Met Blues Pills heeft Nuclear Blast Records al één goudhaantje in huis, dus waarom niet op zeker spelen en er nog een soortgelijke band bijhalen? Dat zal ongeveer de overweging zijn geweest bij het Duitse label om de Noorse seventies/bluesrockband Pristine te laten tekenen. De overeenkomsten met de succesvolle Zweedse formatie zijn immers groot. Beide bands maken authentiek klinkende muziek die een breed publiek aanspreekt en beide kunnen bogen op ijzersterke gitaristen. De meest in het oog springende overeenkomst is echter dat beide groepen worden aangevoerd door een zangeres met een waanzinnig goede strot. Ware ‘powerhouses’ die de bands naar een hoger niveau tillen.
Bij Pristine maakt Heidi Solheim de dienst uit. Niet alleen huurt zij de andere bandleden als sessiemuzikanten in, ze is tevens de enige tekstschrijfster en beheert zelf alle boekingen en promotie. In Noorwegen geniet Solheim redelijk wat bekendheid door haar deelname aan The Voice en als producente van kindermuziek (onder de noemer Dinosaus), maar wie vreest dat de muziek van Pristine daardoor zoetsappig klinkt, zal aangenaam verrast worden. Het rokerige, doorleefde, maar buitengewoon krachtige stemgeluid van Solheim grijpt de luisteraar namelijk vanaf de eerste luisterbeurt bij de strot. Bovendien klinkt het album spontaan en ongekunsteld, iets dat ongetwijfeld het resultaat is van het specifieke opnameproces. Volgens Solheim is het hele album in één dag opgenomen, waarbij de nummers in enkele ‘takes’ live worden ingespeeld door de gehele band.
De basis van Ninja ligt in seventiesrock (Deep Purple, Led Zeppelin), maar de diversiteit van het album is indrukwekkend. Zo staat er een aantal rechttoe-rechtaan hard-/bluesrocknummers op het album, zoals de fijne opener You Are The One en het swingende The Parade (waarbij het vrijwel onmogelijk is om stil te blijven zitten). Op andere momenten komt Pristine vooral psychedelisch uit de hoek. Debet hieraan is Hammond-organist Anders Oskal, die regelmatig de heerlijkste partijen uit zijn instrument tovert. Door zijn bijdrage winnen frivole nummers als Sophia (funky basloopjes en pakkend refrein, dat vol overtuiging wordt gezongen), The Rebel Song (waarin ook gitarist Kristian S. Olstad zijn klasse etaleert aan de hand van een aantal fraaie, psychedelische bevliegingen) en het titelnummer nog eens extra aan klasse.
Ook wanneer Pristine voor een minimalistischere aanpak kiest, overtuigt de band volledig. Luister maar eens naar het gospel-achtige The Perfect Crime, dat een zeer fraaie, trage opbouw kent en met minimale middelen (smaakvol, ‘vintage’ orgelwerk en gepassioneerde zang van Solheim) maximaal effect sorteert. En met de ingetogen ballad Forget, dat door het akoestische gitaarwerk zelfs een beetje postrock-achtig aandoet, sluit Pristine het album in stijl af. Het valt echter aan te raden om de speciale editie in huis te halen, waarop drie bonusnummers te vinden zijn. Daarvan is vooral het korte Ocean – nog zo’n prachtige ballad! – de moeite waard.
Nuclear Blast heeft een goede zet gedaan door deze Noorse formatie te laten tekenen. De muzikaliteit spat van Ninja af, de groep is divers en kan een breed publiek aanspreken. En met Heidi Solheim heeft het label een zangeres van wereldformaat in de gelederen weten te sluiten. Als Pristine op deze weg doorgaat, ligt de wereld voor het grijpen.
Tracklist:
1. You Are The One
2. Sophia
3. The Perfect Crime
4. The Rebel Song
5. The Parade
6. Ghost Chase
7. Ninja
8. Jekyll & Hyde
9. Forget
10. Ocean (bonustrack)
11. California (bonustrack)
12. No Regret (bonustrack)
