Het leven van veel muzikanten gaat niet over rozen. Het is hard werken voor weinig geld en je moet veel zelf doen. Dit verhaal gaat ook op voor Diabulus In Musica, een Baskische groep die door het echtpaar Zuberoa Aznárez (zang) en Gorka Elso (toetsen, grunts) wordt geleid. De leden van de symfonische metalformatie doen vrijwel alles zelf. Zo is het nieuwe album geproduceerd door Elso. Het heeft vanwege gezinsuitbreiding en andere prioriteiten vier jaar geduurd voordat de opvolger van Dirge For The Archons (2016) een feit is.
Wat is er in die tijd veranderd? Aanvankelijk nog niet veel. Het kwartet brengt bombastische metal die in het straatje ligt van Xandria en Epica, waarbinnen de orkestraties ten opzichte van de gitaren veel ruimte krijgen. Race To Equilibrium en Nuevo Rumbo klinken vertrouwd. Laatstgenoemde biedt overigens wel de nodige experimenten: de track is geheel in het Spaans gezongen en bevat orgelspel en een breakdown.
Daarna vindt de experimenteerdrift zijn weg. Het jazzy, swingende The Misfit’s Swing gaat over durven jezelf te zijn, specifiek als je niet binnen de standaardverwachtingspatroon past. In het theatrale Our Last Gloomy Dance komen metal en een wals samen. Die combinatie is geslaagder dan die met swing in The Misfit’s Swing. Het in het Baskisch gezongen Otoi, dat over het verlies van culturele identiteit gaat, is verrassend vanwege zijn mix van rock, een memorabele fluitmelodie en een stevige passage met grunts. In de powerballad Blurred Dreams gaat het er een stuk rustiger aan toe. Het is alsof je naar een jarentachtigballad aan het luisteren bent. In het stevige On The Edge komen de invloeden van Amaranthe naar voren.
Zo is er dus veel diversiteit op dit vijfde album. Het heeft even geduurd, maar het geduld van de fans wordt beslist beloond, al duurt het even voordat de songs blijven hangen. Otoi werpt zich als eerste hoogtepunt op, gevolgd door Blurred Dreams, On the Edge en Our Last Gloomy Dance. De symfonische metal-elementen en de warme zangstem van Aznárez zijn gebleven en zoals we van de Basken gewend zijn, komen daar invloeden vanuit onder andere de wereldmuziek en jazz bij. Dit keer is het palet aan stijlen diverser dan ooit. Soms liggen de invloeden van Epica er wel dik bovenop (Race To Equilibrium en het moderne In Quest Of Sence), maar iemand die zich daar niet aan stoort, heeft met Euphonic Enthropy een fijne plaat in de kast staan, die de veelzijdigheid van het componerende echtpaar toont.
Tracklist:
1. Lucid Chaos
2. Race To Equilibrium
3. Nuevo Rumbo
4. The Misfits’s Swing
5. In Quest Of Sense
6. Otoi
7. Blurred Dreams
8. On The Edge
9. Our Last Gloomy Dance
10. One Step Higher
11. Blind Muse
12. In The Vortex
