De muziek van MindShade kenmerkt zich door zware, melancholische metal met een flinke scheut melodie waarbij het tempo over het algemeen laag ligt. Mede daardoor hoor je ook veel elementen uit de doom metal terug. Als invloeden worden Nightwish, Within Temptation en After Forever genoemd maar ik zou toch ook zeker The Gathering daaraan toevoegen. Zowel in de zanglijnen als in de muziek komt dit duidelijk naar voren. Door de heldere undergroundproductie zijn alle instrumenten goed te horen. Door de toevoeging van een tweede gitarist (Eli de Kruijf) en keyboards klinkt het geluid voller dan voorheen.

Een viertal tracks springt er in positieve zin uit. Planet Icarus weet de aandacht goed vast te houden door dynamiek, fraaie leads en solo’s en afwisseling in ritmes. Don’t Walk Astray is compositorisch sterk door de opbouw met een rustig, akoestisch gedeelte en soepele tempowisselingen. Na een gedeelte met een zeer catchy zanglijn waarbij de backing vocals zeer fraai zijn, volgt een mooie solo. Ondanks dat de band geen vaste toetsenist heeft, zorgen de keyboardpartijen in beide nummers voor een sfeervolle toevoeging zonder dat er sprake is van overdaad. Fire Demon begint met een lekker tempo om op te headbangen, waarna het tempo naar beneden gaat, in tegenstelling tot de meeste nummers, die juist langzaam beginnen en daarna doorgaans sneller worden. De beste track is In Life Or Death, dat met een mooie orkestrale partij en een harmonieuze lead wordt ingeleid, een catchy refrein heeft en een gedeelte waarbij je makkelijk kunt meezingen. Minder geslaagd zijn de snelle drumcomputer-achtige bassdrums.

Ondanks het feit dat elk van de tracks interessante passages kent, weet het conceptalbum mij niet over de gehele lengte te boeien. Zo is Abyss Of Twilight goed opgebouwd maar blijft het niet zo goed hangen. Restrained In Solitude begint sterk met emotionele doom metal maar het tweede deel is te langdradig, mede door het te vaak herhalen van de titel. Het carnavaleske Carnival Of Fools past niet zo goed tussen de andere songs, maar is wel grappig en heeft een sterk, droefgeestig refrein. De cleane backingvocals, de grunts en screams van Jeroen van Noort (tevens bassist), Casper Leijen (zanger van State of Negation) en Joost Lobbes (drummer van Kowai) staan af en toe wat zacht in de mix en vind ik doorgaans minder geslaagd. Het gefluister op het album vind ik wel goed passen bij het begrip MindShade. Nienke varieert goed tussen ingetogen en krachtig zingen maar de zuiverheid ontbreekt hier en daar helaas nog wel. Toch zijn er op het album veel fraaie zanglijnen die prima bij de sfeer passen en goed blijven hangen.

MindShade brengt ons met Asylum Of The Fallen een kleine vijftig minuten aan zwaarmoedige metal die veel sterke en een aantal minder sterke kanten kent. Er zijn voldoende aanknopingspunten waar de band op kan voortbouwen en op toekomstig materiaal voor een aangename verrassing in de overvolle scene kan zorgen. De nummers kennen onderling veel variatie wat het interessant houdt om te blijven beluisteren. Een sympathieke band waar we hopelijk nog meer van gaan horen.

Tracklist:
1. Enter The Asylum – Intro
2. Equilibrium
3. Planet Icarus
4. Don’t Walk Astray
5. Carnival Of Folls
6. Abyss Of Twilight
7. Restrained In Solitude
8. Fire Demon
9. In Life Or Death
10. Back To Society - Outro