Het is eigenlijk al sinds het in 2004 verschenen debuutalbum Geist Ist Teufel dat de Nederlandse ambient blackmetalband Urfaust een soort cultstatus heeft opgebouwd. De combinatie van lange, monotone, ritualistische hymnes en benevelde, haast extatische cleane vocalen weet te intrigeren. Vooral live maakt het illustere tweetal IX (strot, gitaar) en VRDRBR (drums) zijn voortgesnelde reputatie waar: de begrafenisrites van de band zorgen steevast voor een zee aan synchroon headbangende woestelingen.
Nadat het een aantal jaren rustiger is geweest, lijkt Urfaust sinds de release van het uitstekende Empty Space Meditation (2016) in een goede ‘flow’ te zitten. Twee jaar later verschijnt The Constellatory Practice en eind 2020 ligt opvolger Teufelsgeist in de schappen, uiteraard wederom via Ván Records, het label dat de eigenzinnige uitspattingen van Urfaust altijd een warm hart heeft toegedragen. Zoals de titel en het artwork al doen vermoeden, is Teufelsgeist deels een terugkeer naar de rauwere en primitievere klanken van de eerste albums, zeker ten opzichte van de wat meer gepolijste, latere platen. Zo krakkemikkig als het debuut wordt het echter niet meer – en dat is maar goed ook.
Met een lengte van ruim tien minuten neemt de openingstrack Offerschaal Der Astrologische Mengvormen bijna een derde van het gehele album in beslag. Het nummer bouwt uitstekend op; door het monotone, hypnotiserende drumritme schemert spookachtige, maar tegelijkertijd serene ambient, gaandeweg aangevuld door steeds krachtiger aanzwellende, plechtige recitaties van IX, totdat aan het eind van de track alle opgeroepen krachten weer langzaam wegebben in de afgrond waaruit ze tevoorschijn kwamen.
De overige vier nummers sluiten perfect aan bij de ritualistische sfeer die Urfaust hier weet op te wekken. De combinatie van ruizige riffs, krakende ambient en beneveld gejammer en geweeklaag heeft een trance-opwekkend effect. De muziek roept beelden op van stoffige kelderruimtes, slechts verlicht met kaarslicht, waarin geestverruimende middelen de waarneming kneden en buigen totdat de grens tussen realiteit en waanzin begint te vervagen. Langzaam, laag voor laag, trekt Urfaust de luisteraar dieper deze schemerwereld in. Met name Bloedsacrament Voor De Geestenzieners slaagt hier op meesterlijke wijze in: iedere drumaanslag hamert de luisteraar op monotone, maar onontkoombare wijze dieper in een staat van volledige wilsonbekwaamheid.
Vanaf het ambient-intermezzo Van Alcoholische Verbittering Naar Religieuze Cult (bonuspunten voor de fantastische titel!) verandert de muziek wat van karakter en eisen drone- en ambient-aspecten nog verder een plek op de voorgrond op. Het heeft echter nauwelijks effect op de impact van de muziek, want ook met De Filosofie Van Een Gedesillusioneerde en Het Godverlaten Leprosarium houdt Urfaust zijn publiek stevig gevangen in een prettige sluimertoestand. Ondanks het minimalistische karakter van de muziek en de relatief korte speelduur is Teufelsgeist geen makkelijk album, dat even tussen de bedrijven door geconsumeerd kan worden. De plaat eist volledige immersie van de luisteraar, maar die krijgt er dan ook een bijna louterende ervaring voor terug.
Tracklist:
1. Offerschaal Der Astrologische Mengvormen
2. Bloedsacrament Voor De Geestenzieners
3. Van Alcoholische Verbittering Naar Religieuze Cult
4. De Filosofie Van Een Gedesillusioneerde
5. Het Godverlaten Leprosarium
