Het had wat voeten in de aarde, een Amerikaanse drukker die weigerde de cd te drukken vanwege de satanische inhoud, men verzeilde in een religieus tv-debat in Noord Ierland maar uiteindelijk is het er toch van gekomen, de nieuwe Akercocke genaamd Antichrist. Na het uitstekende vorige album Words That Go Unspoken..Deeds That Go Undone waren de verwachtingen vrij hoog gespannen maar de Britse satanisten hebben het toch weer geflikt. Antichrist is namelijk een geweldig album geworden.

Waar Words That Go Unspoken.. erg progressief was is Antichrist iets meer recht door zee zonder daarbij het typische Akercocke geluid (en experiment!) uit het oog te verliezen. De songs zijn iets compacter (geen nummers van 10 minuten meer) en, voorzover mogelijk bij een extreme band als Akercocke, ietwat toegankelijker.

Experimenteren doet men nog steeds volop getuige de combinatie van blastbeats en akoestische gitaren in Axiom, Oosterse invloeden in het instrumentale Distant Fires Reflect the Eyes of Satan en bijvoorbeeld drum n’ bass in The Dark Inside. Daarnaast zijn ook de cleane vocalen en de progressieve elementen weer volop van de partij. Als je nu denkt dat Akercocke zijn metalen roots hiermee verloochend dan heb je het mis. Nummers als Summon the Antichrist en Man Without Faith or Trust zijn namelijk ongenadig hard.

Antichrist is in goede Akercocke traditie geen eenvoudig album, zeker als je bedenkt dat de productie vrij dof is. Iets dat mij in het begin erg stoorde maar naarmate je het album vaker hoort eigenlijk wel zijn charmes heeft, zeker in vergelijking met de vele ‘plastic’ producties waar veel bands tegenwoordig gebruik van maken. Akercocke is er wederom in geslaagd om een erg sfeervol, hard, experimenteel maar bovenal spannend album te maken. Hulde!

Tracklist:
1. Black Messiah
2. Summon the Antichrist
3. Axiom
4. The Promise
5. My Apterous Angel
6. Distant Fires Reflect in the Eyes of Satan
7. Man without Faith or trust
8. The Dark Inside
9. Footsteps Resound in an Empty Chapel
10. Epode

Score: 90 / 100

Reviewer: Armand
Toegevoegd: 5 augustus 2007

[ Terug naar de Album Reviews ]

Weer een erg goede cd van onze satanische vrienden. Een stuk bruter en harder weer dan de progessieve voorganger. Ik moet wel zeggen dat ik de vorige plaat nog steeds het hoogtepunt vind uit de carriere van Akercocke. Vooral een hoogtepunt als het progressieve 'Words that go unspoken' en 'Intractable' mis ik. De 99 punten die ik het vorige album gaf gaat deze dan ook niet halen.
Het vrij doffe maar zeer detailvollegeluid is weinig veranderd. Vind ik op zich geen vervelende gebeurtenis. Jammer dat de blastpartijen in de brute stukken zo netjes klinken... Groot pluspunt blijft de eigenzinnigheid van dit gezelschap, denk daarbij aan de snelle dubbel bass partijen onder vrij cleane rustige gitaarstukken. Ander positief punt is dat Akercocke qua stijl nu toch wel definitief de death-metal kant op gaat. De ijzige black-metal screams worden steeds spaarzamer ingezet. De black-metal sfeer die we horen op een 'Goat of Mendes' is nagenoeg verdwenen. Heeft als resultaat dat het geheel veel gestructureerder gaat overkomen.
Ben wel benieuwd of de band geluidstechnisch vooruit zal gaan bij de overstap naar een nieuw label.
Ik moet dus uiteindelijk concluderen dat deze cd gewoon weer keihard beukt, scheurt en overdonderd, wat minder dan de vorige plaat mijns inziens, maarja: Who cares? draaien doen we em toch wel =D