Voor een iets meer dan de helft gevuld Brogum (leuke zaal trouwens) mocht La-Ventura het spits afbijten. Na prettig verrast te zijn door hun debuut cd was het nu wachten op een dito ervaring maar dan live.
Gedurende de gehele set bleek de band de verwachting meer dan waar te maken. Ik heb een profesisonele band gezien, die er in slaagt om enerzijds muzikaal een prachtig statement te maken (ondanks materiaalpech bij gitarist Sascha Kondic) en anderzijds ook op het podium een visueel prettig te absorberen show neerzette. Hoogtepunt voor mij was Trefoil wat ik nog steeds hun beste nummer vindt; niet verbazingwekkend dat dit nummer zorgde voor de nodige internationale interesse. Frontvrouwe Carla Douw wist met gemak de show te dragen, en stond vocaal meer dan haar "mannetje"; qua performance had ze veel weg van Amy Lee (Evanescence) maar haar toonvastheid was en is veel beter dan van genoemd Amerikaans voorbeeld. Zeer geslaagd optreden ondanks de pech aan het begin.
Kingfisher Sky kende ik alleen nog van naam, en vanwege het tijdstip en de rijafstand naar huis heb ik ongeveer twintig minuten van het optreden meegemaakt. De indruk die ik kreeg was van een band die, evenals La-Ventura, het moet hebben van nu-gothic-metal, alhoewel het geheel wat sferischer en mysterieuzer klonk. Twee gitaristen die elkaar prima aanvulden, en zangeres Judith Rijnveld, die net als collega Carla Douw bewees, dat Nederland méér toonvaste en zuiver zingende zangeressen heeft. Gezien de reacties heeft het publiek een prima avondje gehad, en ik kan niet anders zeggen als dat ik me ook opperbest vermaakt heb.
