Sabaton - The Tour To End All Tours
Enquête

Wat is tot dusver jouw favoriete studio-album, dat in september 2024 is uitgebracht?

Black Dahlia Murder - Servitude
Blitzkrieg - Blitzkrieg
Charlotte Wessels - The Obsession
David Gilmour - Luck And Strange
Flotsam And Jetsam - I Am The Weapon
God Dethroned - The Judas Paradox
God Is An Astronaut - Embers
Groza - Nadir
Jordan Rudess - Permission To Fly
Kanonenfieber - Die Urkatastrophe
Marche Funèbre - After The Storm
Michael Schenker Group - My Years With UFO
Mordkaul - Feeding The Machine
Nightwish - Yesterwynde
Oceans Of Slumber - Where Gods Fear To Speak
Officium Triste - Hortus Venenum
Satan - Songs In Crimson
Stryper - When We Were Kings
Ubiquity - The Ascendant Travels Among The Stars
Unto Others - Never, Neverland
Vended - Vended
Weather Systems - Ocean Without A Shore
Winterfylleth - The Imperious Horizon
Wolfheart - Draconian Darkness
een ander studio-album uit september 2024

[ Uitslag | Enquêtes ]

    7 oktober:
  • Duff McKagan en James And The Cold Gun
  • Ellende, Groza en Servant
  • 9 oktober:
  • Rotting Christ, Borknagar en Seth
  • 11 oktober:
  • Kamelot, Charlotte Wessels en Ad Infinitum
  • Soulcrusher
  • 12 oktober:
  • Kamelot, Ad Infinitum, Blackbriar en Frozen Crown
  • Soulcrusher
  • Tankard en Obnoxious
  • 13 oktober:
  • Arch Enemy, In Flames en Soilwork
  • Morgarten en Neverus
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aleksandr Oleynikov (Kalevala) - 38
  • Benjamin "Matthew Greywolf" Buss (Powerwolf) - 47
  • Bobbie Brown (model) - 55
  • Chargeeeeee... (Metal Clone X) - 51
  • Damian Kulash (OK Go) - 49
  • Dave Hope (Kansas) - 75
  • Dino Valenti (Quicksilver Messenger Service)† - 87
  • Elin Overskott (Dismal Euphony)† - 45
  • Gábor Dudás (Reason) - 45
  • John Cougar Mellencamp - 73
  • Kevin Butler (Thy Art Is Murder) - 35
  • Kevin Godley (10CC) - 79
  • Lockett Pundt (Deerhunter) - 42
  • Marc Storace (Krokus) - 73
  • Matthias Lange (Metalium) - 60
  • Mike Shipley (producent)† - 68
  • Neil Halstead (Slowdive) - 54
  • Olivier Vaillancourt-Girard (The Lightbringer) - 44
  • Peter "Pegas" Hlaváč (Krabathor) - 50
  • Sam Brown - 60
  • Sander Zoer (Delain) - 45
  • Scott Carino (Death) - 55
  • Spike Cassidy (D.R.I.) - 63
  • Thom Yorke (Radiohead) - 56
  • Tico Torres (Bon Jovi) - 71

Vandaag overleden:
  • Edgar Allan Poe (auteur) - 1849
  • Jim Sadist (Nunslaughter) - 2015
  • Olivier "Morty" Putz (Orion's Night) - 2016
  • T Lavitz (Dixie Dregs) - 2010
Review

Leprous - Pitfalls
Jaar van release: 2019
Label: InsideOut Music

Leprous - Pitfalls

De afgelopen jaren is Leprous steeds toegankelijkere muziek gaan spelen. Niet dat de Noren zich inmiddels beperken tot een vierkwartsmaat en een standaardopbouw, maar het recente songmateriaal is minimalistischer met meer gebruik van elektronica en een focus op de zang van Einar Solberg. Dat zorgt voor verdeeldheid onder de fans van het eerste uur. Van de een mag het allemaal wat steviger en de ander waardeert juist dat het kwintet zijn muzikale horizon blijft verbreden.

