Zeal & Ardor is weer terug. Eigenlijk van nooit weggeweest, maar het lijkt al lang geleden dat Manuel Gagneux en consorten van zich lieten horen. In 2018 stond de experimentele band nog op Graspop, een jaar later was er een headlineshow op Complexity Fest plus een live-album en in 2020 kwam de ep Wake Of A Nation uit. Daarna werd in alle rust gewerkt aan Zeal & Ardor.
Op deze prima geproduceerde derde full-length gaan de Zwitsers verder met waar ze gebleven waren. Ook anno 2022 horen we namelijk de inmiddels bekende mix van soul, negro spirituals, blues en extreme ‘black’ metal. De plaat begint wat dat betreft vertrouwd met het compacte titelnummer (met industrial elementen), Run (met tribal drumpartijen in het couplet en blackmetalriffs in het refrein) en het overtuigende Death To The Holy. Later zijn er het korte Bow, dat aansluit op het titelnummer, het donderende Feed The Machine en Church Burns.
Er is echter ook vernieuwing. Emersion wisselt zeer geslaagd tussen een dromerige elektronicasectie en intense, atmosferische black. Het erop volgende Golden Liar begint als een soundtrack met prachtig getokkel en emotionele cleane zang. Laag voor laag bouwt de groep de spanning en de intensiteit op. Uitstekend gedaan. Erase begint vredig met bijna Red Hot Chili Peppers-achtig getokkel, maar slaat al snel om naar een groovende, degelijke metaltrack met extreme zang. I Caught You is een tribal nu metal-track, die het live goed gaat doen.
Het is steeds afwachten wat er nu weer komt. Dat houdt het album interessant. Zo houdt de combinatie van Muse-riffs en Duitstalige extreme vocalen in het woedende Götterdämmerung je beslist bij de les. Hetzelfde geldt voor het erop volgende bluesy, epische Hold Your Head Low, dat zonder meer een hoogtepunt is. Je zit echter lang niet altijd op het puntje van je stoel. Zo sluit het album matig af met het punky J-M-B en het elektronische A-H-I-L, tracks die niet veel toevoegen en bovendien niet op de juiste plaats lijken te staan.
Zeal & Ardor is het best geproduceerde album van de Zwitserse groep tot nu toe met zowel herkenbare als vernieuwende elementen, waaronder nu metal. Net als de vorige platen bieden Magneux en consorten een aantal ijzersterke composities (Death To The Holy, Emersion, Golden Liar, Church Burns en Götterdämmerung) en nummers die ongemerkt voorbijgaan (Zeal & Ardor, Run, Bow en het afsluitende duo). Soms werken de secties elkaar tegen, zoals in Erase. In Feed The Machine zijn de verschillende ideeën beter geïntegreerd in het geheel. Voor de fans van Zeal & Ardor is dit een verplichte aanschaf en hoewel deze plaat niet de impact zal hebben die de vorige twee wel hadden, is het goed dat de mannen weer terug zijn aan het front.
Tracklist:
1. Zeal & Ardor
2. Run
3. Death To The Holy
4. Emersion
5. Golden Liar
6. Erase
7. Bow
8. Feed The Machine
9. I Caught You
10. Church Burns
11. Götterdämmerung
12. Hold Your Head Low
13. J-M-B
14. A-H-I-L
