Gitaren zijn voor bands en bands zijn kut! Net als zangers en basgitaren trouwens. Dat moet toch wel de achterliggende gedachte van dit werkje zijn geweest. O gottegod wat krijgen we nu dan weer, zult u denken. Nou, niets in het straatje wat standaard op metalfan verschijnt in ieder geval. Dus dat wordt even flink doorbijten (ja, op uw tong ja). En eigenlijk wist u als kenner ook al wel dat dat met een nieuwe plaat van Gnaw Their Tongues niet het geval kon zijn.

Deze nieuwste mistroostige telg van de zieke geest van heer Mories (het gestoorde brein achter dit project) had zomaar de soundtrack van de nieuwe Hellraiser kunnen zijn. Gedempte schreeuwen en kijsen, marsdrums, hier en daar wat kerkgeluiden... Vrolijker wordt het er in ieder geval niet op, triester wel. Desolaat en grauw, stuurloos en richtingloos, traag, log en vooral doods... Dat ontspruit allemaal aan het sinistere brein van deze Fries. Niet echt iets om blij van te worden dus.

Tenzij u gelukkig wordt van bands als Sunn O))). Niet dat het bol staat van de drones, maar de spanningsbogen zijn vergelijkbaar: totaal afwezig. Degene die dan ook nog een passie voor de sfeer van (bijvoorbeeld) Rosa Crux heeft, moet dit werkje maar eens een kans geven.

Tracklist:
1. l'Arrivée De La Terne Mort Triomphante
2. Les Anges Frémissent Devant La Mort
3. La Mort Dans Toute Son Ineffable Grandeur
4. Le Chant De La Mort
5. Le Trône Blanc De La Mort