Bij die extra show is er in tegenstelling tot die van enkele dagen later maar één voorprogramma. Geen Eivør vandaag als voorprogramma. Dat is jammer, want de Faeröerse zangeres maakte in Utrecht eind vorig jaar nog een zeer positieve indruk. Wel zien en horen we Lili Refrain. De Italiaanse zangeres/multi-instrumentaliste brengt een mix van folk, dark ambient/drone en improv. Dat doet ze in haar eentje. Laag voor laag bouwt ze de nummers op met ritmiek (met twee stokken op een pauk), donkere, veelal langgerekte keyboardtonen en haar folkzang. Af en toe pakt ze de gitaar erbij en gaan de horns omhoog tijdens een Sabbathiaanse riff. De in een zwarte jurk gehesen frontvrouw komt met improvisaties ten opzichte van haar studiomateriaal. Hoewel ze lang niet iedereen kan overtuigen, klinkt er toch een zeer respectvol applaus. Terecht, want Lili Refrain toont veel beleving, is blij om na haar optreden op Roadburn weer terug te zijn in 013 en toont haar dankbaarheid voor de belangstelling.
Inmiddels behoeft Heilung geen introductie meer, al zijn er dagelijks nog genoeg mensen die de neofolkgroep ontdekken en gegrepen worden door de “amplified history”. Een gemêleerd gezelschap is dan ook getuige van het ritueel in Tilburg. De massale en diverse belangstelling komt de beleving van een optreden niet altijd ten goede, omdat sommige mensen om je heen door de muziek heen praten in plaats van respectvol te luisteren. We zijn onderhand ruim vijf jaar verder na het eerste optreden en die ervaring zie je vandaag terug. De voorstelling is tot in de puntjes verzorgd, de lichtshow is perfect op de ritmiek afgesteld en het geluid staat subliem afgesteld. Elke partij is goed te volgen en zodoende komt elke bijdrage goed tot zijn recht. Bepaalde elementen, zoals percussie of achtergrondzang, zijn prachtig uitgelicht.
Het is dus vanaf het begin volop genieten. De tekst van Opening Ceremony (“We all are brothers”) klinkt niet alleen door de artiesten op het podium, maar ook door meerdere fans in de zaal. We zijn dan ook niet alleen toeschouwers, maar deelnemers van de ritus die het internationale gezelschap opvoert. Elk nummer is een hoofdstuk in het geheel en is voorzien van een eigen toneelstuk. Je kijkt je ogen uit, want soms staan er zo’n vijftien mensen op het podium, elk in prachtige kledij. Daarnaast is er de prachtige lichtshow en het artwork dat op de achtergrond getoond wordt, zoals tijdens Anoana.
Van het nieuwe album Drif (2022) komen alleen Asja en Anoana aan bod. Laatstgenoemde krijgt een prachtige vertolking en behoort tot de hoogtepunten. Andere highlights zijn 'oudjes' (In Maidjan, Alfadhirhaiti, Krigsgaldr) plus recenter werk van het album Futha (2019), waaronder Norupo, Traust en een fantastische uitvoering van Othan, waarvan het einde kippenvel oplevert. Met name de tracks van Futha hebben live meer impact dan de studioversies. Eigenlijk is er geen enkele compositie die uit de toon valt. In het publiek wordt meegeleefd, zie je (soms geschminkte) mensen met de armen omhoog, meedansend op de muziek die je transporteert naar een hogere energie. Met het uitbundige Hamrer Hippyer gaan we nog een keer los, voordat de ceremonie gesloten wordt. Heilung maakt diepe indruk en voedt de ziel van een uitverkocht 013.
Setlist Heilung:
1. Opening Ceremony
2. In Maidjan
3. Alfadhirhaiti
4. Asja
5. Krigsgaldr
6. Hakkerskaldyr
7. Svanrand
8. Norupo
9. Othan
10. Traust
11. Anoana
12. Galgaldr
13. Elddansurin
14. Hamrer Hippyer
15. Closing Ceremony
Setlist Lili Refrain:
1. Ichor
2. Mami Wata
3. Terra 2.0
4. Travellers
5. Sangoma
