Dat verhaal gaat over een meisje dat opgroeit en zoekt naar de essentie van het leven. Ze maakt veel miserie mee (gelukkig, want anders zou het maar een saai verhaal zijn) waar ze uiteindelijk toch verreikt uitkomt en de ‘shit’ achter zich laat. Kortom ze is herboren! Het hoesje van fotograaf/kunstenaar Jorgen Polman sluit dus mooi aan met teksten. De groep wil dus streven naar een 3-eenheid waarbij verhaal, beeld en uiteraard muziek één geheel vormen.

Je kan de muziek van de heren omschrijven als sfeervolle rock met metalgedeeltes en lichte proginvloeden. Zanger Valdo Mennens heeft een aangename rockstem maar kan ook een meer oprechte emotionele variant produceren. Het gitaarwerk is meer dan degelijk en ook de bassist voegt iets toe aan de sound (in tegenstelling tot 1258125 andere bassisten die gewoon de gitaarlijn volgen, maar dit geheel terzijde). De vier nummers, die samen een dikke twintig minuten duren, zijn live ingespeeld en dat is héél een goede zet geweest. De nummers ademen nu als het ware en in de rustige gedeeltes borrelen er mooie dingen naar boven.

In de niet ophoudende maalstroom van cd’s zal deze eerste mini-cd van de heren mij toch langer dan een dag kunnen bekoren. Rockliefhebbers moeten maar eens een kijkje gaan nemen op de webstek van deze vier Limburgers. En Valdo, stop eens met roken, je wilt toch niet dat je mooie stem over twintig jaar gaat lijken op die van Lemmy!

Tracklist:
1. Tell me
2. Where’s my day
3. Broken (part I en II)
4. Circus