Waar voorganger The Ride Majestic (2015) een wat vlak geproduceerd, maar verder goed album is, spat de energie van de nieuwe plaat af. Zeker in de eerste reguliere tracks. Na een overbodig, relaxed en western-achtig intro knallen de blasts je om de oren in Arrival en stemt het tragere Bleeder Despoiler zeer tevreden met zijn grooves. Beide tracks bevatten een clean gezongen refrein, dat voor de nodige houvast zorgt.
Soilwork klinkt melodieuzer dan ooit tevoren op deze elfde full-length. De invloeden van Boston, Fleetwood Mac en Whitesnake zijn heel goed te horen. Daarnaast komt soms ook de naam van The Night Flight Orchestra in gedachten op, zoals in het van traditionele metalriffs voorziene Full Moon Shoals, dat het aanzienlijk rustiger aan doet dan de vorige twee tracks. De melodieuze zang bepaalt grotendeels het karakter. Het refrein is wat aan de kaasachtige kant. Veel nummers hebben een vaste opbouw met wat kleine variaties.
Hoe toegankelijk het songmateriaal ook klinkt, instrumentaal gebeurt er voldoende. Zo laat de in 2017 jaar toegetreden drummer Bastiaan Thusgaard (bekend van Blood Label, Dawn Of Demise, The Arcane Order) met twists hier en daar en verder vooral strak, gedegen spel horen wel raad te weten met zijn drumstel en stokken. Daarnaast toveren David Andersson en Sylvain Coudret de ene na de andere gave riff uit hun instrumenten. Luister maar eens naar When The Universe Spoke met zijn mooie contrast tussen Keep Of Kalessin-tremoloriffs en een melancholische lead. Dat contrast komt ook weer terug in de razende blasts met tegelijkertijd de rustige cleane zang van Björn "Speed" Strid. Soms lijken zijn zanglijnen veel op The Night Flight Orchestra. Vergelijk die van The Ageless Whisper maar eens met die van Midnight Flyer.
Naast melodieus en energiek is deze release veelzijdig. Thrash, black, melodeath, metalcore en zelfs rock (het stampende The Nurturing Glance) komen aan bod. Het leidt ertoe dat je niet snel verveeld raakt en dat je benieuwd bent wat er nu weer gaat komen. Het is echter niet overal feest. Zo missen The Ageless Whisper en You Aquiver iets extra’s, al heeft eerstgenoemde wel een aanstekelijk refrein.
Een aantal tracks bevat een brug waarin iets interessants of onverwachts (blasts en thrashriffs in het verder rustige Full Moon Shoals bijvoorbeeld). Evenwel is de gastbijdrage van Alissa White-Gluz onopvallend. Ze is nauwelijks te horen in de mix. Beter vergaat het de gruntende Tomi Joutsen (Amorphis), die voor één van de hoogtepunten op het album zorgt met het thrashende, blastende Needless And Kin, dat ook nog eens blackmetaltremoloriffs bevat.
Andere hoogtepunten zijn The Nurturing Glance, When The Universe Spoke en Bleeder Despoiler. The Wolves Are Back In Town biedt echter weinig met zijn formulaire benadering en is één van de weinige tegenvallende tracks. Witan doet het daarna beter met zijn Van Halen meets Arch Enemy- (de extreme vocalen van Alissa zouden juist hier van toegevoegde waarde zijn) en In Flames-ideeën. Het ligt er uiteraard ook aan welke kant van Soilwork je het meest waardeert. Is dat de melodieuze kant, dan zijn Full Moon Shoals en de betere meezinger Stålfågel beslist wat voor jou. Zoek je meer uitdaging, check dan When The Universe Spoke en Needles And Kin. Het niveau van de songs op Verklighetenschommelt wat, maar Soilwork laat een gemotiveerde en geïnspireerde indruk achter.
Tracklist:
1. Verkligheten
2. Arrival
3. Bleeder Despoiler
4. Full Moon Shoals
5. The Nurturing Glance
6. When the Universe Spoke
7. Stålfågel
8. The Wolves Are Back In Town
9. Witan
10. The Ageless Whisper
11. Needles And Kin
12. You Aquiver
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
