Jullie eerste single en het debuut They're Using Nanoprobes zijn nu al enige maanden verkrijgbaar. De meeste reviews waren positief. Zijn er eigenlijk ook negatieve reacties geweest, buiten die van jaloerse Noren?

Frederik: Nou, de Finse media lijkt over het algemeen niet echt van 'Nanoprobes' te houden, maar ze waren dol op 'Exit Wounds'…

Sven: Inderdaad, Finse reviewers lijken zich er op toe te hebben gelegd om ons bestaansrecht in twijfel te trekken. Maar, de EP werd zo'n beetje overal met veel enthousiasme ontvangen. Waarschijnlijk hadden veel mensen de verwachting, dat het album een soort van full-on grindcore/techno circus zou worden, iets waar we op dat moment totaal niet in geïnteresseerd waren; in plaats daarvan hebben we iets opgenomen, dat ik eigenlijk als vrij kalm en rechtdoorzee ervaar. Om het op te sommen, delen van Scandinavië lijken er niet veel aan te vinden. Ondanks dat zijn we blij met het merendeel van de reacties, en de meeste mensen zijn zeer aardig voor ons geweest in hun kritieken. We steken onze nekken altijd een beetje uit, dat is onze traditionele manier om dingen aan te pakken.

Marcus: We proberen er eigenlijk achter te komen wat de Noren en Finnen niet mooi vonden aan 'Nanoprobes', dan kunnen we er meer van gebruiken in de toekomst.

Gedurende het schrijven van het album, hielden jullie fans en geïnteresseerden op de hoogte van de vooruitgang op jullie website. Hoe schrijven jullie de nummers? Wie levert het materiaal aan, of is het een gezamenlijk proces?

Sven: Een deel wordt door het hele team geschreven tijdens repetities, maar het meeste van onze nonsens is echter in eerste instantie volledig mijn fout. De nummers gaan altijd een andere richting op wanneer we aan het opnemen zijn. Aan het einde komt alles uiteindelijk samen.

Marcus: Eigenlijk werken we gewoon met twee handen. En soms gebruikt iemand zelfs z’n hoofd.

Frederik: Ik zou het als een metafoor willen omschrijven – het is als een bloem. Sven is de steel, en Marcus en ik zijn de bladeren, het water en de zon. Hahaha, ja ik ben een hippie, ik weet het.

Het is niet erg waarschijnlijk dat jullie band gevormd is na het lezen van een advertentie bij de lokale supermarkt waarin stond dat iemand een politiek drum ’n bass project wilde gaan maken. Kun je iets vertellen over hoe de band is opgericht?

Sven: Marcus en Ik zijn begonnen In 1998. Na een jaar of vijf kwamen we er achter dat Frederik plotseling gitaar aan het spelen was. We wisten niet hoe lang dat al aan de gang was, dus we hielden onze mond, een beetje bang, en gingen gewoon verder. Borg is altijd een band geweest die bestond uit vrienden, en we kennen elkaar al heel lang. Je zou het een vorm van liefde kunnen noemen.

Al snel na jullie oprichting veranderde jullie muzikale richting van drum 'n bass naar digitale noisepunk. Hoe is deze verandering tot stand gekomen?

Marcus: We doen gewoon waar we zin in hebben op dat moment.

Sven: Ja, we worden geïnspireerd door zoveel verschillende genres, bands, schrijvers, mensen en crappy tv-shows, en wanneer je dat allemaal bij elkaar gooit vanuit ons perspectief, krijg je wat we nu zijn. Zo simpel is het.

Met een naam als Borg 64 en een debuut genaamd They're Using Nanoprobes, lijkt het onwaarschijnlijk dat er niet de een of andere link met Star Trek is, of berust dat op toeval?

Sven: Nee, het is zo. We zijn echte nerds. Als Scandinavische Trekkies niet als verwanten van de Burger King werden gezien, zou ik er al lang eentje geweest zijn.

Frederik: Ik herinner me een Borg 64 show van een aantal jaren terug, voordat ik met ze ging spelen. Ze droegen allemaal Star Trek uniformen. Erg schattig. Waarom gebruiken we ze niet meer?

Marcus: Uniformen? Star Trek? Wat is het? Nooit van gehoord, maar ‘Resistance is futile, and you will be assimilater.’

