Vorig jaar kwam er na veertien jaar weer eens een nieuw album van Disharmonic Orchestra uit in de vorm van Fear Of Angst. Het meest toegankelijke in de discografie, het eerste met bassist Hoimar Wotawa, het eerste zonder Herwig Zamernik, die twintig jaren (inclusief de hiatus van 1995 tot 2001) deel uitmaakte van de line-up. Hij is derhalve net als oprichters Martin Messner en Patrick Klopf te horen op de tweede full-length Not To Be Undimensional Conscious, die een flinke koerswijziging laat horen ten opzichte van het debuut en die wezenlijk anders klinkt dan Fear Of Angst. De plaat viert dit jaar het vijfentwintigjarige jubileum en verdient een bespreking.
De drie Oostenrijkers lieten op Expositionsprophylaxe al horen geen standaard grind/death te maken. De invloeden van Napalm Death, Repulsion, Pungent Stench en Carbonized zijn wel duidelijk te horen, maar er zijn al de nodige twists. De opvolger is nog veel experimenteler. Funky basspel, rap, drumritmes uit de fusion en elementen van Atheist, Atrocity en Voivod zijn hier kenmerkend. Het is een heel divers album waarop het basgeluid prominent in de mix staat, het trio erop los experimenteert en zelfs een oude track (Putrid Stench) nieuw leven inblaast middels een gewaagde rap-passage. Het kan allemaal op deze grensverleggende plaat.
Hier en daar komt het wat modderig (productie) of rommelig (productie en songwriting) over. Bij Addicted Seas With Missing Pleasure stoort dat nog het minste. Die track met Primus-achtige funk-elementen luidt een sterke fase in die aanhoudt met The Return Of The Living Beat, een bewerking van Putrid Stench, het thrashy, maar tevens trage en basgeladen Groove en Idiosyncrasy (dat in 2002 in een bewerkte versie op Ahead staat), waarin de oude en nieuwe stijl van spelen elkaar ontmoeten, net als in Mind Seduction. In Like Madness From Above komen de Carbonized-invloeden duidelijk naar voren.
Not To Be Undimensional Conscious blijft een bijzondere plaat, hoe vaak je deze ook beluistert. De tweede full-length staat vol met experimenten, waarbij het jammer is dat de productie geen recht doet aan de nummers. Op de opvolger Pleasuredome zijn de technische kwaliteiten van de heren en de productie verbeterd en is tevens het songmateriaal memorabeler. Dat wil niet zeggen dat Not To Be Undimensional Conscious een slechte plaat is. Integendeel, het blijft een release die veel karakter heeft dankzij zijn rauwheid en experimenteerdrift. Ook na vijfentwintig jaar verdient de jubileumplaat het om nog eens opgezet te worden.
Tracklist:
1. Perishing Passion
2. A Mental Sequence
3. Addicted Seas With Missing Pleasure
4. The Return Of The Living Beat
5. Groove
6. Idiosyncrasy
7. Like Madness From Above
8. Time Frame
9. Mind Seduction
