In principe verschilt The Amity Affliction niet veel van de ontelbare Amerikaanse broeders zoals Miss May I en Bring Me The Horizon en alle clichés met betrekking tot metalcore gelden ook voor deze jonge band: agressief, ruige zang afgewisseld met cleane zang en een energie die van het album afspat. De nummers zijn echter ook nog eens van een respectabel niveau en ik ben benieuwd hoe deze band het live zal doen.

Het titelnummer Chasing Ghosts gaat zeer energiek van start en feitelijk wordt die energie tot aan driekwart van de plaat vastgehouden. Pas tegen het eind kakt het iets in met nummers als Pabst Blue Ribbon On Ice en Geof Sux 666 (interessante titelkeuzes overigens) en dat komt in de eerste plaats door het gebruik van... keyboards! Die kunnen ze dus beter thuis laten de volgende keer. Een ander kritiekpuntje op het album is dat praktisch elk nummer met een zoet intro-riedeltje aanvangt. Volstrekt onnodig, want de meeste nummers kunnen prima zonder.

Uitschieters zijn R.I.P. Bon (!), Open Letter en I Heart H.C. Voor de charts zullen nummers als Life Underground en Greens Avenue het waarschijnlijk prima doen; in ieder geval down under. Voor de liefhebbers van het genre, deze plaat zeker een kans geven.

Tracklist:
1. Chasing Ghosts
2. Life Underground
3. R.I.P. Bon
4. Open Letter
5. Greens Avenue
6. I Heart H.C.
7. Flowerbomb
8. Pabst Blue Ribbon On Ice
9. Geof Sux 666
10. Bondi St. Blues