Het introverte Pitfalls is deels een voortzetting van het titelnummer en de afsluiter The Last Milestone van het vorige album Malina (2017). Er zijn echter ook grote verschillen. Zo ligt het tempo doorgaans een stuk lager en er is minder ruimte voor gitaarpartijen. Het draait vooral om de toetsenpartijen en het stemgeluid van Einar Solberg. Het had zelfs een solo-album van de keyboardspelende frontman kunnen zijn. Hij klinkt vertrouwd, maar laat in onder meer By My Throne zeer geslaagd een nieuw zanggeluid horen. Zijn emotionele falsetto’s komen beter dan ooit tot hun recht omdat hij overtuigender dan voorheen klinkt en zijn vocalen in de mix alle ruimte krijgen. Het refrein van opener Below is direct al een zeer overtuigende demonstratie daarvan, maar er zijn veel andere voorbeelden (waaronder Distant Bells). De kracht van Pitfalls is dan ook voornamelijk het ingetogen karakter en de daarbij passende emotionele voordracht van Solberg.

Zijn bandmaten hebben zeker de eerste helft van het album veel minder te doen dan op voorgaande platen. Waar Baard Kolstad zich in het verleden nog kon uitleven, moet de drummer zich hier veelal beperken tot ingehouden spel. Zijn bijdragen vallen dan ook minder op, maar hij bewijst prima in dienst van de composities te kunnen spelen. Bassist Simen Børven krijgt nog de meeste ruimte. Met zijn basloopjes in het swingende I Lose Hope en At The Bottom geeft hij een uitstekend visitekaartje af. Ook sessielid Raphael Weinroth-Browne imponeert meermaals met zijn cellospel (in onder andere Below en met een solo in At The Bottom).

In het Massive Attack meets Muse-achtige By My Throne, dat qua melodie wel wat aan Moon (van The Congregation uit 2015) doet denken, mogen gitaristen Tor Oddmund Suhrke en Robin Ognedal eindelijk aan het werk. De grootste rol hebben ze in de laatste twee tracks, die steviger zijn dan de rest van de composities. Dat zijn het toegankelijke Foreigner en het meer dan elf minuten durende, complexe The Sky Is Red. De dynamische afsluiter met symfonische progrock-elementen komt nog het meest in de buurt van het oudere werk, maar is tevens bombastisch en experimenteel.

Wie op een terugkeer naar de metal van Tall Poppy Syndrome (2009) en Bilateral (2011) hoopt, komt dus bedrogen uit. Muse-, Massive Attack- en Radiohead-liefhebbers kunnen waarschijnlijk veel meer met de nieuwe collectie songs, al zullen er beslist Leprous-fans zijn die de minimalistische benadering en het emotionele aspect van de songwriting op deze zesde full-length kunnen waarderen. Het veelzijdige At The Bottom, waarin cellist Weinroth-Browne excelleert, zal voor velen evenwel het hoogtepunt zijn. De goed opgebouwde, ruim zeven minuten durende track, begint met synthpop die je terugbrengt naar de jaren tachtig, maar ontwikkelt zich met elkaar versterkende fases, die uiteenlopen van ingetogen passages (Elbow) tot momenten waarin de heren ontladen.

Pitfalls is een zeer persoonlijk, moedig en cathartisch album waarvan het gevoelige karakter je wel of niet raakt. Een middenweg lijkt er niet te zijn. De overgang van Malina naar deze zesde full-length is groot en beslist wennen. Er valt ondanks de schijnbaar minimalistische opzet veel te ontdekken, bijvoorbeeld in Distant Bells, dat zijn geheimen pas openbaart na meerdere luisterbeurten. Einar Solberg heeft het vechten tegen zichzelf en zijn angsten en depressies waar hij jaren mee heeft rondgelopen een plek gegeven in songs die dicht bij zijn hart liggen. Het zijn stuk voor stuk songs die een nieuw Leprous laten horen en sterk aan smaak onderhevig zijn.

Tracklist:
1. Below
2. I Lose Hope
3. Observe The Train
4. By My Throne
5. Alleviate
6. At The Bottom
7. Distant Bells
8. Foreigner
9. The Sky Is Red

Score: 80 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 21 oktober 2019

Meer Leprous:

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.