Er zijn van die bands waar je een zwak voor hebt ondanks dat je weet dat het muzikaal niet echt baanbrekend is. Voor mij is dat Duel. De Texaanse band heeft met Fears Of The Dead (2016) en Witchbanger (2017) twee platen gemaakt die weliswaar niet vernieuwend zijn, maar man man, wat luistert het allemaal lekker weg. Na het vorig jaar verschenen livealbum Live At The Electric Church gaat Duel gewoon weer door met aanstekelijke, occult getinte protometalplaten maken.

Ook Valley Of Shadows gaat geen muzikale revoluties ontketenen. Er wordt nog steeds veelvuldig geflirt met de klanken van Danzig, Thin Lizzy en ZZ Top. Alleen kent Valley Of Shadows net wat meer psychedelische momenten. De band gebruikt hetzelfde basisrecept, maar doet er alles aan om het te perfectioneren. Dat Duel met Tom Frank een goede zanger met gevoel voor dramatiek in de gelederen heeft, wisten we al. Maar Frank overtreft zichzelf in de nieuwe songs. Met zijn charismatische stemgeluid laat hij pakkende melodielijnen horen die zich stevig in je brein nestelen. Vooral Black Magic Summer is een ware plaag en blijft dagenlang in je hoofd hangen. Daarnaast klinken de gitaarpartijen van Jeff Henson en Tom Frank spannender dan voorheen.

Het zijn kleine, maar niet te onderschatten verbeteringen. Valley Of Shadows past weliswaar perfect in het rijtje van zijn voorgangers, maar de groep komt hier duidelijk beter voor de dag. Vooral The Bleeding Heart, Tyrant On The Throne en I Feel No Pain zijn tekenen dat Duel als band gegroeid is. Duel stelt wederom niet teleur en voegt een nieuw hoofdstuk toe aan zijn vermakelijke discografie.