De black die Merrimack presenteert, moet je plaatsen in het straatje Marduk, Watain. Van vooral die laatste band hoor je nogal wat geluiden. Vooral wat betreft stem, tempo’s en opbouw van de nummers. Een verhaal over niet origineel zijn laat ik achterwege, want de muziek die Merrimack maakt is gewoon goed, punt. Wat wel zo is, is dat als Merrimack deze weg blijft volgen, de band nooit veel verder zal komen dan een redelijk vermakelijk bandje voor vroeg op de avond wanneer een stel geweldenaren optreedt. Men blijft enigszins (let wel: enigszins) onopvallend en dat is jammer. Met een geluid waarmee de band meer een eigen smoel toont, zou Merrimack wellicht verder komen dan in de middenmoot.
Maar wie zijn wij om te bepalen wat een eigen gezicht is en wat niet? We hebben per slot van rekening te maken met een band die sinds 1994 meedoet en ik heb me bij het luisteren naar hun muziek, of tijdens een optreden nooit echt verveeld of zo. Overigens is Of Entropy And Life Denial pas de tweede full length van Merrimack. De band heeft vaak van zich doen horen door middel van splits, demo’s en ep’s.

Merrimack is een goede, agressief klinkende black metalband uit Frankrijk, die geen nummer hetzelfde laat klinken en de band is en blijft geïnspireerd. Ik zou zeggen, houden zo.
Als je zweert bij bands als Marduk en Watain en dergelijke, moet je Merrimack ook hebben. Of Entropy And Life Denial zit gewoon puik in elkaar en ik dacht toch dat kwaliteit erg belangrijk was, of niet soms?

Tracklist:
1. ...
(of ashes and purification)
2. Seraphic Conspiracy
(of the angels and their mission)
3. Melancholia Balneam Diaboli
(of Acedia and her daughters)
4. Redeem Restless Souls
(of Asmodaï and his takeover)
5. Insemination
(of Procreation And Its consequences)
6. The Birth Of A Life’s Sacerdoce
(of nascency and ineluctability)
7. Descension From Life
(of spiritual discipline and metaphysical gravity)
8. Subcutaneous Infection
(of flesh and its decay)
9. Consecration Of The Temple
(of the world and its impalement)