Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album ooit van Belgische bodem?

Aborted - Goremageddon [2003]
Acid - Maniac [1983]
Agathocles - Razor Sharp Daggers [1995]
Amenra - Mass VI [2017]
Ancient Rites - Dim Carcosa [2001]
Belgian Asociality - Belgian Asociality [1988]
Brutus - Unison Life [2022]
Channel Zero - Unsafe [1994]
Cyclone - Brutal Destruction [1986]
Emptiness - Nothing But The Whole [2014]
Enthroned - Prophecies Of Pagan Fire [1995]
Evil Invaders - Feed Me Violence [2017]
Fleddy Melculy - Helgië [2016]
Irish Coffee - Irish Coffee [1972]
Iron Mask - Hordes Of The Brave [2005]
Killer - Wall Of Sound [1982]
Oathbreaker - Rheia [2016]
Ostrogoth - Ecstasy And Danger [1984]
Pantheïst - O Solitude [2003]
Psychonaut - Unfold The God Man [2018]
Steak Number Eight - The Hutch [2013]
Target - Master Project Genesis [1988]
Thurisaz - Scent Of A Dream [2004]
Wiegedood - De Doden Hebben Het Goed [2015]
een andere Belgische langspeler

[ Uitslag | Enquêtes ]

    21 maart:
  • Enslaved, Svalbard en Wayfarer
  • Suicidal Angels, Fusion Bomb en Crimson Fire
  • 22 maart:
  • Carnifex, Revocation, Aborted en Vexed
  • Metal Battle Veldslag West
  • Suicidal Angels, Fusion Bomb en Crimson Fire
  • 23 maart:
  • Sinister, The Monolith Deathcult en Aran Angmar
  • Sister May
  • Verval en Ter Ziele
  • Vltimas
  • 24 maart:
  • Atheist, Cryptopsy en Almost Dead
  • Extermination Dismemberment en Shoot The Messiah
  • Lowest Creature, The Breed en Bladecrusher
  • Marcel Coenen & Friends
  • Taake, Nordjevel en Theotoxin
  • Vltimas, Legion Of The Damned en Kjeld
  • W:O:A Metal Battle Veldslag West
  • 25 maart:
  • Mr. Big
    19 april:
  • Dear Mother
  • Roadburn festival
  • The Warning
  • Wishbone Ash
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aksu Hanttu (Entwine) - 45
  • Alex Dubé (Icewind) - 41
  • Axel Johann (Boomerang) - 50
  • Billy Sheehan (Steve Vai) - 71
  • Brann Dailor (Mastodon) - 49
  • Brant Bjork (Kyuss) - 51
  • Dirk Zelmer (Galloglass) - 52
  • Frank Claussen (Theatre Of Tragedy) - 48
  • George Thanasopoulos (Airged L'amh) - 51
  • Jacob Hellner (producent) - 63
  • Jessica Thierjung (Xandria) - 43
  • Sebastjan Mulej (Brutart) - 45

Vandaag overleden:
  • Jeff Ward (Nine Inch Nails) - 1993
  • Randy Rhoads (Ozzy Osbourne) - 1982
Review

Nechochwen & Panopticon - Split LP
Jaar van release: 2020
Label: Bindrune Recordings
Nechochwen & Panopticon  - Split LP
De Amerikaan Austin Lunn is een drukbezet en creatief baasje. Onder de noemer Panopticon levert hij al sinds 2008 atmosferische black/folk metal van hoog niveau af. De eerste full-lengths laten nog een wat primitiever en agressiever geluid horen, maar gaandeweg is de sound verrijkt met meer folk-elementen. Kentucky (2012) kan als omslagpunt gezien worden. Voorlopige kroon op het werk is het in 2018 verschenen tweeluik The Scars Of Man On The Once Nameless Wilderness I And II, een meesterlijk en zeer ambitieus werkstuk waarvan de eerste schijf bestaat uit atmosferische, gerijpte black metal, terwijl de tweede zilverling louter folk- en americanasongs bevat. Hoe onwaarschijnlijk ook: beide platen blijken even fraai.

