Het resultaat is industriële metalcore met duidelijke invloeden van Linkin Park, Fever 333 en de hierbovengenoemde bands. Hoewel de traditionele ouder hier waarschijnlijk nog steeds niet al te gelukkig mee is, kunnen metalpuristen gerustgesteld worden. Want naast Johnny 3 Tears (Hollywood Undead) en Timi Hendrix (Trailerpark) hebben ook Marcus Bischoff (Heaven Shall Burn) en Mille Petrozza (Kreator) een gastbijdrage geleverd.
Ghøstkid volgt een redelijk standaard metalcore-recept. De meeste nummers hebben agressieve en energieke coupletten en gaan daarna over naar een zuiver gezongen, catchy refrein. Sushi laat zich hiermee horen als een veelzijdige zanger. Zijn gekrijs klinkt woedend en is aanstekelijk. Deze aanstekelijkheid is ook terug te horen in het rappen dat de Duitser hier en daar doet. Zijn zuivere zang is pakkend, wat ervoor zorgt dat veel nummers zo in je hoofd zitten. Sushi's zangstijl is doordrenkt van emotie. Hoewel het goed past bij het genre, kan het soms een beetje afgezaagd en haast zeurderig klinken. Gelukkig wordt dit genoeg afgewisseld met agressievere passages, waarin zijn hoge geschreeuw te horen is.
De industriële invloeden zijn duidelijk hoorbaar. De drumpartijen klinken beukend en elektronisch. Ze staan vooraan in de mix, waardoor de industriële sound nog meer benadrukt wordt. Vooral in breakdowns, zoals in Drty, helpt drummer Steve Joakim de energie over te brengen, uiteraard samen met Sushi’s gekrijs. De baslijnen, ingespeeld door Stanislaw Czywil (ex-To The Rats And Wolves), klinken laag en diep en helpen tevens mee aan het industriële geluid. De gitaarpartijen worden ook verzorgd door een voormalig To The Rats And Wolves-lid: Danny Güldener. Hij speelt vooral korte, repetitieve riffs in de coupletten en catchy partijen in de refreinen. Door de vele effecten klinkt zijn gitaargeluid erg modern en elektronisch. Deze sound bevat duidelijk invloeden van trap en pop uit de jaren ’00. Ook komen invloeden van Linkin Park en Fever 333 snel in je op.
De gastbijdragen zijn opvallend. Twee rappers, Timi Hendrix en Johnny 3 Tears, zingen mee in This Is Nøt Høllywøød. Dit nummer staat twee keer op het album, één versie per zanger. Timi Hendrix zorgt ervoor dat zijn versie met het Duitse couplet nog industriëler klinkt. Johnny 3 Tears geeft een fijn nostalgisch gevoel. Zijn lage stem past goed bij het nummer en contrasteert met de hogere stem van Sushi. Marcus Bischoff zingt mee in Supernøva. Zijn lage stem klinkt in vergelijking met de rest van de muziek nog bruter dan normaal en wordt ondersteund door beukende drum- en gitaarpartijen om zo één van de hardste passages op het album te vormen. Nog wel het meest opvallend is de bijdrage van thrashmetalpionier Mille Petrozza in Crøwn. Zijn gesnauw klinkt een beetje als het hoge gekrijs van Sushi, maar dan een stuk sneller en agressiever. Het klinkt haast onverwacht goed. Zijn thrashmetalstem past heel goed bij de elektronische metalcore en het contrast dat wordt gevormd met het meteen daaropvolgende zuivere refrein is erg pakkend.
Ghøstkid is vooral een heel leuk album. De teksten zijn redelijk simpel en repetitief, maar zijn daardoor heel aanstekelijk en makkelijk mee te zingen. Na de eerste luisterbeurt blijven de refreinen van onder andere Sharks, Supernøva en This Is Nøt Høllywøød in je hoofd zitten. Na nog een paar keer luisteren wordt de drang om luidkeels mee te blèren steeds groter. Het plezier dat Sushi heeft gehad tijdens het maken van de muziek spat ervan af. In de toekomst zal hij het waarschijnlijk makkelijk voor elkaar krijgen veel festivalmenigtes luidkeels zijn nummers mee te laten zingen. Daar zijn ze duidelijk voor gemaakt. Niet al te moeilijk en complex, maar vooral erg leuk en aanstekelijk.
Tracklist:
1. Føøl
2. Start A Fight
3. Sharks
4. Drty
5. This Is Nøt Høllywøød (Featuring Timi Hendrix)
6. Yøu & I
7. Supernøva (Featuring Marcus Bischoff)
8. Crøwn (Featuring Mille Petrozza)
9. Cøld Wørld
10. Zerø
11. This Is Nøt Høllywøød (Featuring Johnny 3 Tears)
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
