Ik kan me nog herinneren dat ik een demo van de band Steeler in handen kreeg ergens in de tachtiger jaren van de vorige eeuw; Axel was op dat moment de nieuwe belofte na Yngwie Malmsteen, alleen naar mijn gevoel heeft hij dat nooit echt kunnen waarmaken. Toegegeven, hij speelt een aardig deuntje, maar ik bespeur nooit een "wow" moment als ik naar zijn soleerwerk luister. Zijn slagpartijen zijn prima EN hij heeft wel goede mensen rond zich verzameld.
Nu het nieuwe album dan; mijn verwachting komt eigenlijk uit; veel composities zijn een voortzetting van wat hij al jaren brengt: degelijke hardrock met een klein keyboardmuurtje ter opvulling, scherpe zang van Johnny Gioeli en de pompende drums van Mike Terrana. Er zijn een paar nummers die opvallen in het geheel. Zo is daar het instrumentale Emotional Echoes, wat volgens Pell een kruising is tussen Santana, Satriani en Schenker (nou, met heel veel fantasie, maar het is wel een mooi nummer), het catchy Riding On An Arrow en de snelheidsduivel Buried Alive. Dit soort nummers bekoren me meer dan gemiddeld omdat er òf superveel power in zit òf emotie. In de overige nummers bespeur ik weinig van beiden, helaas, alhoewel afsluiter Northern Lights wel dat ongrijpbare heeft wat mijn aandacht weet vast te houden.
Het gaat te ver om te zeggen dat ik een haat-liefdeverhouding heb met ARP's muziek, maar ik blijf het gevoel houden dat hij meer kán dan hij laat zien. Het is echter zijn goed recht om te blijven doen wat hij al jaren doet en dat is degelijke albums afleveren met hier en daar wat kleine briljantjes. Als dat er vier van de tien zijn kan ik eigenlijk best weer even tevreden zijn...
Tracklist:
1. Higher
2. Ain't Gonna Win
3. Angel Eyes
4. Crossfire
5. Touching My Soul
6. Emotional Echoes
7. Riding On An Arrow
8. Tales Of The Crown
9. Buried Alive
10. Northern Lights
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
.jpg){kind=small}
