Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • 4 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • Thy Catafalque en The Answer Lies In The Black Void
  • Vandenberg
    29 april:
  • Coroners, Gravery en Born Infected
Kalender
Vandaag jarig:
  • Attila Csihar (Mayhem) - 53
  • Chris Kalandras (Fear Of God) - 52
  • Christiaan Crouwers (Another Messiah) - 44
  • Erhan Karaca (Heretic Soul) - 37
  • Fabio Marin (Internal Suffering) - 46
  • Finn Zierler (Beyond Twilight) - 52
  • Jimmy Work† - 100
  • Patrick Johansson (Stormwind) - 48
  • Perry Farrell (Jane's Addiction) - 65
  • Vegard K. Thorsen (Theatre Of Tragedy) - 47
  • Vincent (Yorblind) - 36
Concertreview

Arrow Rock Festival 2005
Op 12 juni 2005 in Lichtenvoorde
Tekst door Bob
Foto's door Miriam
Arrow Rock festivalHet is half zes, zondagochtend twaalf juni 2006, op een klein stationnetje nabij de Duitse grens. Het begint lichter te worden. Ik ben geen wandelende thermometer, maar ik heb De Bilt niet nodig om te bedenken dat ik beter een extra jas aan had kunnen trekken. Om de wachttijd tot de eerste trein iets aangenamer te maken, schrijf ik alvast een stukje. Het is maar goed dat de uiteindelijke tekst op het web geen onderscheid maakt tussen door centrale verwarming-warme vingers en de ijspegels die mijn handen nu voorstellen, anders hadden jullie het nog te stellen gehad met mijn handschrift. Het Arrow Rock Festival was dit jaar tof, erg tof, maar er waren wat minpuntjes. Leest dus rustig verder.

Na een korte wandeling, de organisatie was niet geheel vlekkeloos, zien we Thunder de aftrap geven in de Rock Palace, also known as 'de tent'. Onwennig aanschouwen veel dertigers en veertigers de Britse hardrockband, die in zijn bestaan een indrukwekkend oeuvre heeft opgebouwd. Een diverse setlist uit die 15 jaar wordt op een aanstekelijke en enthousiast makende manier opgevoerd, maar ook is er plaats voor een nieuwe, "I Love You More Than Rock 'N Roll". Het geheel doet me zowel qua muziek als performance denken aan de show van Victory, enkele jaren geleden op Wacken. Er zijn slechtere bands om mee vergeleken te worden.

Thunder

Daarmee vergeleken is de Little River Band wel erg mellow. De nieuwe bezetting heeft weinig meer met de oude band die in een grijs verleden grote successen behaalde. De originele leden toeren inmiddels onder een andere naam. Tergend eigenlijk. Maar terug naar de orde van de dag. Het groepje grijsaards werd afwachtend aanschouwd door een publiek, op een uit zijn dak gaande enkeling na. Eigenlijk niets voor Metalfan.

Little River Band

Glenn Hughes is dat natuurlijk wel. De immer aan de slag zijnde zanger, die ooit de koppositie bij Deep Purple innam, nam Red Hot Chili Peppers-drummer Chad Smith mee op tour en schotelde het publiek dus een flink funky show voor. Opvallend veel werk van Deep Purple (o.a. "Burn" en "Stormbringer"), twee nummers van Hughes' nieuwste werkje "Soul Mover" en een Stevie Wonder cover.

Glenn Hughes

In Nederland kennen we Styx vooral van de ballad "Babe", op Arrow hadden ze aanzienlijk meer in hun mars. Met een keyboardspeler die als een kind in een speeltuin over het podium springt (met keyboard op draaipoot!) en een gitarist die de meest cliché rockposes aanneemt een van de amusantere bands om aan het werk te zien. Het uur speeltijd dat de band ter beschikking kreeg werd onder andere opgevuld met "Miss America", meezinger "Too Much Time On My Hands", "Sail Away" en het onvermijdelijke "Babe".

Styx

Survivor viel tegen. Een makke show met een tegenvallende zanger, snerpend geluid en een slappe setlist. Waar bleef "Burning Heart"? Over Survivor schrijven en daarbij "Eye Of The Tiger" vermelden is onvermijdelijk. Bij dezen dus nog even; het welbekende filmnummer stond als laatste op het program. De unieke spanning die normaliter tijdens de intro opgebouwd wordt werd compleet vergald door het slechte geluid, wat voor het publiek een duidelijke domper was. Wie heeft er zo nog zin in meebrullen?

Survivor

"Who says you can't rock when you're fifty-five years old?!" Ah, dat zal Kansas zijn! Net als de meeste bands die het 15-jarig jubileum al lang en breed gepasseerd zijn heeft de band een troebele periode gehad, maar Kansas kan anno 2005 weer op volle kracht verder. Vioolspel met ballen, een enthousiaste gitarist met ooglapje en zanger Steve Walsh, het was een waar feest. Naast de onvermijdelijke ballad "Dust In The Wind" sloot de band af met "Carry On Wayward Son".

