Dat Imperial Age met de hoofdact onderweg is, is niet zo vreemd. Therion-gitarist Christofer Johnsson sluit eind vorig jaar een deal tussen zijn eigen label Adulruna Records en de Russische formatie. Hij kwam in contact met de muzikanten nadat hij nog nooit zo’n goede cover gehoord had van To Mega Therion. Het is voor Imperial Age na Rotterdam het tweede optreden ooit op vreemde bodem. Des te knapper is het hoe overtuigend het oogt en klinkt, beter dan in Rotterdam, waar de sound tegenzat. Men opent verrassend met het veertien minuten durende Turn The Sun Off!. Daarin gebeurt van alles. Rustige en bombastische symfonische metalpassages à la Epica en Nightwish wisselen elkaar af, met de professionele zangeres Alexandra Sidorova in de hoofdrol, maar er is ook regelmatig samenzang met componist Alexander ‘Aor’ Osipov en Jane ‘Corn’ Odintsova, die beiden achter een keyboard hebben plaatsgenomen aan weerszijden van het podium. Af en toe komen ze erachter weg om zich alleen op het zingen te concentreren en het publiek aan te moedigen.

Na de kolos van een opener komen er drie catchy tracks aan bod, waaronder het folky Aryavarta en de uptempo powermetal-afsluiter Anthem Of Valour. Elke minuut wordt optimaal benut en er is slechts af en toe ruimte voor wat woorden tussendoor. De muziek bevalt dusdanig dat het publiek al vroeg op de avond goedkeurend meeklapt, en de stemming er al snel in zit, zeker als Alexander zegt: “Grolsch is a very good beer.” Een geweldige start van de avond en er is dan ook een luid applaus en gejuich voor Imperial Age.

Na een korte pauze, waarin er twee gigantische banners op het podium zijn neergezet, is het de beurt aan Ego Fall, een metalcoreband uit Binnen-Mongolië (een Chinese regio die grenst aan Mongolië). Het optreden begint met authentieke muziek uit die regio, met khoomei-zang en een melodie op de morin khuur, een tweesnarig strijkinstrument. Een indrukwekkende en verrassende start. Daarna komen de andere bandleden op het podium en gaat het er een stuk steviger aan toe. Ze zijn dolenthousiast en weten dat enthousiasme ook over te brengen op de bezoekers. De metalcore en groove metal is ideaal om op mee te bewegen en te headbangen. De heren in kledendracht laten geen moment onbenut om de mensen aan te moedigen en bij de show te brengen. Muzikaal is het, afgezien van de folk-elementen, niet heel bijzonder, maar wel strak en overtuigend uitgevoerd. Ondanks dat de cleane zang en de partijen van tape niet altijd goed te horen zijn, is het vooral de presentatie die ervoor zorgt dat de mannen van Ego Fall als winnaars worden onthaald. Een verrassend en vermakelijk optreden zorgt voor een zeer positieve sfeer in Atak.

Van een hele andere orde is de muziek van Luciferian Light Orchestra. Occulte seventiesrock van mastermind Christofer Johnsson (Therion) en consorten. Hij verzamelde vanaf twintig jaar geleden nummers die te retro waren voor Therion. Toen hij er genoeg had, bracht hij vorig jaar via zijn eigen label het album Luciferian Light Orchestra uit. Op FemME 2015 trad het mysterieuze gezelschap voor het eerst op. De Finse zangeres Mari Karhunen had toen last van podiumvrees, maar in korte tijd heeft ze haar performance flink verbeterd. Ze beweegt meer, glimlacht, zoekt en vindt contact met de andere bandleden en is zekerder van zichzelf. Haar aankondigingen moet ze nog wel op oefenen, want die verlopen nog niet altijd soepel. Ze wekken soms eerder op de lachspieren, dan dat ze het mysterieuze aspect versterken. In het begin staat de zang nog aan de zachte kant en daardoor komen de prachtige zanglijnen tijdens Church Of Carmel niet goed uit de verf. Vanaf Taste The Blood Of The Altar Wine is de vintage soundmix prima. Dat nummer behoort samen met Eater Of Souls en Dante And Diabaulus tot de hoogtepunten, maar veel bijval krijgt de Zweedse formatie niet. De occulte muziek mist hier en daar iets speciaals en daardoor weten veel bezoekers niet wat ze ermee aan moeten. Luciferian Light Orchestra presteert desondanks solide.

Vorig jaar besloot Therion een poll uit te schrijven en gaf de fans daarmee de kans om te stemmen op hun favoriete album, waar de Zweedse formatie dan vervolgens de focus op zou leggen tijdens de Latijns-Amerikaanse en Europese tour. Dat levert vandaag een setlist op met zowel vaste waarden als “some obscure songs for you.” Also Sprach Zarathustra (Strauss, 1896) leidt het optreden in. Secrets Of The Runes is de eerste full-length die uitgebreid aan bod komt middels achtereenvolgens Ginnungagap, Schwarzalbenheim (waarin frontman Thomas Vikström voorleest uit een boek), Nifelheim en Vanaheim. In het begin zijn de vocalen nog niet mooi op elkaar afgestemd en staat de bas aan de harde kant, maar met Nifelheim komt daar positieve verandering in. Het is ook het moment dat er steeds meer beleving inkomt bij het publiek, getuige bijvoorbeeld het meezingen tijdens Vanaheim.

