Dit titelloze debuut kwam uit in 2012. Waarom dit nogmaals uitgebracht wordt, is me eerlijk gezegd een raadsel. In die drie jaren heb ik nooit iemand gehoord over deze band en als ik naar de muziek luister, word ik ook niet veel wijzer. Riti Occulti maakt tergend langzame black metal. Het voordeel van het gebrek aan snelheid is dat het geheel best zuiver klinkt. Sporadisch wordt er gewisseld van zangeres, waardoor er behalve grunts ook loepzuivere zang te horen is. De afwisseling is een pluspunt, maar maakt het geheel eerder luisterbaar dan mooi.
Voor de afwisseling hoef je niet bij Riti Occulti te zijn. Voortdurend hoor je John Carpenter-achtige synthesizers en het geluid van de bassist staat wel erg op de voorgrond. Ja, dit is het moment waarop je je beseft dat de band geen gitaristen heeft. Vandaar dat het geluid vrij kaal is. Toch klinkt het niet alsof Riti Occulti op de sfeer mikt. Dat idee krijg ik enkel bij Desert Of Soul waar de zang grotendeels achterwege blijft. De vals gestemde piano die je hoort, is een gouden greep voor een horrorsoundtrack en verreweg het beste nummer van de plaat. Jammer dat het hierna weer op gebruikelijke wijze verder jakkert. Liefhebbers van black/doom metal mogen tien punten bij de score optellen, maar de rest mag deze heruitgave laten liggen.
Tracklist:
1. It's All Grey
2. Revelation
3. I'm Nobody
4. Alcyone
5. Desert Of Soul
6. Bitter Awakening
7. Never A Joy