Jullie teksten bevatten een aantal politieke boodschappen. Hoe belangrijk is politiek voor jullie muziek en teksten?

Sven: Heel, heel erg.

De teksten hebben soms ook een erg agressief randje, meestal gericht tegen massaconsumptie en soortgelijke onderwerpen. Waar komt deze onvrede vandaan?

Sven: Ik probeer het altijd "constructieve agressie" te laten zijn. Het merendeel van onze levens wordt gedicteerd door neo-liberale standaarden en socio-economische verwachtingen waarin we geboren worden - het is nooit de bedoeling dat we bloot worden gesteld aan alternatieven van de huidige egocentrische wereld orde van constante cash-flow. In deze lompe, maar erg echte omstandigheden, komt het allemaal aan op jouw beslissingen die een effect hebben op mensen - lokaal, internationaal en over de hele wereld. Oorzaak en gevolg, consumptie door exploitatie, etc. Het gebruikelijke, eigenlijk.

Frederik: Nou, je hoeft alleen de krant maar open te slaan of de televisie aan te zetten om rond de oren geslagen te worden met allerhande shit. Het is moeilijk om er niet boos van te worden.

Sven: Maar veel bands en mensen die zich binnen een bepaalde scene bevinden waarin politiek bewustzijn een wet lijkt te zijn, lijken zich helaas te richten op hopeloosheid, angst en meer van zulke averechts werkende invalshoeken. We hebben altijd geprobeerd het tegenovergestelde van dat te zijn. Proberen mensen te inspireren in plaats van ze te vervelen tot ze zelfmoord plegen.

Ondanks de serieuze boodschappen, hebben sommige teksten zoals If I wasn’t vegan I’d eat punks like you for breakfast ook een humoristische inslag. Een serieuze boodschap met een knipoog?

Sven: Ja, humor kan een geweldig wapen zijn. Het kan ook vreselijk ongepast zijn. We denken graag dat we aan de winnende hand zijn.

Marcus: Echt niet!

Frederik: Je MOET een gevoel voor humor hebben, anders eindig je in een gesticht. Ik bedoel, iedere keer wanneer Bush een speech geeft…het is net stand-up comedy. Vreselijke stand-up comedy.

Jullie single Exit Wounds was en is de eerste vinyl-uitgave bij Codebreaker Records. Was dit jullie idee, en als dat zo was, waarom hebben jullie ervoor gekozen?

Sven: Nee, dat was helemaal Codebreakers idee en wij gingen ervoor, 'hook, line and sinker'.

De single Exit Wounds had de tekst 'Analogue people vs. digital noise.' In reviews en op het internet werd deze zin op verschillende manieren gebruikt. Wat betekent deze zin voor jullie en de muziek van Borg 64?

Sven: Het was eigenlijk een poging van ons om met iets te komen waarvan we dachten dat het echt heel gaaf en passend zou klinken. Er is ook een meer pretentieuze versie van het verhaal, met daarin de historische nadagen van de industriële revolutie, de klassenstrijd tussen de werkende klasse en de fabriekseigenaars, computers die de wereld overnemen, en bergen stenen gooien, maar ik zal je dat voor nu besparen.

Frederik: Het legt ook uit wat we doen. Het mixen van de menselijke kracht met computers. Een beetje een mens/machine combinatie. Ik hou van het contrast.

Kun je ons iets vertellen over de Borg 64 live ervaring en show?

Sven: het Is geweldig. We hebben het leuk en soms heeft het publiek het zelfs leuk. Voor het grootste gedeelte is het een hoop zweet en wat bloed, voornamelijk van onze kant.

In 2005 zagen een single en een album het licht. Wat kunnen we verwachten in 2006, misschien een Europese tour?

Frederik: We zijn net begonnen met het maken van een nieuwe plaat die hopelijk later dit jaar uit zal komen. Een kleine Zweedse tour staat geplanned voor april, maar we zouden het geweldig vinden om door Europa te touren tijdens de zomer. Dus, hou je ogen open!

Sven: Touren is altijd een beetje moeilijk voor ons omdat tweederde van de band ouder is van kleine kinderen die behoefte hebben aan eten, wat alleen beschikbaar is voor mensen in Zweden met normale banen. Maar we zouden het graag willen, en doen er ons uiterste best voor om een paar data te prikken tijdens de vakanties komende zomer.