Ondertussen is er al veel beweging op de planken en is het een genot om naar de verschillend uitgedoste muzikanten te kijken. Thomas en Christofer hebben de herkenbare hoed op en jas aan. De andere muzikanten dragen wat luchtigers. Linnéa Vikström loopt er heel uitdagend bij en vormt met haar punkuitstraling een groot contrast met de klassieke kledendracht van Chiara Malvestiti, die naast haar indrukwekkende operastem steeds meer durft te brengen qua performance.

De eerste verrassing op de setlist is Melek Taus. Bijzonder dat deze track niet veel vaker ten gehore wordt gebracht, want deze doet het live goed. Vervolgens komt het oudste nummer van de setlist aan bod (het eveneens niet vaak gespeelde The Beauty In Black, afkomstig van Lepeca Kliffoth uit 1995). Het is daarna headbangen tijdens Invocation Of Naamah en springen tijdens Cults Of The Shadow, dat zonder meer tot de hoogtepunten van de avond behoort. Tussen al het muzikale bombast is er halverwege de reguliere set een rustpunt met het fraaie The Siren Of The Woods. De muzikanten gaan er eens rustig bij zitten. Vader en dochter (“I’m so lucky to be in a band with my dad.”) vormen een mooi duet. Ze zijn beide uitstekend bij stem. Het is dan ook jammer dat je de microfoon wat hoort kraken, maar ondanks dat smetje is het nummer goed uitgevoerd en is het gaaf om gitarist Christian Vidal op te zien gaan in een van zijn geweldige solo’s.

Na het fantastische Wine Of Aluqah (een van de favorieten van Christofer en Linnéa, getuige de uitbundige beleving en de nodige grappen op het podium), treedt er een fase aan met zelden gespeelde songs. Dat zijn Morning Star, dat overtuigend klinkt vanwege de samenzang, het niet bijzondere Black Diamond en de catchy meezinger Black Fairy (dat Thomas al een tijd lang wilde spelen, maar Christofer niet). Voor Mon Amour, Mon Ami, het meest recente nummer uit de discografie, komt Mari Karhunen (Luciferian Light Orchestra) het podium op om een vermakelijk toneelstuk te spelen met Thomas. Erg leuk gedaan vindt ook de zanger: “She’s dying every day, it’s beautiful.” De speciale sectie eindigt met Kings Of Edom en het matig gezongen The Dreams Of Swedenborg, het enige dipje van de avond.

Daarna komen er, op The Invincible na, alleen nog publieksfavorieten langs. De fans vermaken zich prima met Lemuria en Sons Of The Staves Of Time en na een korte pauze met de toegift in de vorm van The Rise Of Sodom And Gomorrah en To Mega Therion. Tijdens laatstgenoemde vormt zich nog een pit en op het podium zijn er nog verschillende dolletjes. Na twee uur Therion komt er een einde aan een lange avond, waarin de bezoekers meer dan waar voor hun geld kregen, met een gevarieerd aanbod en voorprogramma’s die positief verrasten. Ze brachten de sfeer al vroeg in de gezellige Atak, waar een gemoedelijke en tevreden sfeer heerste en de hoofdact het toppunt was van een topavond in Enschede.

Setlist Therion
1. Also Sprach Zarathustra (Strauss-cover)
2. Ginnungagap
3. Schwarzalbenheim
4. Nifelheim
5. Vanaheim
6. Melek Taus
7. The Beauty In Black
8. Invocation Of Naamah
9. Cults Of The Shadow
10. The Siren Of The Woods
11. Wine Of Aluqah
12. Morning Star
13. Black Diamond
14. Black Fairy
15. Mon Amour, Mon Ami
16. Kings Of Edom
17. The Dreams Of Swedenborg
18. Lemuria
19. The Invincible
20. Son Of The Staves Of Time

Toegift:
21. The Rise Of Sodom And Gomorrah
22. To Mega Therion

Setlist Luciferian Light Orchestra:
1. Dr. Faust On Capri
2. Church Of Carmel
3. Eater Of Souls
4. Where The Lilies Grow
5. Venus In Flames
6. Taste The Blood Of The Altar Wine
7. A Black Mass In Paris
8. Dante And Diabaulus

Setlist Ego Fall:
1. Intro + Brave Heart
2. Wind The Horn
3. Out Of The Ordinary
4. The Defender
5. The Legend
6. Back To The East
7.Weeping Camel
8. Burying Civilization
9. War Steed
10. Spiritual Judgment
11. Jangar

Setlist Imperial Age:
1. Turn The Sun Off!
2. Death Guard
3. Aryavarta
4. Anthem Of Valour

Imperial Age

Ego Fall

Luciferian Light Orchestra

Met dank aan Marcel Klaster van Livereviewer voor de foto’s.