Van die mix van klassiek en metal ligt bij Molllust (een samenvoeging van Moll en Lust, vandaar de drie l'en) de nadruk op de klassieke muziek. Waar de symfonische klanken meestal van backingtrack komen, is het prijzenswaardig dat de Duitse formatie vanavond een strijkerstrio heeft meegebracht, dat rechts in de hoek plaatsneemt. Centraal staat componiste/zangeres/toetseniste Janika Groß. De achtendertigjarige sopraan zingt buitengewoon knap en vormt het beste visitekaartje van het team. Om alle elementen goed hoorbaar te maken, staat het geluid wat aan de zachte kant. Daardoor wil de muziek helaas niet echt knallen op het moment dat de metalinstrumentatie klinkt. Het geheel klinkt wat krachteloos en onevenwichtig, hoewel het einde van het optreden wel meer indruk maakt dan het begin. Veel bezoekers zien het operametalensemble vandaag voor het eerst en weten nog niet wat ze met de composities aan moeten. Achterin de zaal wordt dan ook in toenemende mate wat onrespectvol door de muziek heen gepraat. Het wordt de toeschouwers ook niet makkelijk gemaakt, want de songs zitten complex in elkaar. Het zijn als het ware korte theatrale toneelstukjes (soms doet de muziek denken aan Haggard), die met name door de frontvrouw met veel passie worden gebracht, maar niet altijd een lekkere flow bevatten. Uitzondering daarop is Voices Of The Dead, een levendig nummer waarvan je het refrein zo mee kunt zingen. Er is nog veel werk aan de winkel voor Molllust, dat wel zijn best doet, maar het geluid vandaag niet mee heeft zitten.
Veruit de meeste aanwezigen komen maar voor één band en dat is uiteraard MaYaN. Al bij Mollust bleek het voor de geluidsman een flinke uitdaging om de bijdragen van veel muzikanten op elkaar af te stemmen en ook de technicus van de hoofdact heeft aardig wat tijd nodig om alles in balans te krijgen. In het begin staan de drums te hard in de mix ten opzichte van de zang en het gitaarspel van Frank Schiphorst. Er staan dan ook maar liefst tien muzikanten op het podium. Ondanks dat die niet vaak met elkaar samenspelen, vormen ze al snel een geoliede machine en wordt de geluidsmix steeds beter.
In het begin komen de tracks nog niet optimaal uit de verf. Steeds zijn er elementen die onderbelicht zijn, met name de zang van Marcela, het toetsenwerk van Roberto Macrì en het soleerwerk van Frank. Gelukkig zijn de rustmomenten juist heel mooi. Vooral Laura Macrì zingt adembenemend mooi en zuiver. Dat hoor je bijvoorbeeld in Dhyana, waarin ze een mooi duet vormt met Marcela. Later in de set komt de zang van Marcela veel beter tot zijn recht en verrast ze met extreme vocalen in The Flaming Rage Of God, op de setlist omgetoverd tot The Flaming Rage Of Marcela. Niet alleen Marcela beheerst die techniek, maar ook Merel mag even grunten, tot grote hilariteit van de dames zelf.
Wat vanaf het begin opvalt, is het plezier van de bandleden. Iedereen staat met een big smile op het podium, maakt op een leuke manier contact met de anderen en sommigen halen grappen uit met elkaar. George Oosthoek betrekt al vroeg het publiek veelvuldig bij de show en ook Mark Jansen doet een duit in het zakje en ‘boxt’ met bezoekers die helemaal vanuit de Verenigde Staten over zijn gekomen.
Het sterkste nummer in de reguliere set is Rebirth From Despair, dat zo op een Epica-album had kunnen staan. Het is echter Marcela die hier imponeert met een memorabel refrein en even later doet ze dat met een hoge uithaal. De reguliere set bevat veel knappe tracks, die professioneel en met veel enthousiasme worden uitgevoerd, maar veel songmateriaal blijft er niet hangen. Rebirth From Despair en Saints Don’t Die vormen daarop een uitzondering, al kan Adam Denlinger vanavond de originele versie met Henning Basse niet doen vergeten.
De toegift bestaat echter uit alleen maar hoogtepunten. De eerste drie songs zijn covers en niet de minste. At The Mountains Of Madness van Orphanage is natuurlijk een klassieker, aan het razende Nihilism van God Dethroned kun je horen waarom drummer Ariën van Weesenbeek met recht ‘The Beast’ wordt genoemd en My Pledge Of Allegiance # 1 - The Sealed Fate wordt fantastisch vertolkt door Marcela en geëindigd met een fenomenale uithaal. Met dit drietal hoogtepunten neemt de bijval in de zaal flink toe. Daarna volgen nog twee eigen beste nummers in de vorm van Human Sacrifice en Bite The Bullet, tracks die MaYaN op zijn sterkst laten horen. Met de ijzersterke toegift komt er een zeer geslaagd einde aan een avond die wat moeizaam op gang komt, maar in toenemende mate tevreden stelde. De vriendelijk geprijsde merch vindt dan ook gretig aftrek.
Setlist MaYaN:
1. Symphony Of Aggression
2. Mainstay Of Society
3. Devil In Disguise
4. Tornado Of Thoughts
5. Saint Don’t Die
6. Dhyana
7. Celibate Aphrodite
8. The Flaming Rage Of God
9. Rebirth From Despair
Toegift:
10. At The Mountains Of Madness (Orphanage-cover)
11. Nihilism (God Dethroned-cover)
12. My Pledge Of Allegiance # 1 - The Sealed Fate (After Forever-cover)
13. Human Sacrifice
14. Bite The Bullet
Setlist Molllust:
1. Space Ouverture (Short Version)
2. Tanz Des Feuers
3. Saturn - Human Clockwork
4. Mars - The Game Is Over
5. Venus - Poems Of Love
6. Uranus - The Butterfly And The Spider
7. Voices Of The Dead
8. Pluto - The Raven's Lullaby
9. Earth - Beauty Of Diversity