Kansas

Hij mag dan het Licht gezien hebben, Foreigner niet meer nodig hebben voor het pensioen, en lekker met 'sterk eigen materiaal' op pad willen, op Arrow hield Lou Gramm niemand voor de gek. Een covershow van zijn voormalige broodheer was het beste wat de man kon leveren, waar dan ook geen greintje enthousiasme (jaja, "Cold As Ice") bij vanaf kon. Volgend jaar maar weer met je ouwe makkers touren?

Crosby, Stills & Nash was pauze voor ons. Lekker op de rug genieten van een biertje, een lap (dure) pizza en een voorzichtig zonnetje.

Een uurtje Dream Theater, dat doet het oeuvre van de koningen van de progmetal eigenlijk geen eer aan. Toch zette de band zich maximaal in om een sterke show neer te zetten. James LaBrie was verrassend goed bij stem vandaag, iets wat tegenwoordig een wonder mag heten. Al was de podiumpresentatie wat kalmpjes, muzikaal knalde de tent zowat uit elkaar. Omdat Octovarium nog niet uit was bestond de setlist uit ouder werk, o.a. de eerste 10 minuten van "Six Degrees Of Inner Turbulence" en daarop volgend "Learning To Live". Sterk tussendoortje, maar in een zaal als Ahoy komt de muziek vast weer beter tot zijn recht.

Dream Theater

Tegen de tijd dat Meat Loaf het podium besteeg kreeg ik pas echt een idee van de gedragingen van het publiek, met irritatie als gevolg. Op de voorste linies barstte het van de mensen die; praatten met elkaar, heen en weer liepen met bier, klaagden over drukte om hun heen, bellende mensen ("Ja, geweldig, je hebt hier echt van alles; pizza, hamburgers, vegetarisch, patat…"). Maar goed dat Meat Loaf daar geen erg in had. Of toch wel? Na een wervelende show van de man die zijn buik en intrigerende blik tot handelsmerk heeft gemaakt liep het voltallige showpersoneel het podium af om zich klaar te maken voor de toegift. En wat schetst mijn verbazing, het halve publiek loopt mopperend weg omdat 'die afzetter' te vroeg stopte! Dit publiek hoort niet op een festival, dit publiek moet naar een museum, een concertzaal, of de kinders vervelen in een cultureel verantwoord museum! Meat Loaf deed echter toch zijn best. Naast de toegift "Mercury Blues" bleek zijn show een groot spektakel, waarin zijn volledige hitprogramma langs leek te komen. Te zeggen, "Paradise By The Dashboard Light", "Bat Out Of Hell", "Couldn't Have Said It Better", "Dead Ringer For Love" en "I'd Do Anything For Love (But I Won't Do That)", ieder even zuiver en krachtig gezongen. Conclusie? Meat Loaf is nog lang niet op zijn retour. Wij inmiddels wel, eens kijken of er nog bankjes vrij zijn op het station.

Pitfest

Reactie van rebellion666 op 07-07-2005 om 22:50u


Wij hebben dit festival duidelijk anders beleeft. Lees mijn recensie op een andere bekende muzikantensite ;)

Reactie van ZardoZ op 08-07-2005 om 09:02u


Ik was erbij en kan me wel vinden in de recensies. Alleen vond ik Meatloaf juist een afgang: de man zingt nauwelijks meer (al zijn vocalen werden daarnaast "gedubbeld") en hij wordt verder overeind gehouden door zeer een professionele band. Van "bioscooppubliek" heb ik gelukkig geen last gehad tijdens de optredens.

Reactie van Bob op 08-07-2005 om 10:20u


Als er iemand een rock attitude heeft is het Meat Loaf wel, die zet zich ieder concert de volle 120% in.

Reactie van Zardoz op 08-07-2005 om 11:11u


Aan zijn inzet lag het in mijn ogen ook niet, de sleet zit er gewoon op. Wat hij deed kon ik met de beste wil van de wereld nauwelijks zingen meer noemen.

Reactie van harold op 11-07-2005 om 17:49u


vette foto's hoor, tijd dat ik maar eens van me luie reed op sta en ook naar zo'n festival moet gaan...... moet alleen nog kijken van welk geld

Reactie van William op 25-07-2005 om 15:49u


Ik vraag me af of ik wel naar hetzelfde optreden van Meat Loaf heb staan kijken. Hij speelde "Couldn't Have Said It Better" niet, en daarbij, ik heb 'm wel eens een beter optreden weg zien geven (waar was de interactie met het publiek?).

Reactie van op 13-08-2005 om 21:14u


Het was dit jaar erg mooi. Alleen hoop ik dat ze voor volgend jaar toch een wat harder programma samen stellen.

Reactie van Jazzy op 20-08-2005 om 18:19u


Hmm..Raar review van Dream Theater. Octavarium was al een paar dagen uit, ze hebben er nog 2 nummers van gespeeld, en James LaBrie is al een tijd heel goed bij stem.

Reactie van glaurither op 04-07-2012 om 22:22u


Captain America-Tage? Das gefe4llt!Frfcher war ich ja etwas skeptisch, ob des Patriotismus-Overkills, der schon das Kostfcm der Figur betsimmt, aber inzwischen hat man ja relativ einig den lf6blichen Kurs eingeschlagen, dass er nicht ffcr Amerika an sich steht, sondern das Idol, was Amerika im besten Falle sein sollte. Wir bre4uchten ihn also im Moment mehr denn je.

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.