Na vele luisterbeurten van alle CDs zijn de 3 nummers 'Into The Painted Grey', "The Watcher's Monolith', en "Black Lake Niðstång" voor mij simpelweg het best - en die zijn allemaal van Marrow. Hoe geweldig nummers als "As Embers Dress The Sky", "In the Shadow of Our Pale Companion" en "Not Unlike The Waves" (en vele andere) ook zijn, ze zijn m.i. niet zo compleet, zo volmaakt, als die 3 nummers op Marrow.

Nogmaals: voor mij is Marrow de beste plaat die ik ooit heb gehoord. En ik geloof dat dat voor vele anderen (vooral ook nieuwe fans, zoals ik) ook zal gelden. Een cijfer 80/100, zoals hierboven gegeven, zal potentiele nieuwe luisteraars niet snel tot een luisterbeurt aanzetten. En dat is echt jammer...

Hoezeer oude Agalloch fans ook mogen zeggen dat ze 'dit of dat' missen, of anders hadden willen zien op Marrow... Laat 1 ding duidelijk zijn: het gaat hier om een heel speciale CD, van een heel bijzondere band.

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Jeroen op 22-01-2011 om 18:35u

Vergis je niet, ik vind Agalloch geweldig en ik ben een groot fan, maar kritiekloos ben ik niet, zeker niet wanneer het de nieuwe cd betreft. Ik mis de klik en ik verwacht na vele draaibeurten ook niet dat die nog gaat komen.

En wat betreft die nieuwe drummer, de oude zocht het in subtiliteiten en deze eist de aandacht op. Daar gaat het al mis. Bovendien is hij qua timing en gevoel echt een stuk minder dan z'n voorganger.

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Metal Meepy op 22-01-2011 om 20:15u

Eerlijk gezegd kan ik het niet helemaal met je oneens zijn als het gaat om de individuele kwaliteiten van de band-leden, incl. drummer (hij is zeker geen Mark Zonder o.i.d.). Geen van hen zal heel hoog op mijn respectievelijke lijstjes staan van beste instrumentalisten. Maar als het gaat om het neerzetten van 'atmosfeer' vind ik Agalloch inmiddels echt onovertroffen. Wat ik o.a. ook zo mooi vind aan Marrow of the Spirit is dat alle instrumenten een beetje in elkaar vervloeien - in tegenstelling tot het voor mij misschien wat te gladde Ashes. Ook het opvallend rauwe gitaar-geluid in delen van Into The Painted Grey (ik dacht eerst dat er wat mis was mijn mijn illegale mp3-tje) werkt - voor mij althans - enorm sfeerverhogend.

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Nickske op 27-01-2011 om 09:43u
Score: 10 / 100

...wow........!!!!! ben nu 36 jaar oud en opgegroeid met metal ....dit slaat echter in als een bom !!! deze plaat knalt on-ge-lo-fe-lijk en is zóóóóóóóóóóóóh goed !! de riffs, het drumwerk, de zang....onbeschrijfelijk...wat een superplaat !!!!!

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Nickske op 27-01-2011 om 09:43u
Score: 100 / 100

...100 punten uiteraard !!!!

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Frank op 07-02-2011 om 13:16u
Score: 100 / 100

Veruit het beste album van 2010...!

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Suus op 26-06-2011 om 14:01u
Score: 90 / 100

Haha, het enthousiasme van de mensen hierboven doet me besluiten om het hele album toch nog maar eens heel erg goed te gaan beluisteren binnenkort. Maar enkel en alleen als jullie (vooral metal meepy) dan ook The Mantle nog eens heel erg goed gaan luisteren. Want The Mantle is gewoonweg perfect in elkaar gevlochten. Het is een uitgebreid verhaal, een prachtig verhaal. Het lijkt mij toe dat Marrow minder subtiliteit bezit, minder complex en gemakkelijker te begrijpen is. Maar misschien is het juist wel zo dat ik hem nog niet begrijp =P

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Metal Meepy op 25-09-2011 om 21:45u
Score: 100 / 100

@Suus: op basis van mijn eerdere reacties zul je begrijpen dat ik Agalloch de laatste maanden grijs heb gedraaid. En uiteraard ook de onderliggende intenties 'onderzocht'. De bedoeling van 'The Mantle' is me inmiddels helemaal duidelijk - en die plaat is inderdaad ook prachtig.

Maar je weet hoe 't is met muziek - het ene raakt je veel dieper dan het andere. En voor mij blijft het zo dat Marrow of the Spirit op mijn hersentjes een wel heel mysterieuze uitwerking heeft. Na al die maanden vind ik dit nog steeds absurd fenomenaal - en staat Marrow ook nog steeds fier bovenaan in mijn 'lijst der lijsten'.

Ik weet dat veel Agalloch fans deze plaat niet zo kunnen waarderen (een reviewer noemde het zelfs een 'draak van een plaat'), maar dat kan ik alleen maar verklaren door een 'geschokt verwachtingspatroon'. Ik vind het juist lekker organisch allemaal - en ik hoor daarin juist heel veel prachtige details die de boel niet zozeer complex maken, maar die (voor mij althans) wel behoren tot het uitmuntend geschapen landschap. En juist die details merk ik in wat mindere mate op op hun eerdere werk.

Nou ja, we zullen het wel nooit eens worden over wat nu de beste plaat is van Agalloch. Maar dat hoeft ook niet. Doet niks af aan de enorme kwaliteit van deze band als geheel (en daarover zijn we het vast wel eens :)

Agalloch - Marrow Of The Spirit
Reactie van Frans 3218 op 11-05-2013 om 21:44u
Score: 100 / 100

Al heel wat jaartjes blackmetal fan, een flinke opdonder gehad toen ik opeth ontdekte met hun verbluffende blackwater park en nu moet ik 3 jaar na de release van dit album Agalloch ontdekken door de aanstekelijke review van metalfan. Ik ben kompleet overdonderd, eens in de zoveel jaar ontdek je een band die 200% bij je past, welnu, op m'n 51e maak ik dan dan weer eens mee. Al weken draai ik bijna uitsluitend Agalloch met hun lange mystieke uitgesponnen composities hebben ze mijn hart voorgoed veroverd en krijgen ze bij mij een absolute ereplaats, boven Mayhem, misschien zelfs boven Opeth