Ik zat er wat dat betreft naast. Deze band is namelijk best wel in staat tot het schrijven van leuke nummers. Elf nummers (inclusief een intro) om precies te zijn. Nu hebben we niet te maken met een zoveelste wereldwonder, maar het totale album mag er zeker zijn.
Wat we voor de kiezen krijgen is de welbekende mix van death en black metal, maar daaraan moeten we gelijk toevoegen dat beide stijlen wel goed beheerst worden door deze mannen. Men maakt geen vreemde zijstappen en echte uitschieters staan er dan ook niet op het album. Dit zowel in negatieve als in positieve zin.
De benadering van Crest of Darkness is behoorlijk rechtdoorzee. Woeste grunts en gekrijs wisselen elkaar af en de thrashy riffs vliegen je continu om de oren. Complimenten overigens voor de drummer die de boel met een hoop pakkende ritmes en lekkere breaks vakkundig dicht timmert.
De band doet verder nergens wat bijzonders, maar levert wel een lekker album af. Een voorbeeld van een nummer zou Death and Pleasure kunnen zijn. Hierin hebben we te maken met een redelijk standaard basis. De drums zijn afwisselend snel en midtempo en de bas is niet al te prominent aanwezig. Daar overheen horen we behoorlijk sterke riffs, enigszins gekenmerkt door de lompheid van death metal, maar op andere momenten met het venijn van black metal. De zang vormt simpelweg één van de trekpleisters op het album, vanwege de spugende agressie die continu uit de speakers lijkt te komen. Hier en daar vult men de lege plekken aan met een verzachtend toetsentapijtje, wat eigenlijk nergens een hele prominente rol speelt. Zo hebben we een Crest of Darkness nummer in een notendop.
Tegelijkertijd hebben we daar ook het nadeel, de nummers zijn onderling nogal inwisselbaar.
Deze cd zal de liefhebbers van bands als een rauwere Dimmu Borgir en een lichtere Zarathustra misschien best aanspreken, maar na een paar luisterbeurten heb je de cd ook wel gehoord. Dan kan het album de kast weer in. Wellicht moet je de cd dus met mate consumeren, aangezien de verveling hier en daar nog wel eens kan toeslaan.
Verder is dit album zeker niet slecht te noemen. De productie is goed en de instrumentbeheersing is overtuigend. De overdreven tekstuele duivelsverering die continu terugkeert is dan weer een ander minpuntje, maar ik denk dat de bewuste zwartgallige zielen best plezier kunnen beleven aan dit album.
Tracklist
1. Intro
2. Antichrist
3. Druj Nasu
4. Cadavergod
5. Your Demons
6. Death and Pleasure
7. Revenge Complete
8. I Love Your Pallid Skin
9. Crossing The Gates Of Hell
10. Become God
11. Born To Rule
