Mijn favoriete werkstuk van deze band is het in 2003 verschenen Filth Catalyst, het tweede album van Arkhon Infaustus. Het is een typisch voorbeeld van een album dat ook na jaren nog niets aan intensiteit heeft verloren. De combinatie van death en black metal – aangevuld met sporadische, logge doominvloeden – klinkt ook anno 2012 nog heerlijk chaotisch en obscuur. Vooral op de momenten dat alle remmen los gaan, komt Arkhon Infaustus het best uit de verf. Goede voorbeelden zijn het furieus beginnende Ravaging The Nine Pillars (met zijn chaotische gitaarpartijen en intense breaks vol feedback) en Procession Of The Black Synod, nummers die een enorme gedrevenheid en verbetenheid laten horen.
Toch heeft de band ook muzikaal gezien het nodige te bieden. Voorzien van een zompige en op het eerste gehoor ondoordringbare sound biedt Arkhon Infaustus op Filth Catalyst zeker geen ‘easy listening’-muziek, maar na een fors aantal luisterbeurten beginnen de nummers hun structuren en geheimen prijs te geven. Het spreekt boekdelen dat dit album zich na zoveel jaren nog altijd regelmatig in mijn CD-speler bevindt. Het enige minpuntje is dat de grunts van DK Deviant hier en daar wat kracht missen, maar de regelmatig opduikende, venijnige krijszang maakt veel goed.
De toekomst zal moeten uitwijzen of Arkhon Infaustus nog met een nieuw album zal aankomen. Mocht dat niet het geval zijn, dan heeft de band met zijn laatste epos Orthodoxyn in ieder geval een waardige zwanenzang afgeleverd. Daarnaast is Filth Catalyst dus ook een plaat die de tand des tijds heeft doorstaan.
Tracklist:
1. Words Of Flesh
2. Ravaging The Nine Pillars
3. Procession Of The Black Synod
4. Hell Conquerors
5. The Fifth Inquisitor
6. Nox Microcosmica
7. Criminal Deities
8. Narcotic Angel's Terminal Apostasic Sin
