Het begin is effe wennen, maar als je aan de koers van deze raket gewend bent, is er geen houden aan. En dan begint de reis dwars door de hel.
Wat een geweld aan riffs, gekrijs en zo hier en daar een warm toetsendekentje (het is koud daar!). Een machtig en vreemd mengsel van Apokalypse, Supreme Immortal Art en Opus IV dat je tot op het bot raakt. Wat een Black Metal is dit.
Ik weet dat velen zich druk maken om het geluid. Maar wat een onzin is dat. Productie helpt vaker cd's om zeep dan dat bands er iets mee opschieten. En zeker de ijskoude Black van Abigor is gebaat bij een ijzige, scherpe en gruizige productie en niet bij een Abyss geluid.
Wederom een band met ballen en gevoel in de donder. Dit is Black Metal met een B, zo moet dat godverdomme!
