Pitfest
Enquête

Wat is tot dusver jouw favoriete studio-album, dat in november 2024 is uitgebracht?

An Autumn - Ethereal
As I Lay Dying - Through Storms Ahead
Body Count - Merciless
Brothers Of Metal - Fimbulvinter
Defeated Sanity - Chronicles Of Lunacy
Distant - Tsukuyomi: The Origin
Djevel - Natt Til Ende
Kingfisher Sky - Feeding The Wolves
Linkin Park - From Zero
Marilyn Manson - One Assassination Under God
Massacre - Necrolution
Múr - Múr
Nachtmystium - Blight Privilege
Opeth - The Last Will And Testament
Panzerfaust - The Suns Of Perdition IV
Poppy - Negative Spaces
Slaughter The Giant - Abomination
Sólstafir - Hin Helga Kvöl
The Foreshadowing - New Wave Order
The Gates Of Slumber - The Gates Of Slumber
Thy Catafalque - XII
Tribulation - Sub Rosa In Æternum
Vola - Friend Of A Phantom
Yoth Iria - Blazing Inferno
een ander studio-album uit november 2024

[ Uitslag | Enquêtes ]

    7 december:
  • Lord Vulture, Shuulak en Vexation
  • Mouflon, Bad Omen en Messor Falce
  • Ter Ziele, Oltas en Dodentocht
  • 8 december:
  • Cradle Of Filth, Butcher Babies en Mental Cruelty
  • 10 december:
  • As I Lay Dying, Decapitated, Caliban en Left To Suffer
  • Eihwar
  • 11 december:
  • As I Lay Dying, Decapitated, Caliban en Left To Suffer
  • Eihwar
  • Obituary en Sadus
  • 12 december:
  • Eindhoven Metal Meeting Warm-Up Evening
  • Obituary en Sadus
  • Tusky
  • 13 december:
  • Eindhoven Metal Meeting
  • John Coffey
  • Obituary en Sadus
  • Tusky
Geen concerten bekend voor 07-01-2025.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Anthony "T-bone" Tabone (Crimsonfire) - 52
  • Christophe "Kristof" Gérardin (Kronos) - 46
  • Dominic Howard (Muse) - 47
  • Fredrik Norrman (Katatonia) - 50
  • James McIlory (Cradle Of Filth) - 47
  • Maarten de Brauwer (Consensus) - 40
  • Nita Strauss (Alice Cooper) - 38

Vandaag overleden:
  • Greg Lake (Emerson, Lake & Palmer) - 2016
  • Jacques van Oevelen (Picture) - 2016
Concertreview

Threshold, Godsnake en Grace And Fire
Op 19 oktober 2024 in De Cacaofabriek, Helmond
Tekst door Rik
In een overvolle concertagenda, waarbij de metal- en rockfan met een brede interesse wel zo'n beetje om de dag een goed optreden kan meepikken ergens in Nederland, is het vechten om aandacht. Dat kan niet alleen door een ijzersterke package neer te zetten met waardige voorprogramma's, maar ook door voor een bijzondere setlist te kiezen. In het geval van de Britse progressieve metalgroep Threshold geldt vooral het laatste. De formatie uit Surrey speelt op zaterdag 19 oktober in Helmond geen standaardset, maar richt zich als onderdeel van de Threshold Through Times tour op een evenwichtige bloemlezing van het gehele oeuvre. En dat oeuvre is, met twaalf albums in de afgelopen eenendertig jaar, behoorlijk indrukwekkend. Rik is erbij in De Cacaofabriek.

Threshold in Helmond

De avond wordt geopend door het Britse Grace And Fire, een relatief jonge groep die naar eigen zeggen "klassieke hardrock en traditionele heavymetalriffs mengt met progressieve rockpassages in een melodieus, songgericht en toegankelijk format". Nou, dat is een behoorlijk specifieke samenvatting - en een die ook behoorlijk accuraat blijkt. Het vijftal weet zijn nogal brave progressieve rockinvloeden op te luisteren met toegankelijke melodielijnen en refreinen. Vooral het gitaarwerk van Aaron Gidney is erg smakelijk - en zijn soleerwerk lijkt met speels gemak uit de vingers te vloeien - terwijl ook de toetsenist zich lekker uitleeft. Drummer Graham Brown, die overigens af en toe op verdienstelijke wijze de achtergrondzang voor zijn rekening neemt, blijkt vandaag jarig en wordt getrakteerd op een verjaardagsliedje uit de zaal. Zanger André Saint doet qua stemgeluid af en toe aan Matt Page (Dream The Electric Sleep) denken, terwijl ik qua muzikale stijl aan DGM moet denken door de combinatie van toegankelijke nummers en in dienst van het nummer staande, progressieve passages. Grace And Fire haalt het niveau van deze bands niet, maar weet het publiek toch redelijk te boeien. Het helpt dat het geluid goed staat afgesteld, waardoor het melodieuze gitaar- en toetsenwerk goed te horen zijn.

