De bandnaam en albumtitel in combinatie met het grauwe, mistroostige artwork doen al verraden dat For A Black Tomorrow, het debuutalbum van de Amerikaanse band Deathwhite, er niet met de prijs voor ‘vrolijkste album van het jaar’ vandoor gaat. De melodieuze doom/gothic metal van het gezelschap uit Pittsburgh, Pennsylvania moet het hebben van druilerige riffs, trage ritmes en een zanger die nogal onderkoeld klinkt. De band werd in 2012 opgericht, maar heeft vijf jaar nodig gehad om te rijpen. In de tussentijd verschenen weliswaar de ep’s Ethereal (2014) en Solitary Martyr (2015), maar pas in 2017 acht Deathwhite de tijd rijp voor de release van For A Black Tomorrow, dat in eerste instantie in eigen beheer wordt uitgebracht. Het label Season Of Mist ziet echter zoveel perspectief in de muziek dat dit debuut begin 2018 een nieuwe release krijgt.
Ik begrijp de aandacht voor Deathwhite wel. De muziek lijkt als twee druppels water op het recentere werk van Katatonia en die band heeft inmiddels toch wel een unieke sound weten te creëren (waarmee de Zweden bovendien een breed publiek weten aan te spreken). Deathwhite vist in dezelfde vijver en doet dat verdienstelijk, ook al wordt het niveau van deze melancholische maestro’s niet helemaal geëvenaard. Naast Katatonia schemert er ook een vleugje Swallow The Sun en Draconian door in het gitaarwerk, hoewel Deathwhite minder de nadruk legt op melodie en het vooral wat statiger aanpakt.
De mooiste momenten op For A Black Tomorrow zijn de nummers waarin Deathwhite zijn melancholische inborst ten volste etaleert middels subtiele pianoklanken, stemmig akoestisch gitaarwerk en onderkoelde riffs. Dat gebeurt vooral op overtuigende wijze in openingstrack The Grace Of The Dark, het plechtige Just Remember en het Antimatter-achtige Prison Of Thought. Een enkele keer (Contrition) kiest de band voor een meer uptempo-achtige aanpak, maar dat is toch niet waar de kracht van Deathwhite ligt (hoewel Death And The Master wel een van de betere nummers blijkt). Die kracht ligt namelijk vooral in karaktervolle, introspectieve composities die lekker meanderend van aard zijn.
Met een speelduur van drieënveertig minuten voorkomt Deathwhite bovendien dat de aandacht van de luisteraar stagneert. De relatief monotone muziek gaat niet vervelen, maar ontbeert wel de extra compositorische kwaliteiten waarover bovengenoemde bands beschikken. Samengevat is For A Black Tomorrow een fijn plaatje voor de liefhebbers van sombere, melancholische gothic/doom. Hopelijk kan de band zich de komende jaren nog wat verder ontwikkelen om een vaste speler te worden in dit genre.
Tracklist:
1. The Grace Of The Dark
2. Contritrion
3. Poisoned
4. Just Remember
5. Eden
6. Dreaming The Inverse
7. Death And The Master
8. Prison Of Thought
9. For A Black Tomorrow
