Zo KOCHT ik dus v/d week de nieuwe CD van Dark Funeral. En goeie genade, wat een duivels geweld werd me door de oren gepompt! Het is dat een koptelefoon aan beide oren dient te worden geplaatst, anders waren m'n hersenen via 1 oor het andere uitgeblazen bij de luistersessie in de platenzaak. Het oudere echtpaar dat naast mij een Celtic Myst cd aan het luisteren was kreeg spontaan een anaalverstuiping toen mijn CD gestart werd door de shopmedewerker (mijn koptelefoon stond nogal hard). En na het zien van de cover van deze CD, die op de toonbank naast ze lag, deden ze snel een paar weesgegroetjes. Wat een mooie artwork is dat. Alleen daarvoor zou je al haast de CD kopen. Maar deze mensen dachten dat ze nu rechtstreeks naar de hel zouden gaan, slechts door het aanschouwen van zulk satanisme.
Deze blackmetal CD begint al goed met 'The arrival of Satan's empire'. De langgerekte schreeuw die zanger/bassist (of voor zijn vrienden 'Emperor') Magus Caligula aan het begin laat horen zet de toon voor de rest van de plaat. De slotzin van dit nummer 'I will cut the liar's throat; christian blood will fall to the ground' lijkt mij onnodig, want dat bloed zal wel vloeien uit de oren van de gelovigen na een minuutje Dark Funeral, en dat scheelt weer een zooi rechtzaken, met als leuke bijkomstigheid dus wat extra tijd voor drummer Matte Modin om de spieren wat los te gooien. Want even warmlopen is er voor deze trommelslager ook niet bij. Deze begint er namelijk meteen ongenadig wreed op los te hakken met retestrak drumwerk, in een tempo wat alleen geëvenaard kan worden door mijn moeder, die dit soort gebeuk vroeger met gemak met 1 hand op mijn achterwerk uitvoerde als ik op mijn zolderkamertje weer eens te hard mijn Metallica-plaatjes had gedraaid. Met de andere hand hield ze onverstoord d'r Libelle vast om een nieuw breipatroontje uit te zoeken.
Wat een techniek bezit deze drummer jongens. En dat praat ik niet over zijn hi-hat/snare en dubbele bassdrumcombinatie, zoals zoveel metaldrummers, maar hij geeft continue zijn gehele drumkit ervan langs. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat onze Zweedse vriend 's ochtends een paar glaasjes kerosine naar binnenslurpt bij zijn knäckebrØdjes.
De gitaristen Lord Ahriman en Dominion gooien er in het 3e nummer 'Godess of sodomy' Slayer-achtig gitaarsolowerk tegenaan die laatstgenoemdem niet veel beter hadden kunnen doen.
Alle nummers zitten eigenlijk baggervet en meesterlijk in elkaar. Maar toch mis ik iets....
In 1993 startte Lord Ahriman Dark Funeral, met als doel de meest brute en satanische muziek te maken die lucifer zelf nog de rillingen over zijn rug zouden doen lopen. Maar in mijn ogen kom je er niet met alleen snelle en ruige muziek neer te zetten, bijgestaan door heftig gebrul over de duvel. Dat kan beter. Zoals Cradle Of Filth met 'Midian' een bepaalde duistere sfeer neerzette bijvoorbeeld. Een sfeer de je kan opvatten als avantgarde of neigend naar commercie, maar toch goed om op je eigen manier te kunnen intrepeteren. Zij imponeerden vooral met de variatie in nummers, vocalen van engelachtige zangeressen en 'Mr. Hellraiser' Pinhead, maar vooral met het schilderachtig neerzetten van hun nummers. Haast alsof je een film aan het bekijken bent, die je in gedachten zo eng kunt maken als je zelf wilt. Dark Funeral laat dit alles achterwege.
Misschien laat ik me wel teveel leiden door bovengenoemd album van C.O.F., maar het is nu eenmaal zo, dat er eens een band komt, in welk muziekgenre dan ook, dat met een bepaald album een moeilijk te evenaren ijkpunt neerzet, en het hiermee moeilijk maakt voor andere bands om uit de schaduw van zo'n productie te kruipen.
Ondanks dit album, heb ik toch goeie hoop dat Dark Funeral de aangewezen band is om C.O.F. te overtreffen. Want laten we niet vergeten dat C.O.F. de boel nogal verromantiseerd, zoals velen vampieren als iets romantisch afschilderen. Zo zou D.F. een plaat kunnen maken, waarbij je je haast in de hel zou wanen.
Over het algemeen genomen toch een ontzettend sterke CD, met foutloos en schitterend productiewerk door Peter Tagtgren. Maar met bovenstaand in gedachten, en de jammerlijk korte duur van dit schijfje (36:20 minuten) geef ik een 8.