De vreemde eend in de bijt is Godsnake. De formatie uit Hamburg houdt het midden tussen een thrashmetalband en Amerikaanse stadionrockact. De muziek is dan ook niet bijster origineel - zeg maar gerust clichématig met een hoofdletter 'C' - waardoor de publieksresponse in eerste instantie behoorlijk lauwtjes is. Dat frontman Torger Neuhaus op het eerste gezicht wat hooghartig lijkt over te komen, helpt ook niet mee. Het optreden voor de redelijk gevulde zaal lijkt op een fiasco uit te draaien als technische problemen er ook nog voor zorgen dat het geluid en het licht minutenlang uitvallen, maar gek genoeg zorgt dat juist voor een betere sfeer en interactie tussen band en publiek. De tweede helft van de setlist bestaat ook uit sterkere nummers. Qua riffs heeft Godsnake bij vlagen een lichte Metallica-vibe (hoewel de openingsriffs van Poison Thorn wel érg leentjebuur spelen bij Slayer), waardoor de band de zaal na hard werken toch redelijk meekrijgt. Een passend voorprogramma is het echter zeker niet - en de gemiddelde progressieve rockliefhebber zal niet warm of koud worden van logge riffs in een monotoon ploegritme.

Het is echter duidelijk dat het publiek in De Cacaofabriek vanavond maar voor één band naar Helmond is gekomen - en dat is natuurlijk voor de zeer ervaren progressieve metalgroep Threshold. Deze mannen draaien al zesendertig jaar mee en hebben in die tijd twaalf langspelers uitgebracht (de akoestische plaat Wireless uit 2003 niet meegerekend). Het knappe aan de muziek van het vijftal is dat deze van een consistent zeer hoog niveau is. Bovendien zijn de nummers en stijl van de band direct herkenbaar. Threshold stelt namelijk niet de techniek, maar de compositie centraal. Daardoor blinkt de band uit in heerlijke, pakkende refreinen en meeslepende melodielijnen, die nog weken in het hoofd blijven spoken.

Het optreden van vanavond is om meerdere redenen speciaal. Ten eerste is dat vanwege de bijzondere setlist. Onder de noemer 'Threshold Through Times' kiest de groep ervoor om van ieder uitgebracht album één nummer te spelen. Het gevolg is dat er tracks voorbij komen die de mannen zelden tot nooit live spelen. Een goed voorbeeld is Virtual Isolation, afkomstig van het derde album Extinct Instinct (1997), dat voor de eerste keer sinds eenentwintig (!) jaar in een liveset voorbijkomt. Mother Earth is ook zo'n oudje dat uit de mottenballen is getrokken. Het nummer stamt zelfs uit de tijd van de tweede demotape van de band. Het mooie is echter dat zowel het oudere als nieuwere werk erg sterk uit de verf komt: de oudere nummers klinken nog steeds fris en actueel, terwijl het recentere materiaal minstens zo goed is. Ook leuk om te zien is dat iedereen in de zaal een andere plaat tot zijn favoriet rekent, waardoor sommige mensen juist heel positief reageren op het oudere werk, terwijl anderen juist bij de nieuwe tracks luidkeels meezingen.

De tweede reden dat het optreden speciaal is, heeft te maken met een onfortuinlijke gebeurtenis. Zo moet zanger Glynn Morgan helaas verstek laten gaan bij de laatste optredens van deze tournee omdat hij herstellende is van een keelaandoening. Hij wordt vervangen door de relatief onbekende Alessio Garavello (A New Tomorrow, ex-Power Quest). Een moedige keuze, want hij dient grote schoenen te vullen. Morgan - de zanger van het eerste uur die met Legends Of The Shires (2017) een zeer verrassende en breed gewaardeerde comeback maakte - beschikt namelijk over een erg fijn en warm stemgeluid, dat uitstekend past bij de subtiele en melodierijke composities van de band. Tijdens de lekkere opener Slipstream is Garavello duidelijk nog even zoekende, waarbij hij overigens niet wordt geholpen door het ronduit matige geluid, waardoor deze prima compositie niet volledig uit de verf komt.

Gelukkig groeit Garavello snel in zijn rol en gaat hij per nummer zelfverzekerder klinken. Door zijn andere stemgeluid - wat hoger en krachtiger, maar wel minder warm - krijgen bekende nummers toch een andere invulling. Met name Falling Away (prachtige zanglijnen) en het subliem uitgevoerde epos The Man Who Saw Through Time ontpoppen zich tot vakkundig uitgevoerde meesterwerkjes. De rest van de band musiceert zoals altijd ijzersterk. Gitarist Karl Groom schudt op haast stoïcijnse wijze de ene na de andere uitmuntende riff uit zijn mouw, terwijl drummer (en publiekslieveling) Johanne James niet alleen voor vermaak zorgt door zijn expressieve gezichtsuitdrukkingen, maar ook zo enthousiast tekeer gaat dat hij een deel van zijn drumstel sloopt.

Na een zeer fraaie liveset - met als absolute hoogtepunt de luidkeels meegezongen klassieker Mission Profile - kan een toegift niet uitblijven. Die komt er in de vorm van nog twee nummers van Legends Of The Shires, waarvan vooral de melodieuze meezinger Small Dark Lines indruk maakt. Threshold bewijst zijn vakmanschap en voortdurende relevantie in een stiekem toch vrij unieke avond.

Setlist Threshold:
1. Slipstream
2. Devoted
3. Virtual Isolation
4. Freaks
5. The Mystery Show
6. Falling Away
7. Mother Earth
8. The Man Who Saw Through Time
9. Ashes
10. The Ravages Of Time
11. Silenced
12. Mission Profile

Toegift:
13. Snowblind
14. Small Dark Lines

Setlist Godsnake:
1. The Sickening
2. Apocalypse For Free
3. Poison Thorn
4. Blood Brotherhood
5. Urge To Kill
6. Stone Dead Pony
7. Stone The Crow

Setlist Grace And Fire:
1. Into The Cosmos
2. Elysium
3. Chains Of Sanity
4. A Warrior's Tale
5. Paradise Lost
6. Eyes Of The Seer

Pitfest

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.