Dat is terug te horen op II - The Mephisto Waltzes, waarop aanzienlijke veranderingen zijn aangebracht ten opzichte van het debuutalbum. Waar op The Great And Secret Show vooral de sfeer vooropstaat en de muziek daarop inspeelde, lijkt het ditmaal andersom te zijn. Het tempo ligt ditmaal dan ook aanzienlijk hoger. Daarnaast laat Dani Filth zich ook vocaal meer gelden. Zijn zang bestaat nog steeds uit een vreemde mengeling van zingen en praten tegelijk, maar dit keer uit hij zich wat ruwer en meer uptempo. Ook komen zijn hoge screams vaker voorbij.
Een andere verandering is de grotere rol die zangeres/keyboardspeelster Lauren Francis toebedeeld heeft gekregen. Hierdoor treedt ze regelmatig op de voorgrond of in duet met Filth, wat vaak voor de beste momenten van het album zorgt. Zo zorgt het gotische en melancholische Full Dark, No Stars voor een verrassing en dient zich een hoogtepunt aan als beide vocalisten samenzingen. Daarnaast is het melodische aspect voortreffelijk uitgevoerd en mag het meeslepende refrein niet onvermeld blijven. Wel is het zo dat de rol van Francis over de gehele lengte van het album niet overal goed geplaatst is. Als afwisseling van/aanvulling op Filth werkt haar stem prima, echter zijn niet al haar zangpartijen even overtuigend geschreven. (Life Is What You Keep From The Reaper en Dea Della Morte).
Dat ligt echter niet alleen aan haar, maar ook aan het geboden songmateriaal. Waar de plaat een aardig begin kent, zakt het geheel richting het midden in. Het kruid lijkt verschoten te zijn. De nummers lijken te veel op elkaar, duren te lang en Filths zijn zang wordt eentonig en vervelend. Het zijn de tracks die wat afwijkender in zang en tempo zijn zoals Entangled In Our Pride, Hell At My Back en The Seductive Poison die richting het einde de plaat weer op de rails weten te krijgen.
II - The Mephisto Waltzes laat daarmee horen een prima voortzetting te zijn op zijn voorganger. Met het wisselen van bandleden is er ook een verandering in de sound gekomen. De plaat is harder en meer rechttoe rechtaan dan het debuut, maar thematisch en tekstueel blijft de band linken aan horror. Waar Devilment eerder het project was van Daniel Finch, is het nu Dani Filth die de scepter zwaait. Het is dan ook vooral zijn show geworden, al laat hij voldoende ruimte over voor de andere bandleden om ook in de spotlights te staan (en dan vooral Lauren Francis). Finch zelf wordt niet eens echt gemist. De groep brengt het er prima vanaf zonder hem. Al blijft het zuur voor hem dat de band die hij zelf heeft opgestart, nu in de handen van anderen ligt.
Tracklist:
1. JudasStein
2. Hitchcock Blonde
3. Under The Thunder
4. Full Dark, No Stars
5. Shine On Sophie Moone
6. Life Is What You Keep From The Reaper
7. Dea Della Morte
8. Estangled In Our Pride
9. Hell At My Back
10. The Seductive Poison
11. Father Dali