Terwijl we nog even moeten wachten op een nieuwe full-length, verschijnt begin 2020 gelukkig wel weer nieuw materiaal van dit productieve gezelschap. Sterker nog: de teller staat inmiddels al op vier releases, waaronder een live-album, een split-release met Aerial Ruin en een ep met twee heropgenomen nummers. Deze split-release met Nechochwen is het eerste wapenfeit van het jaar. Bindrune Recordings bracht het pakket uit in de vorm van een fraai vormgegeven 12" vinyl.

De Amerikaanse folk/blackmetalband Nechochwen neemt de eerste vier tracks voor zijn rekening. De diep in de natuur en folkloristische tradities gewortelde sound van het gezelschap vertoont thematische en emotionele affiniteit met het werk van Panopticon. Grimmige tremoloriffs worden gebracht met een flinke dosis sfeer en melodie, bij vlagen aangevuld met prettig, akoestisch woudgetokkel. Het resultaat is een goed in het gehoor liggende mix van typisch Amerikaanse natuurblack en ouderwetse, meer Europees getinte pagan black metal.

Een minpuntje is de sporadisch opduikende cleane zang, die vol goede intenties, maar met beduidend minder toonvastheid wordt gebracht. The Megalith valt in positieve zin op door zijn melodieuze, bij vlagen zelfs Maideneske gitaarlijnen. The Mingling Waters is de meest diverse track, die begint én eindigt met een typische Agalloch-vibe van plechtige melancholie. De muziek is verder nog wel wat ruw en onderontwikkeld, maar dat heeft ook wel zijn charme. De bijdrage van Nechochwen is niet groots, maar de band geeft desondanks een aardig visitekaartje af.

Panopticon mag dan slechts één track aanleveren, het is wel direct een kolos van ruim negentien minuten. Rune’s Heart is geïnspireerd door Austin Lunn’s jongste zoon (Rune), die met een zeldzame hartaandoening is geboren. Dat verklaart dan ook de samples van een hartmonitor en beademingsmachine aan het begin van de track. Rune’s Heart barst echter al snel los in een furieuze blastpassage met een hartverscheurend mooie riff, die kippenvel garandeert. Na acht minuten kolkende ‘cascadian black’ volgt een werkelijk prachtig folk/americanagedeelte, waarin zwaarmoedig akoestisch gitaarwerk als begeleiding dient voor een ontroerende, clean gezongen passage.

Na enkele minuten nemen blackmetalinvloeden het weer over. De track meandert en kronkelt, nu eens richting manische uitbarstingen, dan weer via een bijna verborgen, uitgestrekte, melodieuze solo, maar wordt daarbij steeds in goede banen geleid door het vakmanschap van Lunn. De negentien minuten vliegen voorbij en laten Panopticon in topvorm horen. Qua stijl laat het nummer alle facetten uit de geschiedenis van de band horen: de beklemmende, monotone maalstroom van ...On The Subject Of Mortality en Social Disservices, de folk-invloeden die later in de muziek slopen (Autumn Eternal, Roads To The North) en de songwriter- en americana-invloeden van The Scars Of Man On The Once Nameless Wilderness I And II.

Bindrune Recordings heeft met deze split-release een bijzonder werkstuk uitgebracht. Hoewel Nechochwen een aardige indruk maakt, is Panopticon de onbetwistbare winnaar. Rune’s Heart behoort tot de beste nummers die Lunn in zijn lange loopbaan heeft geschreven en is alleen al daarom de moeite van de aanschaf waard.

Tracklist:
1. Nechochwen - Of Wisdom And Prophecy
2. Nechochwen - The Megalith
3. Nechochwen - The Mingling Waters
4. Nechochwen - The Red Road
5. Panopticon - Rune's Heart

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 31 juli 2020

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.