Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album uit de jaren tachtig?

AC/DC - Back In Black
Anthrax - Among The Living
Black Sabbath - Heaven And Hell
Death - Leprosy
Dio - Holy Diver
Exodus - Bonded By Blood
Guns N’ Roses - Appetite For Destruction
Helloween - Keeper Of The Seven Keys Part I
Iron Maiden - Powerslave
Iron Maiden - The Number Of The Beast
Judas Priest - British Steel
Megadeth - Peace Sells… But Who’s Buying?
Mercyful Fate - Don’t Break The Oath
Metallica - Master Of Puppets
Metallica - Ride The Lightning
Morbid Angel - Altars Of Madness
Motörhead - Ace Of Spades
Queensrÿche - Operation: Mindcrime
Rush - Moving Pictures
Savatage - Gutter Ballet
Sepultura - Beneath The Remains
Slayer - Reign In Blood
Testament - The Legacy
Venom - Black Metal
een ander album uit de periode 1980-1989

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 27-08-2024.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Abe Cunningham (Deftones) - 51
  • Rex Brown (Pantera) - 60

Vandaag overleden:
  • Mark Shelton (Manilla Road) - 2018
Review

Silent Skies - Dormant
Jaar van release: 2023
Label: Napalm

 -

Silent Skies is het project van zanger Tom Englund (Evergrey) en pianist Vikram Shankar. De heren kennen elkaar van de progressieve metalband Redemption en besluiten samen te werken aan nieuwe nummers, zonder opsmuk, met louter het pianowerk van Shankar en het prachtige, weemoedige stemgeluid van Englund. Die combinatie werkt fantastisch, zo blijkt al snel op het zeer ingetogen Satellites (2020). De plaat heeft niets met de progressieve metal van beide hoofdbands te maken, maar maakt indruk door zijn prachtige, minimalistische composities en emotionele lading. De samenwerking bevalt beide mannen blijkbaar goed, want twee jaar na dat debuut verschijnt opvolger Nectar (2022) en amper een jaar later alweer het derde album Dormant.

Qua stijl is er weinig veranderd – en gelukkig maar. Silent Skies richt zich nog steeds op ingetogen ballads, waarin een prachtige basis wordt gelegd door het subtiele pianospel van Shankar en waarin Englund zich met zijn gevoelige, zwaarmoedige stemgeluid van zijn sterkste kant laat horen. Tegelijkertijd is er op Dormant wel meer ruimte voor subtiele, elektronische klanken, die voor extra verdieping zorgen ten opzichte van het klassieke pianogeluid. Daardoor dringt een vergelijking met het latere werk van Anathema zich af en toe op, zoals in het ontroerende openingsnummer Construct, dat qua compositie prachtig openbloeit, zoals ook de groep uit Liverpool dat zo briljant kon.

De muziek krijgt een licht modern tintje door dit soort toevoegingen, zonder dat dit overigens ten koste gaat van de emotionele lading en schoonheid ervan. De oprechtheid waarmee Englund zijn zieleroerselen met de luisteraar deelt, in combinatie met het fijngevoelige, beladen pianospel van Shankar, zorgt ervoor dat ik grote delen van Dormant met kippenvel op mijn armen beluister. Neem bijvoorbeeld New Life, dat ontwapent met prachtige, droefgeestige cello-ondersteuning van Raphael Weinroth-Browne en heel subtiele beats. De cello vormt eveneens een waardevolle toevoeging in Light Up The Dark, dat begint als een klassieke Evergrey-ballad, maar dat door deze aanvullende instrumentatie nog meer inzet op perfect gestileerde melancholie.

Hoewel vooral debuutalbum Satellites al van ongekende schoonheid is, weet Silent Skies met deze derde langspeler nog meer te ontroeren. De composities bevatten meer detail en finesse. Dat blijkt niet alleen uit de aanvullende instrumentatie en effecten, maar ook uit de aandacht voor prachtige pianomelodieën en zanglijnen. De productie is warm en liefdevol. Ieder detail vloeit harmonieus samen (Churches). Reset is zelfs een van de mooiste nummers van dit jaar. Luister naar de prachtige, diep menselijke en immens ontroerende tekst van het nummer en het is vrijwel onmogelijk om droge ogen te houden.

De tien eigen composities op Dormant zijn al subliem, maar een recensie van dit album is niet volledig zonder de drie covers uit te lichten. Twee absolute klassiekers (van Iron Maiden en niemand minder dan Bruce Springsteen) en een nu-metalnummer dat iedereen kent worden gecoverd op een volstrekt unieke manier. En alle drie zijn het briljante versies, die een volledig nieuw licht werpen op het origineel. Zo blijkt Numb van Linkin Park verrassend veel diepgang te herbergen. The Trooper verandert qua gedaante zelfs van een opzwepende, energieke heavymetaltrack tot een somber, reflectief meesterwerk. Heel knap hoe de teksten van het nummer daardoor ook een heel andere lading krijgen. Ook Dancing In The Dark krijgt een donkere en introspectieve herinterpretatie. Het getuigt van enorm veel lef om zo’n klassieker op zo’n unieke manier te bewerken, maar het eindresultaat is niets minder dan magistraal.

Ik gun het eigenlijk iedereen om volledig van Dormant te genieten. De ervaring is louterend zoals alleen de allerbeste, eerlijke en emotionele muziek kan zijn. In die zin kan de plaat qua gevoel vergeleken worden met het prachtige werk van A.A. Williams. Dormant is meer dan louter entertainment: het is een van die zeldzame albums die op een dieper niveau resoneert met - en betekenis geeft aan - de menselijke ervaring en zingeving.

Tracklist:
1. Construct
2. New Life
3. Churches
4. Just Above The Clouds
5. Reset
6. Tides
7. The Real Me
8. Light Up The Dark
9. Dormant
10. The Last On Earth
11. The Trooper (Iron Maiden-cover)
12. Dancing In The Dark (Bruce Springsteen-cover)
13. Numb (Linkin Park-cover)

Score: 92 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 16 oktober 2023

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.