Een mooi kerstcadeau voor Unleash The Archers als afsluiting van een geslaagd 2017: een miljoen views voor de clip bij Dawn Of Ages. Terecht, want de vierde full-length mag er zeer zeker zijn. Tien jaar na de oprichting door zangeres Brittney Slayes en drummer Scott Buchanan laat de melodieuze powermetalgroep zich van zijn sterkste kant horen.
Dat doet het Canadese kwintet, met de nieuwe bassist Nikko Whitworth, al vanaf de fantastische opener Awakening. Hierin zorgen de technische, flitsende Megadeth-riffs ervoor dat je er als luisteraar direct aan de boxen gekluisterd zit. Het is dan ook jammer dat het wat minder bijzondere, rockende Shadow Guide erop volgt, maar Unleash The Archers herpakt zich daarna prima met een stampende beat en goed gitaarwerk in het uptempo The Matriarch, een nummer dat het net als Call Me Immortal live goed gaat doen. In laatstgenoemde zegeviert de NWOBHM. De melodieuze death metal van eerdere releases is vrijwel helemaal verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor melodieuze (rockende) metal met oldschoolriffs in een moderne jasje.
Cleansing The Bloodline is verhalender en epischer van aard dan de eerste drie tracks. En over verhalend gesproken: het conceptalbum handelt over The Immortal. De protagonist, die in een berg woont, is in het verleden vervloekt. Hij moet degene die hem wakker maakt dienen. Hij krijgt de opdracht om vier zoons van The Matriarch (de antagonist) naar haar toe te brengen, zodat ze via een ritueel eeuwig leven verkrijgt. Dat gaat uiteraard niet zonder slag of stoot.
Met het rockende False Walls, dat een episch hoogtepunt van acht minuten is dankzij de prachtige climax, nemen de muzikanten wat gas terug. Brittney laat hier horen ook in de lagere regionen goed uit de voeten te kunnen. Elders gaat ze flink de hoogte in en imponeert ze met haar uithalen. Ze heeft aan kracht gewonnen en dat liet ze vorig jaar ook al in Arnhem op het podium horen. De cleane vocalen van gitarist Andrew Kingsley in Earth And Ashes zijn een welkome afwisseling.
De helft van de nummers kan als hoogtepunt worden aangemerkt. Zo bevat Ten Thousand Against One niet alleen een aanstekelijk refrein dat al na één luisterbeurt blijft hangen, maar laat de ritmesectie ook van zich spreken. Ook de NWOBHM van Call Me Immortal werkt aanstekelijk. De muzikanten maken een gedreven en technisch zeer vaardige indruk. Gitarist Grant Truesdell zet slechts in zeer beperkte mate zijn extreme vocalen in. Hij richt zich net als Andrew op zijn gitaarspel, dat dik in orde is, zo blijkt uit de gave riffs in veel tracks en het harmonieuze spel in het afsluitende titelnummer.
Apex is zonder meer het beste album uit de discografie van de Canadezen. Er zit meer power en energie in de songs en de productie is dikker en voller. Ondanks dat Unleash The Archers het wiel niet opnieuw uitvindt en de invloeden van Arch Enemy, Megadeth, Iron Maiden en 3 Inches Of Blood er wel dik op liggen, heeft het kwintet er goed aan gedaan om zich te richten op de eigen sterke punten. Het gevolg daarvan is een sterke collectie songs waarmee je zowel nationaal als internationaal indruk maakt. Unleash The Archers had zich geen beter jubileum kunnen wensen met kerst.
Tracklist:
1. Awakening
2. Shadow Guide
3. The Matriarch
4. Cleanse The Bloodlines
5. The Coward’s Way
6. False Walls
7. Ten Thousand Against One
8. Earth And Ashes
9. Call Me Immortal
10. Apex
