Progressieve rock staat dikwijls garant voor lange songs. Zoniet bij het Zweedse A.C.T. want op hun vierde album staan zowaar negentien liedjes die zelden langer als vier minuten duren. Zelf geven ze Rush, Saga, ELO, Crowded House, Supertramp en Muse op als inspiratiebronnen. Maar daar voeg ik graag de popbands The Police, The Magic Numbers en Belle And Sebastian aan toe.
De liedjes zullen voor de standaard macho veel te lief, braafjes en vrouwelijk zijn. Maar de metroseksuele man zal erg genieten van de zoetsappige prog/pomp/AOR songs die dankzij de ‘ideale schoonzoon-stem’ van Herman Saming toch wel eventjes wennen zijn. Muzikaal weet het Zweedse kwintet ook te overtuigen met in de hoofdrol het lentefrisse gitaarwerk van Ola Andersson.
Het eerste helft van het album bevat een losse collectie songs, maar in het tweede gedeelte (vanaf Silent Screams) wordt er een heus concept op de luisteraar losgelaten. Joanna, een jonge vrouw die heel graag een kind wilt, staat hier in centraal. En dit tragische verhaal wordt wondermooi vermuzikaliseert. A.C.T. blijft ook op Silence zichzelf en heeft lak aan iedere muzikale trend of regels. En dat wordt beloond. Prachtig albumpje.
Tracklist:
1. Truth Is Pain
2. Puppeteers
3. This Wonderful World
4. Out Of Ideas
5. Hope
6. Into The Unknown
7. No Longer Touching Grown
8. Unseless Arguments
9. The Voice Within
10. Call In Dead
11. Silent Screams
12. Introduction
13. The Millionare
14. Joanna
15. A Father's Love
16. Memory To Flight
17. The Diary
18. A Wound That Won't Heal
19. The Final Silence
