De band heeft de nodige wisselingen in de line-up gehad en in principe bestaat Ásmegin nu uit vier heren aangevuld met een bataljon gastmuzikanten. Toen men in 1998 begon, wilde men heavy metal combineren met de traditionele romantiek van folk. Inmiddels gaat het op Arv om een bijzondere mix van melancholische folk en metal, zoals het prachtige openingsnummer Fandens Mælkebøtte al laat horen.
Het is lastig om Arv duidelijk te omschrijven, want het staat bol van de verschillende en prachtige melodieën en instrumenten. Ik noem gevoelige violen, een hammondorgel, accordeon, mandoline en de voor mij onbekende mellotron. Hieraan worden stevige, soms ook slepende en melancholische composities toegevoegd met stevige gitaarpartijen en drums. Ook qua zang is er voldoende variatie, van verschillende getalenteerde zangeressen tot rauwe en diepe grunts en clean vocals. Let wel, door de bijzondere mix van al deze elementen heeft Arv wel een aantal luisterbeurten nodig.
In vergelijking met debuutalbum Hin Vordende Sod Sø gaat Arv meer de folk kant op, maar toch weet het een juiste dosis metal vast te houden. Lasse Lammert (Alestorm) heeft het schijfje voorzien van een prima productie. En het artwork is dan wel simpel, maar het past precies bij de muziek van Ásmegin die het unieke karakter en de schoonheid van Noorwegen wil laten zien.
Op een opvolger hoeven we gelukkig niet lang te wachten: de band zit momenteel wederom in de studio om hun meesterwerk Tusind Tabte Siaeles Kakofoni (2-cd!) op te nemen. Ik ben in ieder geval erg benieuwd en Arv is alvast een fijn voorproefje!
Tracklist:
1. Fandens Mælkebøtte
2. Hiertebrand
3. Generalen Og Troldharen
4. Arv
5. Yndifall
6. Gengangeren
7. Prunkende, Stolt I Jokumsol
8. En Myrmylne
.jpg){kind=small}
