Verdomd, bij het eerste nummer heb ik serieus zitten kijken of ik niet toevallig de cd van Star One erin had gedaan. Die stem, die uithalen, die refreinopbouw, dat kennen we! De cd begint met het titelnummer, na een 2 minuten durende intro (die overigens gewoon aan het 'echte' nummer vastzit) begint dus een song die typisch Star One is. De meerdere zanglijnen, de 'flow' (it's no rap, niggaz) en de opbouw van vooral het refrein, het komt allemaal heel bekend voor.
Na het eerste nummer weten we dus nog niet zo gek veel over deze nieuwe band/project, maar daar brengt het tweede nummer verandering in. Riot is voor mij zeker de topper van de cd, de zeker getalenteerde zanger zet een nummer neer dat precies bij de tekst pas, het gaat over een uitgebroken rel die de hele zooi vernietigd, de zanger heeft iets wanhopigs, wat het nummer mooi afmaakt.
De band is dus zeker in orde, maar toch mis ik iets. De eerste twee nummers hebben nog enigszins een 'beuk gehalte', maar hoe langer de cd duurt, hoe meer de solo-spots van Enevoldsen aan het licht komen, de stevige prog/power metal gaat steeds meer over in saaie 'kijk mij eens soleren'-gitaar muziek. Toegegeven, niet alle resterende nummers zijn zo, maar er staat weinig materiaal op wat me kan boeien.
Zo is het derde nummer, Pray For Rain, een zes minuten durende ballad die zeker goed is, maar kunnen de 'powervolle' nummers die daarna volgen niet meer tippen aan de eerste twee, en neemt het gehalte aan Yngwie Malmsteen-achtige instrumentale muziek alleen maar toe.
Jammer, als de bandleider niet teveel aan zijn eigen eer had gedacht was er zeker meer uit te halen, dit is eigenlijk net niks. Geen album vol echte songs, maar ook geen gitaarheldenmuziek. Afgezien van de eerste twee nummers dan ook een overbodige aanschaf als je het mij vraagt.
Tracklist:
1. The Seventh Sign
2. Riot
3. Pray For Rain
4. Nightmare
5. Tomorrow
6. The Man In The Mirror
7. Killing Fields
8. Into The Fire
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
