Van een band die zich Warmaster noemt, verwacht je automatisch grof geschut. Bepaalde soorten logica proberen zich in het verwachtingspatroon van een tweebeen te rechtvaardigen, als ergens "ijs" op vermeld staat, verwacht u toch ook een op z`n minst afgekoeld product? Voor muziek gaat deze vlieger echter niet altijd op, is al vaker gebleken. Sowieso omdat de term "subjectieve waarneming" hier al een grote rol speelt en omdat bandnaam en muziek simpelweg niet altijd hoeven te corresponderen...

Inzake Warmaster lijkt dat toch wel de bedoeling te zijn. Een band die de battlefields tot thema kroont en de eerste cd toepasselijk First War titelt, wordt geacht de slagvelden ook muzikaal te kunnen leveren. De gruwelen in de luisteraar te pompen tot deze van binnenuit gaat branden. Een landmijn van een plaat, dat is wat er nu moet komen.

Die landmijn kunt u wat mij betreft op uw buik schrijven. First War is een hele degelijke, stevige old school ode aan Bolt Thrower, een genadeloze aanval of verwoestend bombardement blijft echter uit. Voorop gesteld dat de muziek echt fairly oké is, is First War geen cd die verplettert wegens ongekende prestaties, opvallend stemgeluid of andere opmerkelijke zaken. Het is een leuke old school schijf met een mooi balans tussen mid-tempo nummers en doordravers. Het geluid is dof, en rul, precies zoals het op zo`n cd dient te zijn. Op het spel valt ook weinig aan te merken. Halsbrekende toeren worden weliswaar onaangeroerd gelaten, maar wát er gespeeld wordt, is ook gewoon in orde.

Toch knalt First War u niet omver. Hoewel de nummers afzonderlijk heel aardig zijn, klinken ze zo achter elkaar, ondanks de tempowisselingen, wat eentonig. Het is allemaal een beetje ingetogen. Ook old school deathmetal mag best de pan uit rossen, terwijl de tragere stukken voor kille, doodse sferen kunnen zorgen, die ik op First War helaas moet missen. Ook is de stem van heerschap Bijlemeer vrij stoffig. Hoewel deze zich prima voor het genre leent, versmelten de vocalen zich daarmee teveel met de muziek, waardoor er ook op dit gebied geen extraatje te halen valt. Met redelijk gemengde gevoelens moet ik helaas toch constateren dat ik de "war" niet uit de muziek kan halen. Hoewel, op het machtige slotnummer 1914 lijkt de band muzikaal en vocaal plots meer te doen dan op alle voorgaande nummers tezamen, wellicht moet de slag der slagen met de second war dus nog worden geleverd.

1. Testimony From The Grave
2. Unleashing Devilment
3. Silent Scream
4. Against Heavy Odds
5. Psychological Suffering
6. In Cold Blood
7. Silence
8. 1914