Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • 4 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • Thy Catafalque en The Answer Lies In The Black Void
  • Vandenberg
    29 april:
  • Coroners, Gravery en Born Infected
Kalender
Vandaag jarig:
  • Attila Csihar (Mayhem) - 53
  • Chris Kalandras (Fear Of God) - 52
  • Christiaan Crouwers (Another Messiah) - 44
  • Erhan Karaca (Heretic Soul) - 37
  • Fabio Marin (Internal Suffering) - 46
  • Finn Zierler (Beyond Twilight) - 52
  • Jimmy Work† - 100
  • Patrick Johansson (Stormwind) - 48
  • Perry Farrell (Jane's Addiction) - 65
  • Vegard K. Thorsen (Theatre Of Tragedy) - 47
  • Vincent (Yorblind) - 36
Review

Marty Friedman - Tokyo Jukebox
Jaar van release: 2010
Label: Mascot Records
Marty Friedman - Tokyo Jukebox
Het land van de rijzende zon heeft weinig op met onze westerse cultuur. Ook de muzikale markt van Japan verschilt dusdanig dat we ‘van hier naar Tokio’ kunnen spreken. De regerende muziekstroming aldaar heet J-pop. Wat is dat in hemelsnaam?! Marty Friedman, de snarenvirtuoos die Megadeth naar grote hoogten leidde, brengt ons die J-pop ter ore. Hij is helemaal in de ban van het genre en daarop besloot hij een dozijn nummers te coveren. Het resultaat: Tokyo Jukebox.

In de louter instrumentale nummers heeft Friedman huisgehouden en de nummers naar eigen hand gezet, met zijn eigen spel als middelpunt. En dat belooft heel wat, want dat Friedman een enorm getalenteerd gitarist is staat buiten kijf. Zoals iedere soloplaat van een gitarist betaamt, bevat ook deze veel gitaarvuurwerk, van het uitbundige knalwerk tot de sierlijke ‘ooh’ en 'aah’ momenten.

In opener Tsume Tsume Tsume komen vlammend shredwerk, melodieuze en gierende solo’s, maat- en tempowisselingen over vliegen alsof de brandstof maar niet wil opgeraken. J-pop, werkelijk? Even schrikken is het wanneer het tweede nummer GIFT invalt. De zoete gitaarlijnen liggen weliswaar fijn in het gehoor, maar de 'dancebeat' maakt het geheel een wrange luisterervaring. J-pop, spaar ons… Schijn bedriegt echter. De dansbare, elektronische drums zullen nog vaker terugkeren en past de muziek beter dan verwacht, het maakt het zelfs makkelijker behapbaar. De twee openers zetten de toon door het hoogstaand gitaarwerk maar zeker ook door een wereld van verschil te zijn.

De zoektocht naar ‘Wat is J-pop’ gaat verder.
Een nummer als Romance No Kamisama heeft wederom een totaal ander gezicht. Lieflijke pianoklanken, fijngevoelig tokkelwerk. Of dan afsluiter Ashita He No Sanka, een episch stuk dat zo onder een liefdescene in een Oosterse film gemonteerd kan worden, compleet met strijkers en breed uitgemeten keyboardpartijen. Wat nog meer? Een catchy rockende song zoals Polyrhythm? Of het veelzijdige TSUNAMI, dat van Vangelis-achtige klanken naar folk gaat, daarna jazz aandoet, overloopt in pop en als slotsom wat klassiek materiaal afwerkt?Eh.. J-pop?

Wat dat nu precies is blijft giswerk; wellicht het eerste ‘genre’ dat niet in een hokje valt te plaatsen. Belangrijker is dat geen enkel nummer op het vorige lijkt. Van metalpassages tot ballades, van dance tot filmmuziek, van softrock tot klassiek; geen enkel nummer lijkt op het vorige en dus staat iedere song garant voor verrassingen. Marty Friedman leeft zich flink uit zonder te verzanden in oeverloos virtuozengeneuzel maar blinkt uit in veelzijdigheid. Wat dat betreft mag hij die Tokyo Jukebox met J-pop wel vaker opentrekken.

Tracklist:
1. Tsume Tsume Tsume
2. GIFT
3. Amagigoe
4. Story
5. Polyrhythm
6. Kaeritakunattayo
7. TSUNAMI
8. Yuki No Hana
9. Eki
10. Sekai Ni Hitotsu Dake No Hana
11.Romance No Kamisama
12. Ashita He No Sanka

Score: 76 / 100

Reviewer: Bastiaan
Toegevoegd: 31 januari 2010

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.