Volgend jaar bestaat In Mourning twintig jaar. In twee decennia is de progressieve melodeathband altijd in de schaduw blijven staan van inspiratiebronnen als Opeth, het oude Katatonia, Insomnium, Swallow The Sun en Edge Of Sanity. Toch hebben de Zweden altijd prima albums voortgebracht en overtuigende optredens verzorgd (zoals recentelijk op Brainstorm in Apeldoorn), waarmee ze solide in de subtop opereren.

Op Garden Of Storms gaan ze progressiever, gelaagder en melodieuzer te werk dan op Afterglow (2016). Het levert een diverse plaat op die beter geproduceerd is dan zijn voorganger en vanwege de afwisseling langer blijft boeien. Het tempo varieert sterker en er zijn, hoewel de grunts nog altijd overheersen, meer passages met cleane zang van gitarist Tobias Netzell. Zijn heldere stem, die flink is verbeterd, doet soms aan Bruce Soord van The Pineapple Thief herinneren (Yields Of Sand). In het met Katatoniaanse leads en oosterse melodieën voorziene Hierophant gebruikt hij zijn cleane zangstem op verschillende manieren, een geslaagd experiment.

Nieuw in de line-up zijn bassist Sebastian Svalland (Letters From The Colony) en drummer Joakim Strandberg Nilsson (Faithful Darkness, Nonexist). Beiden maken een prima indruk. Met name het drumspel van Nilsson is goed uitgelicht. Het is zeer kleurrijk en divers, zoals hij toont in Tribunal Of Suns en Magenta Ritual, en een enkele keer verrassend (de versnelling naar blasts in Huntress Moon). Verder valt vooral het organische geluid van zijn instrument op.

Het fragiele Magenta Ritual is één van de vier tracks die het vijftal musici op zijn sterkst laat horen. Ook Black Storm, Hierophant en het snelle Huntress Moon behoren tot de hoogtepunten. Laatstgenoemde vanwege zijn power en zijn wisseling tussen brute passages enerzijds en melancholische melodieën met een psychedelische touch anderzijds. Hierophant bevat de meest memorabele leadgitaarpartijen.

Toch is Garden Of Storms geen meesterwerk. Hoewel het technische niveau hoog ligt en er in elke compositie prima ideeën, zoals wonderschone harmonieën aan het einde van Yields Of Sand, aan bod komen, blijft het melancholische songmateriaal niet makkelijk hangen of versterken de overgangen elkaar niet. Dat is een terugkerend euvel bij In Mourning. Je moet een flink aantal keren naar het album luisteren om de songs te laten groeien en ze te kunnen herinneren. Op dat punt van kritiek na is er niets dan lof voor In Mourning.

Tracklist:
1. Black Storm
2. Yields Of Sand
3. Hierophant
4. Magenta Ritual
5. Huntress Moon
6. Tribunal Of Suns
7. The Lost Outpost