De muziek is technisch goed verzorgd, maar dat kan ik van de zang helaas niet zeggen. In de eerste paar nummers blijft de agressieve zangstijl van Jasper de Jong nog wel overeind, maar na een tijdje gaat het monotone gebrul ernstig vervelen. Dankzij dit mankement maken al die lekkere riffs en spannende breaks op bepaalde momenten niet zo heel veel meer uit. De zanger irriteert me en dat gevoel blijft hangen tot aan het einde van de cd. Voordeel is dan weer wel dat de plaat slechts een half uurtje duurt, waardoor je het album toch vrij gemakkelijk uit luistert.

Nu we toch bezig zijn kan ik ook het schrijnende gebrek aan gitaarsolo's wel even bij de kop pakken. Er is wel af en toe een solo te horen, maar vooral in de twee vette openingsnummers had zo'n jankend staaltje egotripperij toch niet misstaan. Gelukkig zijn de riffs ook continu melodieus, zodat het gebrek aan spetterende uitbarstingen wel deels gecompenseerd wordt.

Bij een album zoals dit Tide Of The Fallen hink ik op twee gedachten. Muzikaal is de band ontzettend goed bezig en men klinkt strakker dan veel groter gewaande buitenlandse bands, maar vanwege de monotone zang is het geheel gelijk een stuk minder overtuigend. Wat mij betreft krijgt de band het voordeel van de twijfel, maar dan hoop ik wel dat er de volgende keer meer aansprekende zanglijnen de kop opsteken. Dan zou men in de toekomst beslist een hogere score in de wacht slepen. Nu moet men het vooral hebben van de bovengemiddelde technische vaardigheden en de zeer goede gitaarlijnen. Het is een jonge band, dus ik zie wel een hoop ruimte voor groei.

Tracklist
1. No Soul Shall Hide
2. Road To Vengeance
3. My Demise
4. Tide Of The Fallen
5. Blindfolded
6. Second Nature
7. Demonic Wisdom
8. A Headless Carnival
9. Sworn Defeated