Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album uit de jaren tachtig?

AC/DC - Back In Black
Anthrax - Among The Living
Black Sabbath - Heaven And Hell
Death - Leprosy
Dio - Holy Diver
Exodus - Bonded By Blood
Guns N’ Roses - Appetite For Destruction
Helloween - Keeper Of The Seven Keys Part I
Iron Maiden - Powerslave
Iron Maiden - The Number Of The Beast
Judas Priest - British Steel
Megadeth - Peace Sells… But Who’s Buying?
Mercyful Fate - Don’t Break The Oath
Metallica - Master Of Puppets
Metallica - Ride The Lightning
Morbid Angel - Altars Of Madness
Motörhead - Ace Of Spades
Queensrÿche - Operation: Mindcrime
Rush - Moving Pictures
Savatage - Gutter Ballet
Sepultura - Beneath The Remains
Slayer - Reign In Blood
Testament - The Legacy
Venom - Black Metal
een ander album uit de periode 1980-1989

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 27-08-2024.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Abe Cunningham (Deftones) - 51
  • Rex Brown (Pantera) - 60

Vandaag overleden:
  • Mark Shelton (Manilla Road) - 2018
Review

Leprous - Pitfalls
Jaar van release: 2019
Label: InsideOut Music

Leprous - Pitfalls

De afgelopen jaren is Leprous steeds toegankelijkere muziek gaan spelen. Niet dat de Noren zich inmiddels beperken tot een vierkwartsmaat en een standaardopbouw, maar het recente songmateriaal is minimalistischer met meer gebruik van elektronica en een focus op de zang van Einar Solberg. Dat zorgt voor verdeeldheid onder de fans van het eerste uur. Van de een mag het allemaal wat steviger en de ander waardeert juist dat het kwintet zijn muzikale horizon blijft verbreden.

Het introverte Pitfalls is deels een voortzetting van het titelnummer en de afsluiter The Last Milestone van het vorige album Malina (2017). Er zijn echter ook grote verschillen. Zo ligt het tempo doorgaans een stuk lager en er is minder ruimte voor gitaarpartijen. Het draait vooral om de toetsenpartijen en het stemgeluid van Einar Solberg. Het had zelfs een solo-album van de keyboardspelende frontman kunnen zijn. Hij klinkt vertrouwd, maar laat in onder meer By My Throne zeer geslaagd een nieuw zanggeluid horen. Zijn emotionele falsetto’s komen beter dan ooit tot hun recht omdat hij overtuigender dan voorheen klinkt en zijn vocalen in de mix alle ruimte krijgen. Het refrein van opener Below is direct al een zeer overtuigende demonstratie daarvan, maar er zijn veel andere voorbeelden (waaronder Distant Bells). De kracht van Pitfalls is dan ook voornamelijk het ingetogen karakter en de daarbij passende emotionele voordracht van Solberg.

Zijn bandmaten hebben zeker de eerste helft van het album veel minder te doen dan op voorgaande platen. Waar Baard Kolstad zich in het verleden nog kon uitleven, moet de drummer zich hier veelal beperken tot ingehouden spel. Zijn bijdragen vallen dan ook minder op, maar hij bewijst prima in dienst van de composities te kunnen spelen. Bassist Simen Børven krijgt nog de meeste ruimte. Met zijn basloopjes in het swingende I Lose Hope en At The Bottom geeft hij een uitstekend visitekaartje af. Ook sessielid Raphael Weinroth-Browne imponeert meermaals met zijn cellospel (in onder andere Below en met een solo in At The Bottom).

In het Massive Attack meets Muse-achtige By My Throne, dat qua melodie wel wat aan Moon (van The Congregation uit 2015) doet denken, mogen gitaristen Tor Oddmund Suhrke en Robin Ognedal eindelijk aan het werk. De grootste rol hebben ze in de laatste twee tracks, die steviger zijn dan de rest van de composities. Dat zijn het toegankelijke Foreigner en het meer dan elf minuten durende, complexe The Sky Is Red. De dynamische afsluiter met symfonische progrock-elementen komt nog het meest in de buurt van het oudere werk, maar is tevens bombastisch en experimenteel.

Wie op een terugkeer naar de metal van Tall Poppy Syndrome (2009) en Bilateral (2011) hoopt, komt dus bedrogen uit. Muse-, Massive Attack- en Radiohead-liefhebbers kunnen waarschijnlijk veel meer met de nieuwe collectie songs, al zullen er beslist Leprous-fans zijn die de minimalistische benadering en het emotionele aspect van de songwriting op deze zesde full-length kunnen waarderen. Het veelzijdige At The Bottom, waarin cellist Weinroth-Browne excelleert, zal voor velen evenwel het hoogtepunt zijn. De goed opgebouwde, ruim zeven minuten durende track, begint met synthpop die je terugbrengt naar de jaren tachtig, maar ontwikkelt zich met elkaar versterkende fases, die uiteenlopen van ingetogen passages (Elbow) tot momenten waarin de heren ontladen.

Pitfalls is een zeer persoonlijk, moedig en cathartisch album waarvan het gevoelige karakter je wel of niet raakt. Een middenweg lijkt er niet te zijn. De overgang van Malina naar deze zesde full-length is groot en beslist wennen. Er valt ondanks de schijnbaar minimalistische opzet veel te ontdekken, bijvoorbeeld in Distant Bells, dat zijn geheimen pas openbaart na meerdere luisterbeurten. Einar Solberg heeft het vechten tegen zichzelf en zijn angsten en depressies waar hij jaren mee heeft rondgelopen een plek gegeven in songs die dicht bij zijn hart liggen. Het zijn stuk voor stuk songs die een nieuw Leprous laten horen en sterk aan smaak onderhevig zijn.

Tracklist:
1. Below
2. I Lose Hope
3. Observe The Train
4. By My Throne
5. Alleviate
6. At The Bottom
7. Distant Bells
8. Foreigner
9. The Sky Is Red

Score: 80 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 21 oktober 2019

Meer Leprous:

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.