Nieuw werk van het Zweedse eenmansproject Lustre is altijd welkom. Hoewel ik niet kan zeggen dat ik smachtend zit te wachten op nieuwe muziek van Nachtzeit- de persoon die sinds jaar en dag verantwoordelijk is voor alle instrumenten en de zang - levert deze muzikant wel altijd fijne, dromerige werkjes af. Dat doet hij in een stijl die zeer consistent is - en tegelijkertijd absoluut uniek. Er klinkt namelijk geen enkele andere groep z๓ etherisch, fladderend en vederlicht. De op simpele keyboardpartijen gestoelde ambient black metal heeft nog het meest weg van een meditatiesoundtrack, waarin het ijzige, afstandelijke gekerm op de verre achtergrond het enige lichtelijk rauwe randje vormt in een verder smetteloos wit muzikaal universum.
Het vorig jaar verschenen A Thirst For Summer Rain (2022) onderscheidt zich van zijn voorgangers door de verbeterde productie, maar verder blijft in de wonderlijke droomwereld van Lustre alles bij het oude. Toch is de recente ep Reverence bovengemiddeld interessant. Niet alleen bevat het schijfje ้้n enkele, ambitieuze track van ruim twintig minuten (voor een compositie van die lengte moeten we zelfs terug naar het debuutalbum Night Spirit uit 2009), het nummer bevat tevens een vocale gastbijdrage van niemand minder dan V. Wahntraum (Harakiri For The Sky, Karg). Zijn emotionele gekerm bij Harakiri For The Sky is ronduit indrukwekkend en zijn bijdrage maakt me dan ook nieuwsgierig naar Reverence.
De track op deze ep begint als een typisch Lustre-nummer: met een kenmerkende, eenvoudige keyboardmelodie op een bedje van zweverige ambientklanken. Na ruim drie minuten worden die klanken aangevuld met een even eenvoudig drumritme en nauwelijks waarneembare, ruizige gitaarriffs. Het is mooi en hypnotiserend, maar ook ontzettend voorspelbaar. Na acht minuten volgt een licht psychedelische passage die toch wel behoorlijk onverwacht komt, maar helaas is dat van korte duur en keert Lustre al snel weer terug naar de centrale melodie. Het gevolg is dat de aandacht langzamerhand wel wat begint weg te ebben. Pas na een kwartier volgt een korte passage, waarin Wahntraum zijn opwachting maakt. Zijn emotioneel geladen vocalen zorgen direct voor een extra verdieping, maar zijn bijdrage is relatief beperkt.
Ik schreef het al eerder: op Lustre lijken gangbare criteria voor het beoordelen van muziek niet van toepassing. Ook Reverence is weer bijzonder minimalistisch. Het is goed voor te stellen dat veel mensen de klanken van Lustre als saai en geestdodend zullen kwalificeren en tegelijkertijd schuilt er een bepaalde schoonheid in de rimpelloze klanken van deze band. Reverence vormt een aardige aanvulling op het oeuvre van Lustre, maar is zelfs voor de doorgewinterde liefhebbers van het werk van Nachtzeit geen onmisbare kost.
Tracklist:
1. Reverence
