Old Sunlight is dus het derde volledige album van dit gezelschap. De luisteraar krijgt een kleine drie kwartier een aardige mengeling van sludge en post-metal voor de kiezen, waarbij invloeden van bijvoorbeeld Pelican en A Storm Of Light te ontdekken zijn, voorzien van een fijne, zware productie en stuwende riffs. Tot dusverre niets aan de hand, zou men zeggen. De openingstrack Ordalian klinkt zelfs meer dan verdienstelijk, doordat dreigende post-metal gecombineerd wordt met erg lekkere, vrij chaotische blackmetalriffs, waardoor Latitudes bij vlagen behoorlijk wat doet denken aan Blut Aus Nord en Krallice.
Het hierop volgende Body Within A Body is even schrikken. De fragiele en introvert klinkende cleane zang die hier zijn intrede doet, vormt een aardige smet op het geheel. Datzelfde geldt voor de geforceerd klinkende atmosferische passages. Of deze aspecten een soort Alcest-tint aan de muziek moeten geven, is mij niet geheel duidelijk, maar het gemijmer verhoudt zich slecht tot de stevige en op momenten bijna bulderende soundscapes waartoe Latitudes op andere momenten in staat blijkt. Gelukkig lijkt het om een experiment te gaan dat slechts mondjesmaat wordt toegepast, want Gyre en Altarpieces zijn wel weer volledig instrumentaal.
Toch duiken de misplaatste cleane vocalen nog enkele malen op (In Rushes Bound, Quandary), hoewel ditmaal iets minder storend. Het eindresultaat is dat Latitudes op Old Sunlight zijn kwaliteiten etaleert, maar desondanks een niet volledig overtuigend album aflevert. Want hoewel deze plaat puur instrumentaal gezien gemakkelijk in de subtop van de uitgebreide sludge-/postmetalscene meekan, zorgen de vocale misstappen ervoor dat die aansluiting nog even op zich laat wachten. Het eindresultaat is een aardige schijf, maar niet meer dan dat.
Tracklist:
1. Ordalian
2. Body Within A Body
3. Amnio
4. Gyre
5. In Rushes Bound
6. Altarpieces
7. Quandary
